"Blue"]เมื่อครั้งรัฐบาลจัดงานครองราชครบ 60 ปีให้ในหลวงของเฮา ณ ลานพระราชวังดุสิต
มื้อนั้น 9 มิ.ย.49 คนเยอะมากผู้คนมาจากทั่วสารทิศ ที่ตั้งที่ทำงานผมเองอยู่ไกล้กับลานพระบรมรูป ร.5
ผมอดตื่นเต้นบ่ได้เพราะบ่เคยเห็นคนหลายปานนี้จักเถื่อ งานท่องศรีเมืองบ้านผมกะบ่หลายปานนี้ อิอิอิ
มื้อนั้นผมเดินอยู่ในที่ตั้งที่ทำงาน บช.น.ซึ่งมีคนเข้าออกมากมายทั้งครอบครัวตำรวจและประชาชนทั่วไป
และผมกะแนมเห็นกะเป๋าสตังค์ตกหล่นอยู่ จึงหยิดขึ้นมาแล้วเปิดเบิ่ง
อู้..! มีเงินเยอะแฮ่ !นับเบิ่ง มีแบงค์ หนึ่งพัน เก้าใบ แบงค์ร้อย สามใบ แบงค์อิสานเขียว สามใบ รวม 9,360 บาท
ผมรีบตรวจเอกสารพบเป็นของชาวราชบุรี ผมจึงเก็บแล้วรีบเดินไปแจ้งยังกองรักษาการณ์วังปารุสกวัน แล้วแจ้งว่าเก็บกระเป๋าสตังค์ได้
รอให้เจ้าตัวมาขอรับคืน หากไม่มารับคืนเดี่ยวจะเอาไปลงอ่าง อิอิอิ ถ้าไม่มารับในวันนั้นก็จะส่งตามที่อยู่ในเอกสารที่ระบุในกระเป๋า
ต่อมาตอนเวลาเที่ยงๆ จนท.มาแจ้งผมว่ามีเจ้าทุกข์มาขอรับกระเป๋าคืน
และเขาอยากเจอตัวผมเมื่อเจอกันเขากล่าวขอบคุณผมใหญ่เลย เขาบอกว่าเขาไม่คิดเลยว่าจะได้คืน
เพราะคนมากันเยอะมากๆ คนเป็นแสนๆเลยละมื้อนั้น ผมอดภูมิใจในสิ่งที่ตนทำ ยิ้มคนเดี่ยวอยู่ทุกครังทีนึกถึงเหตุการณ์นี้ อิอิอิ บ้าน้อ..
เมื่อครั้งกระเป๋าตัวเองหายบ่บาดที่นี้ ผมยอมรับว่าเครียดอีหลีพี่น้องเอย.!
ในกระเป๋ามีเอกสารสำคัญหลายใบ เงินสด 7,900 บาท และกะบัตรเคริตสามใบวงเงินยังเต็มน้อแสนกว่าบาท
ที่หนักไปกว่านั้น ATM แบงค์ทหารไทยมีเงินอยู่ 350,000(สามแสนห้าหมื่น) อิอิ เงินหลายคัก พึ่งกู้สหกรณ์ ตร มาใหม่ๆมื้อนี้ บอลยูโรคัพ นัดแรก
ตายละจ่าเหลืองงานนี้ " ขี่ใส่กูบกะบ่ลูบปานนี้ " กะได้แต่คิดฮอดผลบุญที่ตนเองเคยเก็บได้แล้วคืนขะเจ้า ทวงบุญคุณละวาตอนนี้
ดีใจตรงที่โตเองแจ้งอายัดกับแบงค์ไว้หมดแล้ว ผลบุญเข้าข้างจ่าเหลืองอีหลี แม้พี่น้อง 48 ชั่วโมงผ่านไป มีตำรวจ สน.เตาปูน มาหาที่ห้อง พร้อมข่าวดี
พี่ตำรวจ:จ่าปฏิวัติ 191 ใช่บ่ครับ
จ่าเหลือง: ฟาวตอบเลยว่า ครับๆๆผม
พี่ตำรวจ:แฟนผมเก็บกระเป๋าจ่าได้ ผมเอามาคืน
จ่าเหลือง: ขอบคุณคับ ขอบคุณคับ ระริกระรี้ดีใจหลาย
พี่ตำรวจ:นับดูก่อนนะเอกสารและเงินอยู่ครบบ่
จ่าเหลือง: รีบนับครบ...แฮ่!
ผมบอกพี่เขาว่าผมตั้งใจขอแค่เอกสารคืนส่วนเงินผมไม่ขอรับให้คนเก็บได้ทั้งหมดแต่พี่เขาก็ไม่เอาตังค์ผมที่ให้คือกัน
เอาละชิต้องให้เขาเอาให้ได้ตั้งใจแล้วนี้ เลยบอกพี่เขาว่าช่วยเอาไปให้หลานๆ ลูกเขาเป็นค่าขนมหน่อยเถอะ
พี่เขาจึงยอมรับไปแค่ สองพัน บาทเองครับ
ซึ่งผมเองก็มานั่งนึกคิดในใจว่า เออ..! สังคมเรายังมีคนดีๆที่น่าชมเชยอยู่อีกเยอะ
ผลจากการทำดีของผมครั้งก่อนนั้นไม่น่าเชื่อว่าจะส่งผลบุญให้ผมเร็วขนาดนี้ อิอิอิ ของหายได้คืน[/COLOR]
Bookmarks