สังฮอมใจให้เจียมจ้อ จรลีหนีจาก
จำพลัดพรากจากพะนาง ต้องห่างเหินเดินทางช้ำ
คำทุกคำที่เคยเว้า ยังคือเก่าอยู่เด้อใจ
เคยฮักหลายจั่งได๋ กะยังฮักหลายอยู่เด้อน้อง
เพียงแต่สองเฮานั้น เส้นทางฝันนั้นสุดเหนี่ยว
บุญสิเกี่ยวเกาะแหน่น เป็นแฟนนั้นแค่ฝันเลือน
เทิ่งบ่อยากให้มาเปื้อน เลื่อนลงตมจมความหม่น
แนวว่าคนจนไร้ค่า ถืกตราหน้าว่าบ่ดี
กะให้จบสาส่ำนี้ อย่าว่าพี่นี้ใจดำ
บุญที่ทำนำกันมา พวงผลาคงมีหน่อย
อย่าน้อยใจอ้ายเด้อน้อง คลองน้ำตาอย่าให้หลั่ง
แม่นใจยังคงฮักเจ้า จำต้องเว้าบอกเอ่ยลา
เบิ่งแงงสุขภาพแน่เด้อหล่า แบ่งเวลากินข้าวแน่
ฝากดินฟ้าคอยเทคแคร์ ภัยอย่าแว่เวรอย่าต้อง พะนางน้องชั่วนิรันดร์
Bookmarks