คิดถึง...จนไม่อาจหลับตา
คิดถึงมากจนไม่อาจหลับตา
ในอุรามีเพียงเธอเสมอ
แม้เธอจะลืมก็ยังฝืนใจเพ้อ
เพราะรักเธอจึงได้เพ้อคะนึงฝัน
ใต้แสงดาวกล่อมดวงใจ
ราตรีให้ความโหดร้ายเป็นกำนัล
มองปลายฟ้าไม่มีแล้วความฝัน
ความโหดร้ายโรมรันหลับไม่ลง
ความมืดของราตรีกาลประหารใจ
ก็คงคล้ายตายลงเป็นฝุ่นผง
รักเธอมากสุดหัวใจยังมั่นคง
แม้ใจแหลกเป็นผงยังรักเธอ
เส้นไหมน้อยที่ร้อยหัวใจไว้
ถักเส้นใยทุกคืนรักเสมอ
บัดนี้ไร้ตัวตนกับตัวเธอ
มีแต่เสียงละเมอจากหัวใจ
ราตรีนี้เดียวดายแสนหม่นหมอง
ไม่มีเธอไม่มีเสียงกระซิบไหว
กับมีเสียงลมเสียงนกในป่าไพร
ความเดียวดายดังมีดทิ่มกลางทรวง
[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=20117s3[/wma]
Bookmarks