ชีวิตจริงของคนสู้ชีวิต

**mewcoppy** · 03-07-2010, 13:39

ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงปัจจุบันแม้แต่หน้าแม่เขายังไม่เคยเห็น หน้าพ่อยังไม่รู้จัก ย้อนอดีตไปเมื่อ20กว่าปีที่แล้ว มีครอบครัวนึงมีฐานะยากจนและอยู่พื้นที่ ที่ห่างไกลความเจริญ แม้แต่ถนนยังไม่ใช่ทางลูกรังแต่เป็นถนนดินทรายการเดินทางเข้าตัวเมืองใช้เวลาเดินทางเกือบวัน มีอยู่วันนึงเป็นวันที่เด็กผู้ชายที่พร้อมจะออกมาลืมตาดูโลกใบนี้ นั่นเป็นตอนเริ่มต้นของความเจ็บปวดของผู้เป็นแม่ เพราะแม่คลอดเขาออกมามันก็ต้องแลกด้วยชีวิตของแม่ แม่เสียตั้งแต่เด็กคนนี้อายุได้4-5เดือนยังมองหน้าตาแม่ไม่รู้พอแม่เสียพ่อก็หนีไปทางอื่น..ทิ้งเด็กคนนี้ไว้ให้เป็นภาระให้ผู้เป็นตากับยายเลี้ยงดูพอเมื่อพอจำความได้เด็กคนนี้ไม่เคยคิดน้อยใจแม้แต้นิด หากแต่เป็นชตาชีวิตให้เขาต้องสู้รู้จักความลำบากมีความมานะมุ่งมั่น ด้วยพระคุณของตากับยายที่ทำให้เด็กผู้ชายคนนี้ได้เติบโตขึ้นมาได้เร่าเรียนหนังสือ แต่ก็ไม่สูงนัก เรียนจบเพียงชั้นมัธยม เท่านั้นเอง
.......ได้เวลาออกมาหาประสบการณ์ในเมืองหลวงเขาก็ต้องเจออุปสรรคนานับประการแต่ก็มิเคยทำให้เขาย่อท้อเลย ยิ่งจะทำให้ต้องสู้เพื่อที่จะชนะมัน เวลาผ่านไปหลายปีนานมากๆเขาก็มีโอกาสได้เจอหน้าผู้เป็นพ่อถึง2ครั้งแต่ก็จำหน้าพ่อตัวเองไม่ได้ ด้วยสัญชาตญานความผูกพันเพียงสบตาครั้งเดียวก็ทำให้รู้ว่า นี่ใช่พ่อของเราจริงๆด้วยแต่น่าเสียดายพอเจอกันแค่สองครั้งพ่อเขาต้องมาจบชีวิตด้วยโรคภัยไข้เจ็บซึ่งมันก็ทำให้เขาเสียใจและเสียดายที่ไม่มีโอกาสจะตอบแทนพระคุณเลย....ตราบจนทุกวันนี้เด็กคนนี้ก็ได้ทำหน้าที่ของตัวเองที่เคยเลวร้ายและก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ.........นี่แหละครับคนเรามีมือมีเท้าครบ..อย่ากลัวเลยกับคำว่าอุปสรรคหรือลำบาก...หยุดสู้วันใหนนั่นแหละครับคือวันที่ต้องแพ้ แพ้กับชีวิต............ถ้าใครตกอยู่กับชตากรรมแบบเดียวกับเด็กคนนี้ จงสู้ๆต่อไปซักวันมันต้องเป็นวันของเรา................
..........นี่คือชีวิตจริง ของเด็กบ้านนอกคนนึง ...