กำลังแสดงผล 1 ถึง 2 จากทั้งหมด 2

หัวข้อ: เรื่องราวของน้ำกับปลา

  1. #1
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ หนูป่าน
    วันที่สมัคร
    Apr 2007
    ที่อยู่
    Srisaket
    กระทู้
    349

    บ้านมหาโพสต์ เรื่องราวของน้ำกับปลา

    ตั้งแต่เล็กปลาก็เป็นเด็กแสนซนตัวหนึ่ง เธอไม่เคยเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ที่จะสงบเงียบแบบนั้น เธอชอบกระโดดไปกระโดดมาในน้ำ แรกเริ่มคือการ พุ่งสุดตัว 50 เมตรก่อน หลังจากนั้นก็หยุดอย่างกะทันหันหรือไม่ก็เลี้ยว อย่างรวดเร็ว บ่อยครั้งในเวลานี้ น้ำก็มักจะมองปลาด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอ บาง ครั้งปลาจะพบเจอบางเรื่องที่ทำให้ท้อใจ แต่ในเวลานี้ น้ำที่แสนอ่อนโยนมักจะรับฟังอย่างเงียบๆ และคอยปลอบใจปลา
    ตอนกลางวัน น้ำโยนปลาขึ้นเบาๆ ให้เธอกระโดดออกสู่ผิวน้ำ มองดูโลกภายนอก จากนั้นค่อยรับเธออย่างมั่นคง เมื่อถึงตอนกลางคืน น้ำก็กลายเป็นเปลนอนที่อบอุ่นที่สุด เขามักจะโยกไปมาเบาๆ กล่อมปลาให้เธอนอนหลับ ในกลางคืนของฤดูร้อน น้ำมักจะลากปลาไปที่ผิวน้ำ ปลา ค่อยๆเติบโตขึ้น เธอได้ค้นพบว่าในใจมีสิ่งๆหนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกห่วงใย นั่น ก็คือ น้ำ

    วันหนึ่ง ในที่สุดปลาก็เรียกความกล้าบอกน้ำว่าเธอชอบเขา ทว่าน้ำกลับเงียบไป
    " ทำไมเธอถึงไม่พูดหล่ะ? " ปลาถาม
    น้ำยังคงเงียบ เช่นเดิม เพียงแต่เริ่มส่ายหัวเบาๆ
    " แม่พูดว่าปลาไม่สามารถรักน้ำได้ นี่เป็นกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ
    ก็เหมือนกับม้าลายที่สามารถรักได้แค่ม้าลาย เสือชีต้าสามารถรักได้เพียงเสือชีต้า
    เส้นสามารถรักได้เพียงเส้น จุดก็สามารถรักได้เพียงจุด
    และจุดกลับไม่มีทางที่จะรักเส้นได้ "

    ปลา ไม่เข้าใจ ถ้าหากว่าเส้นรักจุดเข้าแล้วจริงๆ
    นกรักปลาเข้าจริงๆ และปลารักน้ำเข้าจริงๆ แล้วควรจะทำอย่างไรหล่ะ?
    ปลาไม่เข้าใจ เธอพ่นฟองพูดกับน้ำ " ฉันรักเธอ "
    น้ำเงียบอีกครั้ง ปลาไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่นอนอยู่ในอ้อมกอดน้ำอย่างเงียบๆ

    ผ่านไปเนิ่นนาน
    การเปิด ปากของปลาก็ทำลายความเงียบ
    " เธอมองไม่เห็นน้ำตาในดวงตาของฉัน เพราะว่าฉันอยู่ในน้ำ "
    น้ำพูดว่า " ฉันสามารถรู้สึกได้ถึงน้ำตาของเธอ เพราะว่าเธออยู่ในใจฉัน "
    ปลาร้อนรน " แล้วทำไมเธอไม่รักฉัน? "
    น้ำ กลับสามารถพูดแค่ว่า
    " ฉันไม่สามารถรักเธอได้ ฉันอยู่อาศัยไม่เป็นหลักแหล่ง
    บ่อยครั้งที่ล่องลอยไปทั่วทุกหนแห่ง เธออยู่กับฉันจะลำบากมาก "
    ปลาก็พูดอย่างหนักแน่นอีกว่า " ฉันไม่กลัว ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป "

    แต่ว่า ถึงอย่างไรน้ำก็ไม่อาจหนีโชคชะตาของการต้องล่องลอยได้
    เขาได้ไหลเข้าไป ในแม่น้ำสายหนึ่ง
    ปลาติดตามเขาไปตลอดโดยไม่ยอมห่างแม้แต่ก้าวเดียว
    พวก เขากอดกันอ้อมผ่านโขดหินโสโครกกับคลื่นใหญ่ที่อันตราย
    ไหลผ่านแม่น้ำ ข้ามผ่านน้ำตก ไหลเข้าไปในลำธารเล็กๆสายหนึ่ง
    ตลอดทาง น้ำโยนปลาขึ้นเบาเบาและรับไว้
    โยนขึ้นอีกครั้ง แล้วรับไว้อีกครั้ง เล่นอย่างสนุกสนาน
    น้ำยิ่งไหลยิ่งอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็หยุดไหลในที่สุด

