กระจก

[khonsurin]

กระจก





กระจกเงา กระจก มีประวัติความเป็นมาจาก “แก้ว” และแก้วก็มีประวัติยาวนานมากทีเดียว
ตามตำราของพลินี ดิ เอลเดอร์ นักประวัติศาสตร์ชาวโรมัน เขียนไว้ว่า
กลาสีที่อาศัยอยู่แถบโพลิเนเชียนเป็นผู้ค้นพบแก้ว จากการหุงหาอาหารที่ชายหาด
ซึ่งตอนนั้นไม่มีภาชนะหม้อไหที่ไหน ก็เลยไปคุ้ยๆหาวัสดุในโกดังในเรือมา
เป็นแผ่นเนตรอน (natron) มาหุงอาหาร


ปรากฏว่า เมื่อเนตรอนถูกความร้อนถึงผสมกับทรายที่ชายหาด
กลายเป็นของเหลวใสไหลเป็นสาย และเมื่อเย็นตัวก็กลายเป็นจุดเริ่มต้น
ของ “แก้ว” มาตั้งแต่นั้น








แต่ก็มีความเชื่อว่า แก้ว เกิดก่อนหน้านั้นหลายพันปีทีเดียว
ประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล แถบเมโสโปเตเมีย
หรือประเทศซีเรียและอิรักในปัจจุบัน


แม้ว่าที่มาของช่วงเวลายังสรุปได้ไม่แน่นอน
แต่ช่วงเวลาที่มนุษย์ผลิตแก้วและกระจกอยู่ราว 50 ปีก่อนคริสตกาล
โดยชาวโรมัน







การผลิตแก้วใช้ปูนและโซดาผสมเข้ากับซิลิก้า
ซึ่งมีอยู่ในเม็ดทราย ซิลิก้ามีจุดหลอมเหลวสูงมาก
จะใช้ไฟธรรมดาหลอมไม่ได้ ต้องเข้าเตาหลอมพิเศษ
อุณหภูมิสูงราว 1,590 องศาเซลเซียส



จากนั้นเทแก้วหลอมลงบนผิวของดีบุกหลอมเหลว
จะทำให้แก้วเย็นลงเมื่อถึงอุณหภูมิที่ 600 องศาและเริ่มแข็งตัวเป็นกระจกใส
จากนั้นจึงนำไปเจียระไน เป็นกระจกแผ่น


สำหรับกระจกก็คือแก้วแผ่นเรียบ ที่ช่างต้องอาศัยการกดลูกแก้วให้แบนเป็นแผ่น
ด้วยการต่อเข้ากับปลายแท่งเหล็ก

ซึ่งช่างก็จะต้องหมุนแท่งเหล็กนี้อย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพื่อให้แก้วเป็นกระจกแผ่นเรียบ


ส่วนวิธีทำกระจกมีขั้นตอนเช่นเดียวกับแก้ว
วัตถุดิบก็คือ “ทรายแก้ว” ซึ่งเป็นทรายสีขาว ละเอียดยิบและเงาจนเป็นประกาย
เมืองไทยเรามีอยู่ที่เหมืองทรายแก้ว จ.ระยอง



แก้วกลายเป็นกระจกเมื่อผ่านการขัดเงา และฉาบด้วยโลหะบางอย่าง
ปกติแล้วโลหะนี้จะเป็นอลูมิเนียมฉาบด้วยความหนา 100 นาโนเมตร
จะมีน้ำหนักเพียงไม่กี่กรัม นอกจากนี้กระจกยังฉาบด้วยทอง เงิน หรือบรอนซ์ก็ได้


ส่วนประโยชน์ของกระจกเงา นอกจากจะเอาไว้ส่องหน้าตัวเองแล้ว
ยังเป็นวัสดุประดับอาคาร อุปกรณ์ชิ้นสำคัญในกล้องโทรทรรศน์
กล้องถ่ายภาพ หรือนำไปตกแต่งเป็นเครื่องประดับ










จาก น้าชาติประชาชื่น