ถึงมืดมิดมัวหมองสองฟ้ากฟ้า
ในอุรายังมีรักฝากไปหา
แม้ชีวิตลิขิตให้ไกลพี่ยา
วาสนาคงได้ใกล้หากใจผูกพัน
แม้นเป็นเช่นดอกไม้ในป่าใหญ่
อยู่แสนไกลละฟากฟ้าพนาสัณฑ์
จะตามไปเสาะส่องหาท้าตะบัน
ดั่งตะวันสาดส่องมองทะลุไกล
อยู่ที่ไหนแม้ห่างไกลได้เจอแน่
จะไม่แพ้พยายามตามถามไถ่
หาจนพบแม้หลบลี้หนีห่างไกล
ไม่ยอมให้หนีไปไกลจากใจกัน
หากว่าพบหลบอยู่ใต้เมฆา
จะเหาะพาจากฟ้าสู่สวรรค์
ภิรมณ์ชื่นดาวดื่นทุกคืนวัน
ความสุขนั้นมิบั้นปันแบ่งใคร
ด้วยรักที่อยากพลีให้เกือบใจขาด
สุดประหลาดไม่อาจห้ามใจไหว
ตัวอยู่นิ่งแต่หัวใจวิ่งดั่งลิงไฟ
อยากชิดใกล้อนาถใจตนเหลือเกิน
สาวโรงงาน....28-4-51.....(06.54 น.)
Bookmarks