ย้อนอดีต...หาความทรงจำ

**สาวหล่า** · 23-06-2010, 10:48

สาวหล่าเป็นคน อ.ปรางค์กู่ จ.ศรีสะเกษ มีพี่น้อง 3 คน จำได้ว่าสมัยเป็นเด็กน้อยนั่น ชีวิตครอบครัวลำบากหลายคัก เฒ่าแม่เฮ็ดข้าวปุ้นขาย เส้นข้าวปุ้นนี่กะเฮ็ดเอาเอง โดยการเอาข้าวมาแช่น้ำไว้หลายๆมื้ออยู่ แล้วกะมาตำให้แหลกเพื่อให้เป็นแป้ง ค่อยเอามาบีบ ให้เป็นเส้นข้าวปุ้น จับเรียบร้อยแล้วใส่กระจาดที่มีใบตอง แล้วใส่ตระกร้าหวาย ในตะกร้ากะมี มีหม้อน้ำยาข้าวปุ้น มีผัก มีจาน ช้อน ตะกร้าน่ะหนักแฮงคัก แม่กะหาบได้ มือข้างหนึ่งของแม่จูงแขนสาวหล่าไว้

ส่วนสาวหล่ากะเดินตามแม่มือกะถือคุน้อยใส่น้ำไว้ท่าล้างจานให้แม่ เฮ็ดแบบนี้อยู่หลายปี เฮ็ดไร่ปอ เฮ็ดนา เลี้ยงวัวควายกับพี่สาว ชีวิตเด็กบ้านนอกน้อจา สมัยนั่นเฒ่าพ่อเลากะกินเหล้า พอกินเหล้าเมาเลากะร้องเพลง เต้นรำ เสียงดัง สาวหล่าอายชาวบ้านได้แต่ฮ้องไห้ เพราะว่าสาวหล่าจะถูกคนอื่นเขาล้อเลียน แต่ทุกมื้อนี่เฒ่าพ่อกะเลิกกินแล้ว สาวหล่าดีใจหลาย

แต่ว่าพ่อจะเป็นคนใจร้อนเวลาเลาโมโหเว้ากะบ่ม่วน ทุกมื้อนี่กะเป็นอยู่สงสารแต่เฒ่าแม่อยู่นำกัน แต่กะบ่เป็นหยังดอกเพราะว่าเลาอยู่นำกันมาโดนแล้ว นาไร่สาวหล่าแต่ก่อนนี้บ่เคยแห้งแล้งเลย ฝนตกเฮ็ดนาม่วนคักน้ำหลาย ไล่จับปลากันหน้าฝน ไปจับกบกะเฒ่าพ่อ ยามฝนตกรินๆ ม่วนคัก ไปใส่เบ็ดตามคันนา แลนเก็บหมากม่วงสุกหล่นยามลมมา แย่งกันเก็บ ตอนแลงๆ กะมีหมู่พวกมาเล่นอยู่ถนนหน้าบ้าน เวลากลางคืนมีหนังกลางแปลงกะพากันย่างไปเบิ่ง ไปเป็นกลุ่มม่วนคัก

แต่ทุกมื้อนี้บ่มีแล้ว หมู่พวกเขากะไปเฮ็ดงานกรุงเทพหมดแล้ว แยกกันไปหมดแล้ว มองไปทางได๋กะแห้งแล้ง ป่าที่เคยไปเก็บเห็ดแต่ก่อนกะบ่มี เพราะว่าถูกเขาถากปลูกมันสำปะหลัง ปลูกยางพาราไปหมดแล้ว ชาวบ้านกะกู้หนี้มาซื้อรถ ออกรถแข่งกันทุกมื้อนี่ หมู่บ้านที่สาวหล่าเคยอยู่แบบพอเพียง อยู่อย่างมีความสุข กลายเป็นหมู่บ้านที่อยู่กันแบบบ่เพียงพอซะแล้ว เพราะว่าหลายๆคนยึดติดกับพวกวัตถุ ซื้อมาเพื่ออวดกัน ทั้งที่ต้องมีหนี้สิน เลยบ่ฮู้ว่าอิหยังเฮ็ดให้คนเฮามีความคิดเช่นนี้จ้า...

