ชะตากรรมของเด็กขอทาน หยุด!!!สร้างบุญบนธุรกิจบาป

[thedon]

ชะตากรรม เด็กขอทาน

หากเรา จะพูดกันถึงความหมายของการมีชีวิตว่าเกิดมาเพื่ออะไรนั้น ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ ซับซ้อนอยู่ไม่น้อย ภายใต้ข้อแตกต่างทางด้านเงื่อนไขและที่มาที่ไป แต่หากจะทวงถามต่อว่าท่ามกลางการดำเนินไปแห่งวิถีนั้น แต่ละคนปรารถนาจะพานพบกับอะไร เชื่อว่าคำตอบคงคล้ายกันนั่นคือ ความสุขและอิสรภาพ แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อีกนับร้อยพันภายใต้ดินแดนที่ผู้คนต่างลุ่มหลงไปกับรูปรสของความศิวิไล โอกาสที่จะได้สัมผัสถึงความงามของสองสิ่งที่ว่านี้ดูจะเลือนลางริบหรี่เต็มทน สิ่งมีชีวิตน้อยๆที่ว่านี้ก็คือบรรกาเด็กขอทานนั่นเอง

ต้องยอมรับความเป็นจริงว่าจากการสำรวจของทีมเจ้าหน้าที่โครงการรณรงค์ยุติธุรกิจเด็กขอทาน มูลนิธิกระจกเงา ณ เวลานี้พบขอทานได้เพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างน่าใจหาย โดยเฉพาะเด็ก เราจะพบเห็น งานประติมากรรมดิ้นได้เหล่านี้ ตั้งอยู่ตาม สะพานลอย ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงแหล่งที่มีผู้คนพลุกพล่าน เสื้อเก่าๆ กางเกง ผุขาด พร้อม กระป๋องใบเล็กๆ นับว่า สร้างความความสงสาร แก่ผู้ที่พบเห็นอยู่ไม่น้อย อีกทั้ง อานุภาพแห่งความจนหรือเหตุผลของชะตากรรม ได้ทำลายข้อสงสัยเกี่ยวกับที่มาที่ไปของเด็กน้อยเหล่านี้ไปอย่างสิ้นเชิง กระนั้นสำหรับเหล่ามิจฉาชีพแล้ว ข้ออ้างของความจนถือเป็นเครื่องมือสำคัญที่พวกเขาใช้แสวงหารายได้จากเหล่าผู้บริสุทธิ์

และอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับกันคือ ปรากฏการณ์นี้ ได้เกิดขึ้นมานานแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะหมดไป แม้ว่าบ้านนี้เมืองนี้จะเปลี่ยนแปลงหรือพัฒนา(วัตถุ)ไปไกลแค่ไหน ขณะเดียวกัน เมื่อสังคมเปลี่ยน รูปแบบการหาเงินก็ต้องเปลี่ยนตามเช่นกัน และการใช้เด็กทารกเป็นเครื่องมือก็ถือเป็นวิวัฒนาการใหม่ที่เกิดขึ้น ซึ่งถือว่ากำลังสร้างรายได้อย่างเป็นกอบเป็นกำในเวลานี้






จากการลงพื้นที่สำรวจเด็กขอทานตามที่ได้รับแจ้งเข้ามาผ่าน เวปไซด์ www.stop-childbegging.org เฉพาะ ย่านประตูน้ำ รังสิต และอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ พบ การนำเด็กทารกตัวแดงๆมาใช้เป็นเครื่องมือในการหาเงินจำนวน 6 ราย โดยยึดบริเวณบันไดสะพานลอย เป็นหลัก เริ่มตั้งแต่ เวลา หกโมงเย็น ไปจนถึง สี่ทุ่ม ส่วนวันหยุดเสาร์อาทิตย์พบเริ่มตั้งแต่ เก้าโมงเช้า โดยเด็กจำนวน 6 รายมีอายุประมาณ 4-5 เดือนแต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นชายหรือหญิง เชื่อว่าอารมณ์สงสารคงจะเป็นความรู้สึกแรกของใครหลายๆคนเมื่อพบเห็น ภาพเด็กน้อยนอนคุดคู้อยู่ในอ้อมอกผู้เป็นแม่เพื่อรอเศษเงินจากผู้ผ่านทาง ประเด็นนี้ต้องยอมรับว่า ภาพที่ปรากฏมันมีพลังพอที่จะสะกดหัวจิตหัวใจของผู้คนให้คิดอย่างนั้น ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็น่าเห็นใจเด็กและหญิงเหล่านั้นไม่น้อย

