ไดมอนราชาผู้ไร้บัลลังก์



ตอนที่ 1


ไดมอน พระราชาผู้ครองเมือง ณ แดนดาว อโพลอส อยู่ในกาแลกซี ที่ห่างไกลมาก
เป็นพระราชาที่สง่างามที่สุด แห่งเมืองเดวิทโพลอส เนื่องด้วยพระองค์ได้รับพระราชทานคัมภีร์เวทย์ จากพระบิดาของพระองค์ ทำให้พระองค์ทรนงตนว่าเหนือบุรุษใดในแดนดาวอโพลอส แห่งนี้


คัมภีร์สำหรับเรียกและสะกด อสูรร้ายได้ สามารถเรียกหัวใจของอสูรมาเก็บไว้ได้ แน่นนอนเพระพระองค์รู้ว่า พระองค์ได้ของวิเศษเช่นนี้มา ใครทำอะไรพระองค์ไม่ได้ ทำให้พระองค์จะไม่ยอมฟังเสียงทักท้วงของใครเลย ยกเว้น นาคา คนเดียวเพราะนาคาเป็นคนที่พระบิดาที่เสียชีวิตของพระองค์ไปแล้วไว้ใจมาก และนาคามักทูลเรื่องราวที่เป็นจริง ไม่ประจบสอพลอ ให้คติธรรม แม้ ไดมอน จะไม่ชอบนาคามากเพียงใดก็ตาม แต่ก็ต้องทรงยอมรับฟัง นาคา เสมอ


วันนึ่งโดมอน ฝันไปว่าได้ท่องดินแดนแห่งหนึ่งบนท้องฟ้า เห็นปราสาทรูปโดม บนแผ่นดินแห่งน้ำตก ที่แสนสวยงามยิ่งนัก มีเสียงนกร้อง ภูเขา ปราสาทที่สร้างในบนเขาที่สูงลิบตระหง่าน รูปโดมสีทองฉายแสงล้อตะวัน ยามราตรีแสงสีทองของโดมระยิบระยับหยอกล้อราตรีกาล


เมื่อตื่นขึ้นมา ไดมอน จดจำลักษณะของประสาทรูปโดมสีทอง ที่ตั้งตระหง่านบนเขาที่สูงลิบ บรรยากาศทั้งหมดได้ และพระองค์ทรงฝันที่จะทำปราสาทรูปโดมให้จงได้


พระองค์เรียกประชุมเหล่าขุนนาง รวมทั้งนาคา พร้อมทั้งเล่าความฝันของพระองค์ให้เหล่าขุนนางอำมาตย์ฟัง พร้อมถามว่า

"เราอยากได้ปราสาทรูปโดม แห่งนี้ บนภูเขาที่สูงลิบตระหง่านฟ้า จะมีใครอาสาสร้างให้เราได้บ้าง"

เหล่าเสนาอำมาตย์ ก้มหน้า ไม่มีใครตอบ มีเพียง นาคา ที่ตอบว่า ภูเขาที่สูงชันแห่งนั้นมีอยู่ที่ทางตะวันออกของเมืองเดวิทโพลอส แต่สูงขนาดนั้น ใครจะสร้างและควบคุมการทำงานเสร็จได้ นอกจาก แจ๊คโคลอล ราชาแห่งอสูร ที่สามารถจะควบคุมการทำงานได้


"ดีละ งั้นข้าจะเรียกแจ็คโคลอล ราชาแห่งอสูร เอง" ไดมอน ทรงกล่าว

"อย่าเรียกนะพระองค์ แจ็คโคลอล เป็นอสูรที่อันตรายอย่างยิ่ง ถ้าควบคุมไม่ได้ พระองค์นั่นแหละจะเดือดร้อน" นาคา รีบทูลเตือน

แต่ ไดมอนหรือจะฟังเสียงตักเตือน

พระองค์ทรงเรียกราชาอสูรที่อยู่แสนไกลด้วยคำภีร์เก่าแก่ที่ได้รับมา

เสียงลมหมุนถล่มทะลาย แจ็คโคลอล ปรากฎตัวขึ้นมาความสูงของมันสองสิบฟุต ผิวกายเป็นเกล็ดคล้ายงู บนหัวมีเขาที่งอกออกมาเหมือนเขาแรด ตืนเหมือนไก่พร้อมจิก มือที่มีเล็บยาว ในตาสีเพลิง ได้ปรากฎตัวขึ้น


"ข้าอยู่อย่างสบาย พระองค์ไปสะกดเรียกข้ามาทำไม ข้าไม่ใช่ข้าทาสของพระองค์นะ" จอมอสรูกล่าว


"เราจะให้ท่านสร้างปราสาทรูปโดมให้เสริจภายในแปดเดือน แล้วเราจะปล่อยท่านเป็นอิสระ"


"ฮ่า ฮ่า ท่านคงอยากรู้ว่า เราราชาแห่งอสูรจะแลกการทำงานครั้งนี้ด้วยอะไรหรือจะบอกให้นะพระองค์ เพราะอาหารของข้าคือหัวใจของคน และข้าต้องกินทุกวันด้วย" ราชาแห่งอสูรถามขึ้น


"ตกลงอสูร เราจะให้ท่าน " ไดมอนกล่าว

หล่าวเสนาอำมาตย์ผวาเมื่อได้ยิน และต่างกลัวว่าหัวใจของตัวเองต้องเป็นเหยื่อของอสูร จึงรีบออกจากท้องพระโรงไปในทันที


khonfungpleng ...ประพันธ์


(ติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ...อิอิ...หัดแต่งใหม่ค่ะ)