**พล พระยาแล** · 23-06-2010, 10:55

คึดฮอดสมัยเด็กน้อยน้อสาวหล่า ยามลมกะพากันแล่นยาดบักม่วงกะหล่อนสุก ยามเห็ดแทด (เห็ดฟางน้อย) กะพากันไปเก็บ ยามน้ำมากกะพากันไปส่อนปลาซิวน้อย ฮวกน้อย มาหมกกิน ยามกังเว็นกะเล่นบักหื่น บักตี่ บักสะบ้า เอาในบักฉำฉามาเล่นบักส่อน และกะเป่ายาง

หาลักบักงิ้วมาแลกยาง มาเป่าเล่นกัน ยามแลงกะพากันลงไปเล่นเดือนหงาย อยากให้ชีวิตเก่า ๆ ย้อนมาอีกน้อครับ

ขอบคุณครับที่เล่าเรื่องราวสะท้อนวิถีชีวิตอีสานบ้านของเฮา

**อาวอ้วนเมืองยศ** · 23-06-2010, 11:09

แมนยุดอกอ้ายพล เก็บบักม่วงน้อย บักม่วงแก้มแดงน้อ ได้มาหลายๆ แม่ใหญ่เพิ่นสิเฮ็ด
บักม่วงแผ่นใว้ให้กิน ไปลักกินแต่ยามเรากวนยุในหม้อแมะ เป็นเด็กน้อยเนาะค่ำมากะเล่นบักลี้ม่วนกุ๊บ
ฝนมาใหม่กะหาหน่อไม้ เก็บเห็ด ยามนากะไปใส่เบ็ด สิเกี่ยวเข้ากะแม่นยิงหนู
ค่านหลายแม่นยามควายขาดเด้อ จักสิไปลงนาไผ นำหาเบิดตำบลเอาโลด คันบ่ข้ามซี
ไปทางพนมไพรกะใคแน่ ทุกมื่อนี่เมิดหมู่บ้านมีวัวควายเหลือประมาณสามสี่บ้าน รวมทั้งของเฒ่าพ่อสองโต
ถนนกะเป็นคอนกรีตเบิดแล้วสิ หาขี้ควายกะบ่มีให้เห็นแล้ว ป่าช้ากะกลายเป็นรีสอร์ท
สวนกะเป็นหอพักนักเรียน ซั้นกะร้านอาหารเบิดแล้ว ไทบ้านกะพากันขายที่ซื้อรถ
กู้ซื่อรถแข่งกัน ความว่าละครับไผบ่มีกะน้อยหน้าไทบ้านจักสิแข่งกันไปหยัง

**เมษา** · 24-06-2010, 17:41

อิอิ คิดฮอดคือกันค่ะ มักชีวิตสมัยเป็นเด็กน้อยหลาย

มักเอาหมากงิ้วไปแลกหนังยางกับไข่ขี่โก่ะ/ขี่เกี้ยม อิอิ แซ่บ

ได้ยางมาก่ามาเป่าแข่งกัน บางเทือเป่าจนเป็นลม รอบๆปากมีแต่ดินเป็นวงโอ้งโค้ง

มักเล่นหมากเก็บ กับกระโดดข่ามหนังยาง

เลิกเรียนมาก่ากระโดดขี่หลังควาย โดดผิดท่าตกลงไปอีกฝั่ง แขนหักจ้อย

ปิดเทอมก่าไปรับจ้างลอกปอ เก็บถั่วเขียว ได้เงินเทือละ 20 บาท ดีใจหลาย

หน่าเกี่ยวเข่าก่าสิเอาฟางไปเฮ็ดกระท่อมน่อย เข่าไปนอน อุ่นขนาด

แล่วก่าไปขุดมันมาเผา ตอนแลงก่าไปอาบน้ำในห้วย หนาวเด้ เอาฟางไปถูขี่ไครนำ แสบขาขนาด

มักกินเข่าหน่าเกี่ยวเข่า กินกลางไฮนา อุ่นดีคัก กินเข่าก่าแซ่บเนาะ

หน่าหมากม่วงสุก ก่าไปเก็บบ่อทันคนอื่นดอก กว่าสิออกไป เพิ่นหาบเข่าบ้านกันแล่ว ไปก่าได้หน่อยเดียว

สรุปแล่วสมัยน่อยๆ มีแต่ความสุข บ่อฮู่จักความทุกข์จ้อย มักหลาย

แต่ว่าเถ่ามาคือเป็นอีกแนวหือ