สิ่งที่ได้จาก ผู้ชายธรรมดาคนนึง

[ไก่น้อย]

บ่ายแก่ๆของวันเสาร์ ในออฟฟิตห้องน้อยๆแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นวันทำงานตามปกติของฉันซึ่งเวลาทำงานของฉันเองไม่ค่อยจะเหมือนคนอื่นเขาสักเท่าไหร่ งานในส่วนของตัวเองที่รับผิดชอบไม่ค่อยวุ่นวายเท่าไหร่ การนั่งฟังเพลง ฟังหมอลำ เป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดของฉันอย่างนึง (ลังเทื่อกะหลงฟ้อน อิอิ ) :l-

วันนี้ช่วงเช้าอากาศร้อนมาก มองออกไปข้างนอกละอองแดดดูระยิบระยับ เหมือนเกร็ดเพชรที่พร้อมจะแผดเผาทุกๆสิ่งที่เข้าไปสัมผัสมัน ช่วงบ่ายอากาศเริ่มคลึ้ม ฝนเริ่มตั้งเค้ามาแต่ไกล ตรงข้ามกับออฟฟิตฉัน มองออกไปทางสวนหย่อม จะมีที่ที่จัดไว้สำหรับสิงอมควันทั้งหลาย ทั้งพวกที่แต่งตัวดีระดับ ผู้บริหาร วิศวกร ไปจนถึงพ่อบ้าน เพื่อที่จะได้ไม่สร้างมลพิษให้คนอื่น ได้มาพ่นควันใส่กันแบบไม่ต้องเกรงใจใคร และที่ดูดบุหรี่ที่จัดไว้นี้เป็นสถานที่ชัวคราวหลังคาที่มุงก็แคบไม่พอกับปริมาณสิ่งอมควันที่พร้อมใจกันออกมามากมาย ฝนเริ่มตกลงมาปอยๆ ฉันสังเกตุเห็นพวกเขาทั้งหลายพากันรีบดูด รีบพ่น เพราะฝนเริ่มไล่ที่พวกเขา บางคนก็ทิ้งก้นบุหรีลงพื้น ตามด้วยใช้เท้าขยี้ ฉันก็นั่งนึกในใจ ก้นบุหรี่ก่อนจะมาถึงเท้า มันผ่านปากของพวกเขามาแล้ว ของที่หมดค่า คนเราก็มักจะไม่ค่อยแยแสกันเท่าไหร่ (คิดไปโน่น) นึกไปอีกทาง ก็มันร้อนอ่ะ ไฟมันยังไม่ดับ ใช้มือขยี้มือกะพ่องสิ ( พึ่งคิดได้)

นั่งมองดูความรีบเร่งของพวกสิงอมควันที่กลัวฝนเหล่านั้น ทะยอยวิ่งกลับเข้าที่ทำงานกันจนเกือบหมด ฉันมองเห็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆคนนึง การแต่งตัวของเขาพอมองออกว่าคงเป็นพนักงานทั่วไป เขาคงจะพึ่งเข้ามาดูดบุหรี่ทีหลังเพื่อนจึงไม่ยอมวิ่งหนีฝน เขาเดินไปยืนชิดริมกำแพงเพื่อที่จะเบียดตัวเองให้พ้นจากสายฝน ฉันนั่งมองเขาได้สักพักนึง ในใจก็คิดว่าก้นบุหรี่ของผู้ชายคนนี้ จะโดนเท้าขยี้ทิ้ง ให้เกลื่อนพื้นบริเวณนั้นหรือจะถูกโยนลงแอ่งน้ำเล็กๆแถวนั้นเหมือนกับกลุ่มคนเยอะๆเมื่อสักพักนี้น๊า..

พระเจ้า ..ฉันนั่งมองดูพฤติกรรมของผู้ชายคนนี้ ได้ประมาณ 5 นาที มันทำให้ฉันได้แง่คิดหลายอย่าง เขากึ่งเดินกึ่งวิ่งเยาะๆตากฝนเอาก้นบุหรี่ไปทิ้งที่กะบะทราย เพราะกะบะทรายสำหรับทิ้งก้นบุหรีมันอยู่นอกหลังคา เสร็จแล้วเขาก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินจ้ำอ้าว เข้ามาในตึก

อืมม ...ท่ามกลางสิ่งที่เรามองเห็น ความรับผิดชอบต่อคนรอบข้างเล็กๆน้อยๆ ผุ้ชายคนนี้ทำให้ฉันได้แง่คิดว่า คนหน้าตาดีๆ แต่งตัวดีๆ แต่ความรับผิดชอบเล็กๆน้อยๆมันมองมาจากพฤติกรรมเหล่านี้ได้พอสมควร ในขณะที่เขาคนนี้ของฉัน (เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ อิอิ ) เขาเลือกได้ว่าเขาจะโยนลงพื้น หรือ โยนลงแอ่งน้ำ เพราะไม่มีใครยืนอยู่กับเขานิ ยกเว้นคนแอบมองเขา ที่เขามองไม่เห็น 555+:1-

ฉันแอบยิ้มและปลื้มใจนิดๆกับสิ่งที่ฉันได้เห็นจากสิงอมควันคนนี้ อย่างน้อยๆ สิ่งที่เคยออกจากปากเขา มันก็ไม้เป็นมลพิษให้ใครต้องตามเก็บ เพราะมันได้ไปอยู่ในสิ่งที่เขาจัดไว้ให้มันอยู่แล้ว ....ประทับใจนิดๆ กับความรับผิดชอบต่อคนรอบข้างของสิงอมควันคนนี้ ถึงจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยก็เถอะ

[มั่วหน่าฮ่าน]

...ฮ่วย น้องไก่..อ้ายอุตส่าห์ว่าบ่มีไผเห็นแล้วน๊า เจ้ายังมานำจอบเบิ่งอีกอยู่ตี้..โอ้ยอยากอายเด้...ฮ่าฮ่าๆๆๆ..

