10 กว่าปีที่ผมได้รับเกียรติให้เป็นกรรมการในการสอบคัดเลือกบุคคลบรรจุเข้าเป็นข้าราชการในส่วนที่หน่วยของผมรับผิดชอบ เริ่มตั้งแต่การรับสมัคร คุมสอบภาควิชาการ จนถึงหน้าที่ที่สำคัญคือการเป็นกรรมการทดสอบสมรรถภาพร่างกาย ซึ่งถือว่าเป็นการสอบรอบสุดท้ายในการชี้อนาคตของเด็กว่าจะอยู่หรือไป
ที่ทำงานจะส่งผู้แทนแต่ละกองที่เห็นว่ามีความซื่อสัตย์สุจริตเข้าทำหน้าที่นี้ ผมได้รับเกียรติทุก ๆ ปี ผมได้เห็นความพยายามของลูกอีสานบ้านเฮาที่มีความมุ่งมั่นตั้งใจไม่ยอมแพ้ ทั้งว่ายน้ำ ดันพื้น ลุกนั่ง ดึงข้อ วิ่ง ผมจะอยู่สถานีดันพื้น ลุกนั่ง ดึงข้อ และวิ่ง เปลี่ยนไปในแต่ละปี
ผมเห็นแววตาของพ่อแม่คนอีสานบ้านเฮาที่ยืนดูลูก ๆ ด้วยใจจดใจจ่อ แน่นอนที่สุดครับ ทุกคนที่ผ่านการสอบข้อเขียน ต้องการที่อยากจะได้คะแนนเยอะ ๆ เพื่อจะผ่านการคัดเลือกเข้าไปเป็นตัวจริงทุกคน และกรรมการเองก็อยากให้ได้ทุกคน แต่เป็นไปไม่ได้
เป็นที่น่าสังเกตว่าเด็กอีสานและเด็กเหนือจะผ่านการคัดเลือกเข้าเป็นตัวจริงเกือบ 70 %เพราะใจไม่ยอมแพ้ ทำจนกว่าจะหมดแรง แต่เด็กที่ถูกเลี้ยงมาตามใจจะใจเสาะยอมทิ้งตัวทั้ง ๆ ที่สามารถที่จะทำต่อไปได้
"ครูครับ ผมไม่อยากเป็นครับ ให้ผมตกได้ไหมครับ" เด็กคนหนึ่งบอกผม ก่อนจะขึ้นดึงข้อ (เอ๊ะผมเป็นครูตอนไหนเนี่ย อิอิ)
"อ้าว...ทำไมวะ โดนบังคับให้มาสอบหรือไง แล้วมากับใคร" ผมถาม
"ครับผมโดนบังคับมาสอบครับ ผมกามั่ว ๆ ก็ผ่านข้อเขียน ว่าจะไม่มาสอบในวันนี้แต่แม่ผมบังคับผมมาครับ จริง ๆ ผมดึงได้ แต่ผมจะแกล้งทำดึงไม่ได้ ถ้าผมดึงได้ครูช่วยเขียนให้ผมตกได้ไหมครับ แม่ผมยืนดูอยู่ด้านหลังเสื้อสีแดง" เด็กให้เหตุผลน่าฟัง พลางชี้นิ้วไปยังแม่ที่ยืนรอลุ้นลูกชายใจจดใจจ่ออยู่ด้านหลัง
ผมเรียกเด็กเข้ามาใกล้ ๆ เขกหัวไป 1 ดอก และกระซิบเบา ๆ ว่า "ไอ้....@#%*!@# มรึงไม่มีทางดึงข้อได้เกิน 3 ครั้งหรอก ไม่ต้องมาขี้คุย แน่จริงดึงให้ได้ก่อนสิ ตรูจะคอยดู" ผมใช้จิตวิทยากระตุ้น
ผมรู้ว่าในใจเขาคิดอะไร พอขึ้นไปเขาดึงเป็นการใหญ่ ดึงได้ 15 ครั้ง ได้ 100 คะแนน ผมโทรบอกเพื่อน ๆ ตามสถานีให้จับตาหมอนี่และให้พูดในทำนองดูถูก เพื่อนผมรายงานว่าเขาทำคะแนนดีทุกสถานี
ผมเจอกับเขาครั้งล่าสุด ตอนนี้เป็นสิบเอกแล้ว เขายังจำวันที่ผมพูดกับเขาได้จนถึงวันนี้...อนาคตอยู่ที่ปลายปากกาผมเชื่อว่ามีจริง และอยู่ที่จิตสำนึกของผู้ที่ทำหน้าที่นั้น
แต่อย่าลืมว่าในขณะที่อีกคนสมหวัง แต่อีกคนผิดหวัง และคนที่ผิดหวังคนนั้นคือคนที่สมควรจะได้ เพราะเขาทำได้จริง ๆ แต่มันมีอะไรมาบังตาท่าน ท่านกำลังทำลายอนาคตของเด็ก และถือว่าทำบาปอย่างมหันต์
ผมจึงอยากฝากไว้หากท่านมีโอกาสได้ทำหน้าที่ ที่เกี่ยวกับความยุติธรรม
Bookmarks