สายพิรุณ..พร่างพราย...พาใจเศร้า
ฤาเพราะเรา..หวนระลึก..ถึงความหลัง
ฝนโปรยปราย...คล้ายสายน้ำตา...มาบดบัง
เคยพลาดพลั้ง...เพราะรักเธอ...เพ้ออยู่คนเดียว
เมื่อฝนซา....ฟ้าใส...แต่ใจช้ำ
ร่ายลำนำ.....บอกความนัย..ไร้คนแลเหลียว
รักสลาย......เมื่อสายฝนพรำ..ช้ำอยู่คนเดียว
แสนเปล่าเปลี่ยว...เมื่อเหลียวหาเธอ...ไม่เจอแม้เงา
Bookmarks