ผิงไฟได้อุ่น ณ ริมทุ่ง

[khonsurin]

ผิงไฟได้อุ่น ณ ริมทุ่ง



ฟ้ามืดเป็นเงาหนาวสะท้าน
รติกาลเวียนจบพลบค่ำ
วัวควายในคอกโบกหางพลัน
กระดิงสั่นก้องแก๊งแซมเสียงลม


หินสามก้อนก่อไฟพอได้อุ่น
ผ้าเก่าเก่าปะชุนพอนุ่งห่ม
แสงไฟฟืนก่อไว้พอไล้โลม
อุ่นผสมคืนค่ำที่ไร้เดือน


มองดูฟ้ามืดมิดไร้ดารา
มีท้องนาเจ้าทุยคอยเป็นเพื่อน
กับไฟฟืนไล่ยุงพอได้เตือน
ลมเป็นเพื่อนเคล้าอยู่ที่บ้านนา


มองกองไฟมองความเหงาคะนึงคิด
เรื่องชีวิตที่ผ่านให้อ่อนล้า
อยากกลั่นไฟเป็นไออุ่นโอบมา
ยามนิทราเคลียเคล้าอบอุ่นใจ


เสียงยุงบินเหลือบริ้นบินว่อนว่อน
เสียงทุยก้องโบกหางยามยุงไล้
แต่ว่าเรานั่งอยู่อย่างเดียวดาย
มีเพียงไฟจากฟืนที่อุ่นทรวง






[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=21261s1[/radio]

[khonsurin]

มองแสงไฟจากฟืนสุมไออุ่น
ไฟฟืนรุมรอบกายพอคลายเหงา
เพียงลำพังรอบกายมีเพียงเงา
เปลวไฟเฝ้ารอบรอบกายพอคลายล้า


มองท้องฟ้าเพลาค่ำในยามนี้
ในฤดีหวั่นสะท้านหลบความกล้า
มาหลบซ่อนเรือนกายในเวลา
ค่ำคืนพาใจหล้ามาหลบเร้น


บ้านหลังน้อยมุงด้วยหญ้าคราพลบค่ำ
ดังพรายพร่ำเริงร่าเป็นดังเช่น
ระบำพรายภูติผีหลบตะเว็น
มาเริงเล่นหยอกล้อกับแสงไฟ


ใจเอ๋ยใจใจยามท้อแสนอ่อนล้า
กับบ้านน้อยใต้เมฆาอยากร้องไห้
ความทุกข์ยากเงียบเหงากระหน่ำใจ
ร้องครวญไห้โหยหาใจมีไฟชม

[khonsurin]

นั่งเงียบเงียบลำพังแสนหวั่นไหว
คนอยู่ไกลจะรู้บ้างไหมหนอ
ว่าสาวนายังคงตั้งตารอ
อยากจะพ้อหน้าคนไกลใจพะวง


บ้านนาเรายามแลงล้อมกินข้าว
ทุกเรื่องราวเล่าขานให้ฉงน
ร้อยเรื่องทุกข์ร้าวรานใจพะวง
ห่วงทั้งฝนห่วงทั้งคนห่วงทั้งนา


สำรับข้าวมีเพียงน้ำพริกถ้วย
กับแพงพวยทอดยอดอวบหนักหนา
ผักแว่นอวบขาวน่ากินที่คันนา
ตามประสาที่เรากินประจำ


วิทยุเครื่องน้อยร้อยความคิด
เป็นเพื่อนติดยามเหงาที่เลิศล้ำ
ได้ฟังข่าวฟังเพลงเป็นประจำ
พอได้ย้ำฟังข่าวอ้ายที่จากนา


อ้ายจากนาไปสองสามปีแล้ว
ไร้วี่แววอ้ายนี้กลับมาหา
ทิ้งให้น้อรอมองแสงไฟค่ำคืนพา
อยากเห็นหน้าอ้ายบ้างก็พอใจ

[khonsurin]

ฟังเสียงนกเสียงกาดังลั่นทุ่ง
ค่อยพยุงกายลุกนั่งมาฟังเสียง
นกร้องแจ้วลั่นป่าเป็นสำเนียง
แว่วจำเรียงปลุกลั่นให้ตื่นนอน



ไก่ประสานเสียงร้องระรานเคล้า
นกกาเร้าส่งเสียงสำเนียงร้อง
เสียงตีปีกของไก่เจื้อยแจ้ววอน
กู่ประสานร้องก้องทั่วท้องนา


คิดฟืนไฟหุงหาข้าวเปลวควันคลุ้ง
ทั่วท้องทุ่งฟังเสียงร้องของปักษา
แม้วิเวกอย่างไรที่ปลายนา
ยังอุตส่าห์ยิ้มชื่นรื่นใจเริง

[หมูน้อย]

แวะมาอ่านกลอนคิดถึงเข้าของกระทู้

แต่ด้วยเหตุอันใดไม่รู้เข้าบ้านท่านไม่ได้..

