***ขอเกริ่นกลอนกล่าว เรื่องราวที่ว่า ทุกคนเกิดมา เหมือนฟ้าบันดล
ชิวิตเริ่มต้น ดิ้นรนทุกข์ยาก หากินลำบาก จำจากลาแดน
ทำไร่ทำนา ฝนฟ้าไม่อวย โชคยังไม่ช่วย ไม่รวยเงินแสน
จากบ้านนาทุ่ง หมายมุ่งต่างแดน ลาก่อนเสียงแคน สุดแสนระทม
กราบแม่ลาพ่อ ขอลาคุณลุง มิตรรักเพื่อนฝูง สนิทสนม
เสียงพรตอนลา เหมือนฟ้าระงม ตื้นตันสุดข่ม แสนตรมน้ำตา
ดั่งนกขมิ้น เที่ยวบินแรมรอน เป็นคนสัญจร ร่อนเร่เอกา
มีแฟนฝรั่ง ที่หวังพึ่งพา สมปราถนา หนอลูกผู้หญิง
โอ้บุญกุศล ที่ดั้นด้นมา ซึ้งในคุณค่า พบพาพึ่งพิง
มีรักผูกพัน ยึดมั่นหยุดนิ่ง สู้ทนทุกสิ่ง เป็นจริงดั่งใจ
..........................................
ขอบคุณแฟนแฟน ทั่วแคว้นเมืองไทย มิตรรักทางไกล ชาวบ้านมหาฯ
เป็นพี่เป็นน้อง เพื่อนพ้องญาติมิตร ที่คอยสะกิด ยามใจเหว่ว้า
เพื่อนกันวันเหงา หายเศร้าอุรา อยากกลับคืนหา ย้อนมาถิ่นไทย
***เพื่อเป็นกำลังใจทุกท่านที่กำลังสู้ชีวิตอยู่ในต่างแดนครับ***
Bookmarks