บันทึกส่วนตัวของสาวชัยภูมิลูกพ่อขุน 1

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

ไม่ได้ลงไดอารี่ตั้งหลายวันพี่น้องบ้านมหาส่งข้อความมากะบ่ว่างตอบ งานยุ่งปาน ceo พะนะแอบเปิดคอมยามเจ้านายเลาเผลอเอาข้อความดีๆมาส่งให้พี่น้องบ้านมหาได้อ่านพ้ออันใดน่าสนใจกะคิดถึงแต่พี่น้องเด้อค่ะ คนที่ส่งข้อความมากะขอโทษหลายเด้อจ้าสิทยอยตอบอยู่ดอกจ้า

มาว่าเรื่องสงกรานต์ที่บ่ได้กลับบ้าน ว่าไปกะบ่ได้เล่นนำเขาจักปีดอกสงกรานต์นี่กะดาย หรือเป็นโรคกลัวน้ำรึได่บุ อยู่แต่ในบ้าน มีอดูดเอ้ยอดีดฝังใจแต่เป็นสาวน้อยพะนะ ตอนสงกรานต์ปีนึงอายุราวๆ 14 นี่ละไปขายหม่ำซอยยายมีเลาอยู่ตลาดพอดี ยายเผิ่นลืมของเลยใช้หนูไปเอาอยู่บ้านกะเเล่น(วิ่งสำหรับคนภาษาอิสานบ่แข็งแรง)กะบ่ไกลปานใดดอก ผบ.ทบ.(ผู้บ่าวไทบ้าน)ลัดทางอยู่หลายคนเติบคันปะแป้งเล่นน้ำแบบให้เกียรติกัน กะสิยอมแต่โดยดีดอก (ปะแป้ง)อันนี่หยังว่า่แต่เห็นผู้สาวมาแล่นมาตุ้มปานผีบริสาท จักปะแป้งหรือปะอีหยังสาวใดหลุดออกมาได้บ่เหลือสภาพความเป็นคนเลยเป็นตาย้านคัก...กะเลยอ้อมไปเอามอไซด์ฮ้างขับไปอีกทางไกลกว่าปลอดภัย

แต่ทว่า....มีร่างไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้กระโจนออกมาจากต้นเลาะฮ้าง(ต้นสาบเสือ)ข้างทางทำให้รถของเด็กสาวผู้น่ารักเสียหลักล้มลงข้างทางเท่านั้นมันยังไม่หนำใจมันงัดแป้งขึ้นมาแต่ก่อนที่มันจะสมหวังมันก็ถูกพลเมืองดีสองคนลากออกมา แล้วพลเมืองดีอีกคนก็มาพยุงร่างอ่อนระทวยพาไปทำแผลที่สถานีอนามัย ตกลงสงกรานต์ปีนั้นฉันก็ต้องมานอนย่างอยู่ที่บ้านสามวันเต็ม ๆ แฮงย้านกะยังเจอ ตั้งแต่นั้นมาสงกรานต์ปีใด๋ ก็ทำได้เพียงยืนมองผู้อื่นเ่ล่นน้ำ สาวชัยก็ทำได้เพียงมองขบวนแห่นางสงกรานต์ผ่านไปจนลับตา

ป.ล ขอให้พี่น้องบ้านมหาเที่ยวสงกรานต์อย่างมีความสุขนะคะ เมาไม่ขับคะ:l-:l-:l-:l-:l-:l-

[พล พระยาแล]

ฮ่วย วาสิปะแป้งอยู่แหม แล่นเข้าแต่ในบ้าน เลยบ่ได้ปะแป้งจักเทือ อิอิ