คริๆๆกลอนเพราะดีเนาะ..

เพราะอย่างไรก็อย่างไพเราะอย่างนั้น

เก่งจังเลย...แต่กลอนเก่งจัง:l-:l-

[khonsurin]

ทุ่งนาร้างลา พาสะท้านไหว
ไม่เหลือแม้เยื่อใย รักเคยให้นับวันลา
โอ้รักเอ๋ยรัก จากใจของข้า
นาร้างร้าวอุรา จากลารอยไถ


เห็นทุยกินหญ้า ใจล้าโหยและห่วง
ฤดีแน่นทรวง ไฟรักร่วงลงไป
ร้างลาจากกัน นาร้างไร้รอยไถ
กลิ่นโคนสาบควาย พี่ลืมได้ลง


สองราเคยไถ รอยควายเดินย่ำ
บัดนี้ทิ้งให้ระกำ ทิ้งรอยรักเป็นผง
สองมือสองเรา เคยหว่านดำปักลง
พร่ำพร่ำฤดูฝน สองเราร่วมปักดำ


เหลือเพียงท้องทุ่ง นาร้างไร้รอย
มีแต่ฟางแสนละห้อย เปียกย้ำยามฝนพรำ
ร่อยรอยตีนควาย ยังไม่หายตอกย้ำ
ยามฝนพร่างพรำ ยิ่งเหงาฤทัย


เหงาเงียบละห้อย คร่ำครวญเทวษ
หัวใจดังเศษ แก้วแตกแหลกไป
ระทมเงียบเหงา อยู่อย่างเดียวดาย
น้ำตารินไห้ เดียวดายข้างไฟฟืน

[khonsurin]

อยากกลั่นดินให้เป็นไฟอบไอรัก
อยากกลั่นรักเป็นน้ำใจให้กันบ้าง
อยากกลั่นใจอบอวนที่กองฟาง
อยากกลั่นน้ำที่ตาให้ฟ้าลม


ลมเจ้าเอยคนเหงารอคอยเงา
ข้างกองไฟนั่งเศร้าให้ไฟห่ม
หัวใจน้อยดวงนี้ร้าวระบม
ให้ไฟรนเรียกหารักคืนนา


หนาวดินและหนาวใจใครจะรู้
หัวใจสู้อ่อนล้าต้องฟันฝ่า
ทั้งลมฝนลมรักตอนทำนา
ทับอุราให้เศร้าเหงาคนเดียว

[บ่าวผู้ดี]

เทิงม่วน เทิงเศร้า เทิงอกหัก กะปานนี้ครบ...

[ภูเบตร์]

เรียบเรียงคำร้อย ฝากเพลงลอยสายลมแผ่วเบา
สื่อรักพาเอา รักแห่งสองเราที่ร้างที่ลาลับพัง
อยู่แห่งไหนขวัญใจเจ้าอย่าชัง
หากได้ฟังหวังยังคงเมตตา ตอบ"ซ้ำพา(สัญญา)"รักมากับลม
ลมรักเอยจงล่องลอย ลอยรักคืนมาร่วมทาง

ฝากนำคำร้อง ผ่านลำคลอง"ของการคลั่งไคล้(ผองธารกว้างไกล)"
อยู่"โขง(คุ้ง)"แควใด รู้เถิดหัวใจพี่ร้อนดั่งไฟเผาร่าง
เสกมนต์ขลังให้ฟังไม่จืดจาง จากอารมณ์ระทมดังแก้วบาง
"แตก(แหลก)"แล้วนางยามรักจางห่างใจ

ลมช่วยกระซิบบอกหฤทัย ใจฉันยังมั่นต่อใจ
แม้จนชีพมลาย ขอตายแทบตักเธอ

ฝากเพลงลอยฟ้า ข้ามภูผาท้องนาป่าไพร
ได้รับยามใด ดลให้หัวใจอ่อนไหวด้วยใจรักเพ้อ
อยู่แห่งไหนให้ใจเจ้าอยากเจอ อยากมาหาพี่ยาที่จากเธอ
ใฝ่ฝันละเมอขอเธอได้โปรดคืนมา


[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=21261s1[/radio]

[ภูเบตร์]