[กาฬสินธุ์ถิ่นไดโน]

ไก่น้อย ว่าแม่นนักสืบส่างไปจอบอ้ายเพิ่นปานนั้นเนาะ แต่กะเฮ็ดให้ฮู้ว่าคนเฮ้าเบิ่งกันเพียงภายนอกบ่ได่ดอกครับ

[ติ๋ม เปอร์โย]

ได้แง่คิดดีไปอีกแบบ ว่างๆกะเขียนอีกแหน่เด้อจ้าไก่.....

แม่นบ่น้ออ้ายหัวหย๋อง...บ่แม่นเจ้าเอามือดีดออกไปข้างหน้า เห็นว่ายังบ่มอดหย่างมาฮอดเจ้าเลยกระทืบซ้ำ2-3เทือ แล้วเจ้ากะเดินจากไปตี้5555++

[sompoi]

เพิ่นเอิ้นว่า"จิตสำนึก"เนาะค่ะ การได้ถูกปลูกฝังให้มีจิตสำนึกแต่น้อย และหรือการสร้างวินัยให้คนในสังคมกะเป็นส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องค่ะ บ้านเฮาการมองเรื่องตรงนี้อาจสิเห็นว่าน่าทึ่งจังเลย แต่ว่าทางพี้แล้ว เรื่องตรงนี้ถือว่าปฎิบัติกันจนเป็นเรื่องธรรมดาเลยค่ะ จนขนาดว่า ถึงแม้สิบ่มีหม่องทิ้งกะยังมีคนต้องหากระป๋องฮ้างไว่ให้ทิ้งตามทางหรือพกกระเป๋าฟอยน้อยๆคล้ายกะเป๋าใส่เหรียญสำหรับทิ้งก้นบุหรี่เพื่อพกพาไปไสมาไสนำ ยามอยากสูบยาค่ะ

ล่าสุดกะมีกฏหมายออกมาใหม่แล้ว ไผ๋ย่างสูบยากะถืกปรับคือกันค่ะ นี่คือส่วนหนึ่งของมาตรการการปลูกฝังวินัยของคนทางพี้(ญป)ค่ะพี่น้อง

อ่อ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่ร่วมแชร์เรื่องราวค่ะ ได่อ่านเรื่องสั้นดีๆกะคึดอยากเขียนนำอยู่นาง คึดฮอดหมู่ผู่นึงแกกะมักเขียนเรื่องสั้นเล็กๆน้อยๆให้อ่านดีๆจั่งสิล่ะจ้า อิอิอิ

[อาวอ้วนเมืองยศ]

มันอยู่ที่จิตสำนึกส่วนบุคคล และการปลูกฝังจิตสำนึกเหล่านี้ มันก็ต้องทำกันเป็นกระบวนการ
ในบางประเทศที่เขาทำกันได้เพราะได้รับการปลูกฝังมาหลายปี และปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก
มีกฎหมายที่บังคับใช้ได้อย่างเคร่งครัด มีการลงโทษอย่างจริงจัง
บ้านเราเมืองไทยเป็นประเทศที่อะไรก็ได้ มันก็เลยยังเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้

แต่ถ้าเป็นบ้านนอกเราก็จะอีกอย่างหนึ่ง เพราะใบยากระดาษมวนยา
หรือใบตองที่มวนยา มันย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ยในดินได้ แถวบ้านนอก
ก็เลยไม่น่้าจะมีปํญหาเรื่องนี้อย่างในเมืองใหญ่

[แจ่มใสยิ้มสวย]

อ่าน และจินตการตามซุปไก่ พลางคิดว่าใครน้า คือ หนุ่มธรรมดาคนนั้น
อะฮ๊า ต้องเป็นลูกศิษย์ พี่น้องนาง แน่เลย พี่สอนเขาเองแหละ ฮ่าๆ ไหงตู่งี้หละ

อือหรือว่าเป็นกิ้กผู้น่ารักของพี่น้องนางก็คงไม่ใช่นะ เพราะฮีไม่สูบบุหรี่แต่ท่านบ้าพระเครื่องฮ่าๆ

ฝากคิดถึงด้วยเน้อ (อย่าถามเน้อว่า ลับสุกยอด):1-:1-

[เขมราฐ]

หลินชักประทับใจ หนุ่มธรรมดาคนนั้นของเอื้อยไก่แล้วนี่ละค่ะ อิอิ...

[ฝนหลวง]

เสียดายบ่อสูบบุหรี่ บ่อซั่นน้องหลินคงสิปลื้มคับ อิอิ