*หากันเจอแล้ว ... ก้อรักษากันไว้นะ** *
มนุษย์ คือนักเดินทางที่โดดเดี่ยว
ยิ่งสร้างอะไรไว้เยอะก็ยิ่งสูญเสียเยอะตอนที่เราจากไป
พลัดพรากจากสิ่งที่รักคือ ทุกข์อันดับหนึ่งของชีวิต
มันคือเรื่องปกติไม่มีใครไม่โดน
ทุกคนต้องเจอความสูญเสียแรงที่สุด อย่างน้อยก็ 1 ครั้ง
รู้ว่ามันคือธรรมชาติของโลกใบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับเรา
มันก็ทำใจยากเหลือเกิน
ในคืนหนึ่ง ช่วงเวลา 2 ชม. เต็ม ชีวิตจริงของหลายๆ คน
ถูกถ่ายทอดสดผ่านสายโทรศัพท์
จากคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
จนยอมรับความสูญเสียได้มากขึ้นเรื่อยๆ
บางคนกำลังจะเป็นเจ้าสาวในวันรุ่งขึ้น คือเช้าวันเสาร์
ทุกอย่างจัดเตรียมไว้หมด โชคร้าย!! ว่าที่เจ้าบ่าว
เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุรถยนต์เมื่อวันศุกร์
เธอเสียงสั่นเครือ และงงๆ
ยังทำใจยากกับสิ่งที่เกิดขึ้นเธอเล่าให้ฟังว่า
ช่วงเวลาสุดท้ายที่เธอไปหาเค้าที่โรงพยาบาล จับมือมองตากัน
เจ้าบ่าวถามเธอว่า รักเขาบ้างรึเปล่า
ตลอดเวลาที่รักกัน จนจะแต่งงาน ผู้หญิงไม่เคยบอก ได้แต่พูดว่า
เห็นแบบนี้ยังไม่รู้อีกเหรอ
*ในที่สุด บอกรักคำแรก ก็เลยกลายเป็นคำสุดท้าย*
ก่อนที่จะไม่ได้ยินเสียงกันอีกแล้ว
สารภาพตามตรง ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง
*'**ใจเย็นๆ** **อย่าคิดมาก เดี๋ยวก็จะผ่านไปได้**'*
ดูเป็นประโยคไร้สาระทันที
ในวันที่ความสูญเสียยิ่งใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้า
คำถามสุดท้าย *'**พรุ่งนี้ตั้งใจจะทำอะไร** **เพราะตอนแรกจะเป็นวันแต่งงาน**'*
*
'พรุ่งนี้ก็คงไปโบสถ์ค่ะ เพราะเราสองคนเป็นคริสต์**' * เธอตอบได้แค่นั้น
วินาทีเดียว ชีวิตก็เปลี่ยนแล้ว วันเดียวกัน สถานที่เดียวกัน
แต่เป้าหมายต่างกันแบบไม่ตั้งใจ
ผู้ชายอีกคน โทรศัพท์ทางไกลมา
จากออสเตรเลีย หนีความสูญเสียไปพักใจไกลอีกซีกโลก
หน้าจอคอมพิวเตอร์ยังมีภาพเธอคนนั้นอยู่
*'**แฟนผมน่ารักมากนะคับ**'* เค้าเริ่มต้นเล่า
'ออกจะโก๊ะๆหน่อย มีวันหนึ่งผมไปเช่าการ์ตูนมาอ่าน
ตอนเอาไปคืนผมจอดรถแล้วให้เธอลงไปคืนให้
เธอเดินกลับมาแล้วข้ามถนนไปเปิดประตูรถใครก็ไม่รู้
ผมนั่งหัวเราะอยู่ในรถเธอรู้ตัววื่งกลับมา
แล้วให้รีบออกรถอย่างด่วนเพราะอายมาก
เค้าเริ่มเล่าต่อ ไม่รู้ทำไมครับ มีวันหนึ่งอยู่ๆก็อยากใส่บาตร
เลยชวนเธอไปทำบุญด้วย ตอนจะกลับ ผมเรียกเธอ แล้วบอกว่า ผมรักคุณนะ
เธอหันมายิ้มขำๆ แล้วตอบว่า ไอ้บ้า !! เป็นภาพที่ผมจำได้ติดตา
หลังจากนั้นเธอขึ้นรถไปกับพี่สาวผม รถประสบอุบัติเหตุ
ผมเสียเธอไปพร้อมกับพี่สาวผม (กระชากหัวใจคนฟังอย่างมาก)
'คิดถึงเธอเหลือเกินครับ 6-7 ปีแล้ว วันไหนที่ฝันถึง ผมไม่อยากตื่นเลย'
ทุกวันนี้ผมยังเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกวัน
และลงท้ายเหมือนๆกันว่า
*"**รอผมนะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน"*
บางคนจากกันไม่ทันลา
บางคู่มีเวลาให้ค่อยๆนับถอยหลัง เพื่อให้รู้ว่า
ความสุขใกล้หมดลงทุกที
เทียบไม่ถูกว่า อันไหนดีกว่า
ทุกคนในโลกนี้ และทุกคู่ในโลกนี้จะรักกันมากขนาดไหน
เรามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ช่วงเดียวเท่านั้น ที่สำคัญ
เราไม่มีโอกาสรู้ด้วยซ้ำว่าเราพกเวลากันมาคนละเท่าไหร่
*วันนี้ยังเห็นหน้ากัน ดูแลรักษากันไว้ให้อย่างดีที่สุด**
วันหนึ่งจุดธูปคุยกัน เคาะโลงพูดกัน มีแค่ไม้กระดานกั้น**
แต่เราไกลกันเหลือเกิน วันนั้นเราจะยังได้ยินกันรึเปล่าก็ไม่รู้*
Bookmarks