    " ดีจังเลย ในที่สุดพวกเราก็ได้ตั้งถิ่นฐานที่แน่นอนสักที " ปลาร้องขึ้นอย่างสุขสันต์
    " ไม่ได้ น้ำตื้นเกิน อันตรายเกินไป ถือโอกาสที่ตอนนี้ยังมีทางถอยกลับ
    เธอ รีบว่ายกลับเถอะ " น้ำพูดอย่างเคร่งเครียด
    " ไม่ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ฉันจะไม่จากเธอไปแน่นอน " ปลาพูดอย่างเด็ดเดี่ยว

    เพื่อที่จะลดปริมาณ การระเหยของน้ำ
    ตอนกลางวัน ปลานอนอยู่ในอ้อมกอดของน้ำอย่างเงียบๆ ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น
    พอถึงตอนกลางคืน ดวงดาวทั้งหมดก็ตกลงมาในน้ำ ปลาถึงจะเริ่มเล่น
    เอาดวงดาวแต่ละดวงกลืน เข้าไป แล้วก็คายออกมา
    กลืนเข้าไปอีก แล้วก็คายออกมาอีก
    ทำแบบนี้ เรื่อยๆโดยไม่รู้สึกเบื่อหน่าย

    เดือนหก พระอาทิตย์ที่แดงเหมือนไฟ สาดส่องผิวน้ำ
    แม้ว่าพวกเขาจะพยายามทำทุกวิธีแล้ว แต่น้ำก็ยังค่อยๆระเหยไปทีละนิด
    หลังของปลาค่อยๆโผล่ออกมาจากผิวน้ำ น้ำพยายามทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่
    ทำให้หลังของเธอเปียก ไม่ให้พระอาทิตย์เผาไหม้เธอ
    แต่ว่าแบบนี้ ยิ่งทำให้น้ำระเหยรวดเร็วขึ้น
    ใน ที่สุด น้ำหยดสุดท้ายก็จากปลาไป.......

    ปลานอนอยู่บนพื้นดินที่แตก ระแหง เหลือเพียงลมหายใจแผ่วเบา
    ในขณะที่หัวใจของปลาสิ้นสุดการเต้น ครั้งสุดท้าย
    น้ำตาหยดหนึ่งไหลจากแก้มลงมา ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เกิดฟ้าแลบ
    หลังจากเสียงฟ้าร้อง ฝนก็เทลงมาอย่างหนัก
    ปลา ก็ได้กลับไปในอ้อมกอดของน้ำอีกครั้ง
    น้ำร้องเรียกหาปลา แต่ว่าปลาก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมาอีก
    น้ำพาปลาไปอย่างรวด เร็วราวกับลม ด้วยจิตใจที่เศร้าโศกเสียใจ
    เสียงร้องไห้ของหัวใจและปอดที่ฉีกขาด ไม่ว่าใครก็ได้ยิน

    น้ำพาปลาวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ไหลไปถึงข้างต้นไม้เล็กๆที่แห้งเหี่ยวต้นหนึ่ง
    น้ำไหลเข้าไปในดินเหนียว นำร่างของปลาฝังไว้ในดิน
    น้ำพูดกับร่างของปลาที่เน่าเปื่อยแล้วอย่าง เบาๆว่า
    " พวกเราไม่ต้องไหลไปที่ไหนอีกแล้ว
    ฉันพบที่อยู่ของเธอแล้ว จากวันนี้ไป ตัวเธอมีฉัน ตัวฉันมีเธอ "

    ไม่รู้ว่าผ่านไปแล้วกี่ปี ยอดของต้นไม้ได้แตกหน่อใหม่สีเขียวอ่อนออกมา
    ด้านบนมีหยดน้ำหยดหนึ่ง ภายใต้แสงพระอาทิตย์เกิดประกายแวววับ
    นั่นก็คือน้ำตาของปลาที่ไหลลงมา

    ปลา : เธอมองไม่เห็นน้ำตาในดวงตาฉัน เพราะว่าฉันอยู่ในน้ำ
    น้ำ : ฉันสามารถรู้สึกได้ถึงน้ำตาของเธอ เพราะว่าเธออยู่ในหัวใจของฉัน

    ปลา : ฉันร้องไห้อยู่ตลอด แต่ว่าเธอไม่เคยที่จะรู้เลย เพราะว่าฉันอยู่ในน้ำ
    น้ำ : ฉันรู้ เพราะว่าเธออยู่ในใจฉันมาตลอด

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอเองก็ไม่ใช่น้ำ เธอมองเห็นน้ำตาแห่งความเหงาของฉันหรือเปล่า?
    บางที เพราะว่า นี่คือน้ำตาคนรักที่อ้างว้าง



    ปลา : ฉันจะไม่มีทางจากเธอไปตลอดกาล เพราะว่าการไปจากเธอ ฉันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้
    น้ำ : ฉันรู้ แต่ว่าถ้าหากหัวใจของเธอไม่อยู่หล่ะ?

