นางเอ๊ย
ถ้าหากพับแผ่นฟ้าได้ สิพับใส่ใจเจ้าของ
พับใส่กล่องความฮัก สลักไว้ในใจอ้าย
ย่านแต่ตายป๋าถิ่ม จากกันบ่ได้ข่าว
ย่านตั้งแต่ทางเจ้า ลืมแล้วคำคิดถึง
ลืมคำหวานปนซึ้ง ลืมคนึงถึงคนห่าง
หนีไปกอดคนอยู่ข้าง นางเจ้าคงสิลืม แล้วล่ะน้อ
นางเอ๊ย
ถ้าหากพับแผ่นฟ้าได้ สิพับใส่ใจเจ้าของ
พับใส่กล่องความฮัก สลักไว้ในใจอ้าย
ย่านแต่ตายป๋าถิ่ม จากกันบ่ได้ข่าว
ย่านตั้งแต่ทางเจ้า ลืมแล้วคำคิดถึง
ลืมคำหวานปนซึ้ง ลืมคนึงถึงคนห่าง
หนีไปกอดคนอยู่ข้าง นางเจ้าคงสิลืม แล้วล่ะน้อ
อับดุลเอ้ยลุงใหญ่ว่าอยากให้มันยาวออกไปอีกจักเคิ่งโลแนเปี๋ยงกำลังสิได้อารมย์ผัดหาหยุดจ้อย
Bookmarks