คนเรามีวิธีที่จะเก็บความทรงจำดี ๆ เกี่ยวกับคนที่เรารักหลากหลายวิธี บางคนเลือกที่จะเก็บไว้ในใจที่เปี่ยมไปด้วยรัก บางคนต้องมีอุปกรณ์ช่วยในการรักษาความทรงจำ วันหนึ่งฉันได้ค้นกล่องความทรงจำของผู้ชายคนแรกที่คุยกับฉัน พ่อฉันเอง พ่อเลือกที่จะเก็บความทรงจำไว้ในนี้
พอฉันเปิดออกดูฉันก็ต้องอมยิ้มกับสิ่งที่เก็บอยู่ด้านใน
สมุดรายงานประจำตัวเด็กเล็ก ปีการศึกษา 2533 ของเด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล
ครูประจำชั้น นางอุไร พรรคพล นับแล้ว 20 ปีพอดี
สมุดพกรายงานผลการศึกษาของเด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล ชั้น ป.1 ข ปีการศึกษา 2534
ครูประจำชั้น นายจันลอง วิชาชาติ
สมุดพกรายงานผลการศึกษาของ เด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล ชั้น ป.2 ข ปีการศึกษา 2535
ครูประจำชั้น นางศิรินทิพย์ จำปาวัลย์
สมุดพกรายงานผลการศึกษาของ เด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล ชั้น ป.3 ข ปีการศึกษา 2536
ครูประจำชั้น นางอัมพร โขสูงเนิน
สมุดพกรายงานผลการศึกษาเด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล ป.4 ข.ปีการศึกษา 2537
ครูประจำชั้น นางยุพิน อมรสิน
สมุดพกรายงานผลการศึกษา เด็กหญิงลัดดาวัลย์ สุระมุล ป.5 ข ปีการศึกษา 2538
ครูประจำชั้น นางสาวศรีสุภาพ ชาชิโย
สมุดรายงานสุขภาพแม่และเด็ก เด็กชายชานนท์ สุระมุล
สมุดบันทึก วันเดือนปีเกิดของลูกสาวคนแรก แล้วมีตัวหนังสือยึกยือเขียนด้วยดินสอว่า ชานนท์ สุระมุล 18 สิงหาคม 2533 แต่ความจริงนั้นเขาเกิดปี 2532 ฉันอมยิ้มกับลายมือที่กำลังหัดเขียนของน้องชาย หากไม่มีอะไรผิดพลาดอีก 2 ปีเขาคือ วิศวกร จากรั้ว มอดินแดง (มข.) ฉันใช้เวลาสำรวจกล่องความทรงจำของพ่อเกือบชั่วโมง ฉันอยากบอกดัง ๆ ว่าฉันรักพ่อฉันจัง.....
Bookmarks