กลิ่นไอร้อน....จากท้องทุ่ง
ไอร้อนเผ่าสะบั้นผิว
ลมทุ่งละลิ่วพัดพาไอร้อน
แผดเผาผิวกายฤาห่อน
แสบผิวพรั่งพรมพธูสู้แดดลม
ร้อนผิวแผดด้วยแดดเผา
ยังไม่เท่าร้อนใจพาซมซบ
อาบแดดแผดผิวแค่ใจข่ม
แต่ระทมพิษรักหนักอุรา
ผ่านทุ่งกุลาหน้าแล้งให้แล้งอก
ร้อนเหลืออดข่มให้กระหายหา
ร้องเรียกหาน้ำเย็นรื่นชื่นอุรา
แต่รักพาร้อนรนระทมระทวย
ร้อนในอกอยากได้คำหวานพร่ำ
เอ่ยน้ำคำไม่ให้ช้ำไม่เขินขวย
ร้อนในอกลมแดดก็ไม่ระทวย
เพียงคำรักเดียวที่ช่วยร้อนคลายลง
กลิ่นไอลมร้อนจากท้องทุ่ง
แสบพยุงผิวเป็นผุยผง
แต่ลมปากทำให้น้องแทบปลดปลง
ชีวิตคงร้อนเร่ายามห่างไกล
[radio]http://supannika.webs.com/Kidtuong%20Pongsit.wma[/radio]
อ้างข้อความนี้
Bookmarks