ดวงตาเว็นจวนสิ้นแสงตกยามแลงค่ำค้อยนั่งใจลอยคิดฮอดเผิ่น
เสียงแม่เอิ้นจ้อยๆ มากินข้าวนั่งคึดหยัง
คือจั่งซงใจตั้งนำผู้สาวอาการเหม่อ
แม่เว้าแซวจนเขินเก้อหลงละเมอเซ่อป่วง
ระวังเด้อสิถืกบ้วงลมลวงล่อเผิ่นผู้สาว
เกิดเป็นบ่าวนำไทยบ้านจนว่าแก่กายหลักสาม
บ่อทันมีแววเห็นว่าที่นางลูกสะใภ้
ใจเอ้ยใจผู้บ่าวเฒ่าบักบวบแก่กายแกง
ตกยามแลงทนอุกห่วงนำแต่สาวน้อย
เหลือโตนคนคอยแหน่เด้อหล่าสาวบ้านมหาให้ควมหวังอ้ายได้คึดต่อ
สาธุเด้อนบจ้อก้อขอให้สมมาตรแม้งนำบ้านเผิ่นกะไค
ควมผิดหวังนำใจอ้ายมีหลวงหลายเกินสิบเถื่อ
หวังว่านางคงสิเอื้อเฟื้อเหลือโตนอ้าย ตอบ Love me