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ฉันไม่จากเธอไปเพราะว่าฉันรักเธอ
    แต่ว่า ในหัวใจของเธอมีฉันอยู่หรือเปล่า?



    ปลา : ฉันเหงามาก เพราะว่าฉันสามารถอยู่ได้แค่ในน้ำ
    น้ำ : ฉันรู้ เพราะว่าในหัวใจของฉันใส่ความเหงาของเธอไว้

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ฉันเหงาเพราะว่าฉันคิดถึงเธอ
    แต่ว่า เธอที่อยู่แสนไกลจะสามารถรู้สึกถึงได้ไหม?



    น้ำพูดกับปลา : ถ้าหากว่าไม่มีปลา แล้วในน้ำยังจะเหลืออะไรอยู่อีกหล่ะ?
    ปลา : ถ้า หากว่าไม่มีเธอ แล้วจะยังมีฉันอยู่อีกได้อย่างไร?

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ไม่มีความรักของเธอ ฉันยังคงมีชีวิตอยู่ได้อย่างปกติ
    แต่ ว่า การมีชีวิตอยู่ได้อย่างปกติ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถลืมเธอได้



    ปลา พูดกับน้ำ : ตลอดชีวิตไม่สามารถออกไปดูโลกภายนอกได้คือสิ่งที่ฉันเสียดายที่สุด
    น้ำ : ตลอดชีวิตไม่สามารถล้มเลิกความคิดนี้ของเธอได้ คือความพ่ายแพ้ที่สุดของฉัน

    ฉัน ไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ตัวฉันตอนนี้ต้องการเพียงหนึ่งคำมั่นสัญญาของชั่วชีวิต
    แต่ว่า เธอจะรับภาระไหวไหม?



    ปลา : ในทั้งชีวิตของเธอ ฉันเป็นปลาตัวที่เท่าไหร่?
    น้ำ : เธอไม่ใช่ปลาตัวแรกที่อยู่ในน้ำ แต่กลับเป็นตัวแรกที่อยู่ในใจฉัน

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ พวกเราต่างก็ไม่ได้เป็น อันดับหนึ่งในชีวิตของอีกฝ่ายเหมือนกัน
    แต่ว่า เธอรู้ไหม? เธอคือคนแรกที่ฉันอยากจะแต่งงานด้วย



    ปลา : เธอเชื่อในรักแรกพบหรือเปล่า?
    น้ำ : ในเวลานั้นที่ฉันรับรู้ว่าเธอคือปลา ก็รู้ว่าเธอจะเข้ามาว่ายอยู่ในหัวใจของ ฉัน

    ฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ฉันคิดว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอคงไม่ยาวนาน
    เพราะว่า นั่นคือรักแรกพบ
    แต่ว่า ฉันผิดแล้ว ความรู้สึกก็เหมือนกับเหล้า ยิ่งหมักยิ่งหอมยิ่งยาวนาน


    ปลา : ทำไมทุกครั้งต้องเป็นฉันถามเธอตอบด้วย
    น้ำ : เพราะว่าฉันชอบที่ในเวลาตอบคำถาม ทำให้เธอเข้าใจหัวใจของฉัน

    ฉันไม่ ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ ทำไมเธอถึงให้ฉันรอคอยอยู่เสมอ
    หรือว่า..เธอไม่ รู้ การรอคอยเท่ากับสูญเสียความมั่นใจ การสูญเสียความมั่นใจเท่ากับการเลิกรา

    ถ้าหากว่าฉันเป็นปลา และเธอเป็นน้ำ นั่นคงจะดีมาก
    น้ำจะรู้ความคิดของปลาตลอดไป เพราะว่าปลาอยู่ในหัวใจของน้ำ


    แต่ว่าฉันไม่ใช่ปลา เธอก็ไม่ใช่น้ำ
    เธอไม่มีทางรับรู้ถึงความรักของฉัน เพราะว่าบางทีฉันคงไม่ได้อยู่ในหัวใจของเธอ

    ถ้าหากว่าฉันคือปลา และเธอคือน้ำ ฉันจะสามารถว่ายเข้าไปในใจของเธอได้ไหม?


    .....ทุกๆ เมืองย่อมมีฝนตก ก็เหมือนกับฉันที่เดินไปที่ไหนก็จะคิดถึงเธอ....

    .....ความ คิดถึงคือผลไม้ชนิดหนึ่ง ในความเปรี้ยวนั้นมีความหวาน ผลิตผลมากมายในยามกลางคืน
    และฉันพกพาจิตใจที่ไม่แน่นอนคิดถึงเธอ คิดถึงเธอ.....

    แปลโดย.. ดอกไม้อิงดาว

  2. #2
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ boyubon
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    กระทู้
    12
    ปลา : เธอมองไม่เห็นน้ำตาในดวงตาฉัน เพราะว่าฉันอยู่ในน้ำ
    น้ำ : ฉันสามารถรู้สึกได้ถึงน้ำตาของเธอ เพราะว่าเธออยู่ในหัวใจของฉัน
    สุดยอดหลาย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •