ชีวิตคือการทำงานบ่เฮ็ดงานอย่าได้กินข้าว คำสอนโหดๆที่ย้ำในใจฉันเสมอมีเพียงคำสอนนี้เท่านั้นที่ทำให้ฉันสู้..คนที่สอนฉันมีสองคนคือคนหนึ่งผู้หญิงแก่ๆคนที่รอคอยโทรศัพท์ฉันทุกวัน ตอนเป็นเด็ก ยายมักจะตื่นแต่เช้านอกจากจะหุงหาอาหารแล้วยายมักจะไปดูหมูในเล้าให้อาหารเป็ดไก่ หน้าฝนยายก็สาละวนทำปลาแดกปลาร้า หน้าเกี่ยวข้าวถ้าหากเสร็จนาตัวเองแล้วถ้าไม่ใช้แรงคนอื่นยายก็จะไปเกี่ยวข้าวรับจ้างไม่รวมหน้าเก็บถั่วเขียวถั่วเหลืองอีก
เคยถามยายว่า ยายทำไมคือเฮ็ดงานดุแท้(ขยัน) ยายมักจะยิ้มให้ฉันเป็นคำตอบที่จริงถึงยายไม่ตอบฉันก็รู้ ยายคงสงสารฉันที่เป็นลูกกำพร้าพ่อและสงสารแม่ที่ต้องทำงานคนเดียวทุกอย่างเพราะความรักคำเดียว ยายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉันเหมือนกับที่ฉันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของยาย
วันที่ยายภูมิใจมากที่สุดคือวันที่ฉันได้รับพระราชทานปริญญาบัตร ยายบอกว่าดีใจที่อีหล่าเฮ็ดได้สิ่งที่ยายอยากเฮ็ดที่สุดคือเรียนหนังสือแต่เพราะความจนยายต้องมาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชีวิต และที่ภูมิใจคือยายเป็นคนเลี้ยงฉันมากับมืออย่างน้อยคนเรียนจบป.4ก็สอนคนจบปริญญาได้
คนที่สองคือแม่ผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดในสายตาของฉัน แม่ต้องทนยืนขาแข็งในโรงงานปลากระป๋องจากเช้าจนมืดมาตั้งแต่ฉันเรียนอยู่ป.2จนทุกวันนี้แม่ก็ยังทำอยู่ ในช่วงปิดเทอมฉันเคยไปทำงานโรงงานเดียวกับแม่ เห็นว่ากว่าแม่จะได้เงิน แต่ละบาทต้องใช้ความอดทนขนาดไหนบางครั้งโดนเจ้านายด่าเรื่องของมีตำหนิหรือบางที่เดินส่วนผสมผิดแม่กลับโทษตัวเองว่าแม่ผิดเอง หาเงินแต่ละบาทมันยากขนาดนี้เชียวเหรอต้องทนเพื่ออะไรละคำตอบคงไม่ต้องถามฉันก็เดาออก
ฉันเองก็ผ่านงานมาหลายอาชีพทั้งสาวโรงงาน แม่ค้า ขายโฆษณา และอาีชีพที่ฉันมีความสุขที่สุดคืออาชีพครู ทุกอาชีพล้วนสอนสิ่งต่างๆให้ฉันมากมายจนมาอาชีพล่าสุดที่ต้องทำงานกับคนต่างชาติต่างภาษา ที่ต้องอดทนตอนแรกๆก็คือต้องต่อสู้ความไม่รู้ภาษาของตัวเองเจ้าสั่งอะไรต้องทวนถามซ้ำจนเขารำคาญ แต่ฉันก็จะให้ผลว่าถ้าหากผิดพลาดมันหมายถึงบริษัทเสียหายด้วย เจ้านายมักจะเรียกใช้ฉันบ่อยให้โอมั่ง มันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันไม่ได้เข้าบ้านมหาที่รักตั้งหลายวัน เพราะถูกเจ้านายใช้จนโงหัวไม่ขึ้นโชคดีที่เงินเดือนขึ้นทำให้ยิ้มออกได้มั่ง
ทุกวันนี้แม่กับยายก็ยังทำงานอยู่เคยบอกให้เลิกคำตอบที่ได้คือ บ่ได้เฮ็ดเวียก(งาน)จังแม่นกินเข่าบ่แซบ พะนะ:welcome3
Bookmarks