ครั้งที่หนึ่ง...อาจท้อ แต่ห้ามแท้
ครั้งที่สอง...อาจแพ้ แต่ห้ามพ่าย
ครั้งที่สาม...อาจเหงา เศร้าเดียวดาย
ครั้งที่สี่...อาจหาย หน่ายอยู่ไย
หญิงหรือชาย มากมาย บนโลกนี้
จะยากจน หรือมี อยู่ที่ไหน
ล้วนเคยเจ็บ ชอกช้ำ อยู่ร่ำไป
แต่ตัวเขา นั้นไซร้ ไยไม่ตาย
จำไว้นะ ชีวิตเรา ยังมีค่า
สู้วันนี้ เพื่อวันหน้า ยังไม่สาย
ลุกขึ้นสู้ เร็วเข้า เราอย่าอาย
อย่าเพิ่งหน่าย พ่ายแพ้ แค่ท้อใจ
ล้มเพียงครั้ง อย่ากลัว อย่ามัวท้อ
ฝันอาจรอ เราอยู่ รู้บ้างไหม
จะมัวแพ้ มัวพ่าย หน่ายทำไม
ฝันที่ไกล อาจใกล้ ใช่ยากเกิน.
Bookmarks