แต่จากการลงพื้นที่สำรวจข้อมูลร่วมสัปดาห์ ทำให้เราได้สังเกตเห็นความผิดปรกติบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อวันที่สองของการสำรวจ คือบริเวณสะพานลอยประตูน้ำเซ็นเตอร์ เราได้พบกับหญิงคนเดิมแต่เด็กที่อยู่ในอ้อมกอดนั้นกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และ เป็นที่น่าตกใจเมื่อพบว่า บริเวณสะพานลอย อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ในวันและเวลาเดียวกัน กลับพบ หญิงอีกคน กับเด็กที่เราพบกับหญิงรายแรกที่บริเวณสะพานลอยย่านประตูน้ำเซ็นเตอร์ และที่ยิ่งน่าสนใจไปกว่านั้น คือในจำนวนห้ารายที่เราพบนั้นมีวิธีการและรูปแบบเหมือนกันและใช้เด็กคนเดียวกัน ภายในระยะเวลาร่วมหนึ่งสัปดาห์ ใน3 พื้นที่ ( ประตูน้ำ อนุสาวรีย์ชัย รังสิต )

จากข้อมูลที่เราได้มานั้น พอที่จะประเมินสถานการณ์ได้ว่า การขอทานในครั้งนี้น่าจะมีการ ร่วมมือกันทำเป็นกลุ่ม และทำกันมาเป็นเวลานาน จนเกิดความชำนาญและคุ้นเคยกับสถานที่เป็นอย่างดี นอกจาก ประตูน้ำ อนุสาวรีย์ และรังสิตแล้ว ยังมีอีกหลายๆพื้นที่ ที่ถูกแจ้ง เบาะแสเกี่ยวกับการนำพาเด็กเข้ามาใช้แรงงานในรูปแบบขอทานเข้ามาจากผู้คนทั่วไปและอาสาสมัคร เป็นจำนวนมาก ซึ่งขณะนี้อยู่ในการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อเตรียมสืบหาข้อเท็จจริงต่อไป

คงจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่น้อยหากในอนาคตเด็กที่เราพบตามสะพานลอยจะมีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ในห้องเรียนหรือสนามเด็กเล่น ซึ่งความหวังที่อยากฉุดรั้งสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์เหล่านี้ให้หลุดพ้นจากวงจรอันโหดร้ายถือเป็นอีกเหตุผลสำคัญไม่น้อยไปกว่าความพยายามที่จะสืบเสาะหาหลักฐานเพื่อยืนยันว่าเด็กเหล่านี้ถูกนำพามาจากเหล่าขบวนการค้ามนุษย์หรือไม่ ซึ่งข้อมูลที่เราได้นั้นจะถูกนำเสนอต่อกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์เพื่อให้ช่วยเหลือเด็กต่อไป


เอกวัฒน์ สิมศรี

[FLASH]http://www.youtube.com/v/R1Du_xEfq2U&hl=en_US&fs=1[/FLASH]

ที่มาข้อมูล : www.stop-childbegging.org

[บ่าวน้อยยโส]

เคยเจอประเภทมายกมือไหว้ขอเงินผมกะทำเป็นบ่เห็นแล้วกะฟ่าวย่างหนี เพิ่นกะโวยวายด่านำท้าย
พยายามให้คนอื่นเห็นว่ากำลังมีเรื่องกับผม ก็บ่ได้สนใจแล้วกะบ่หันกลับไปเบิ่งเลย
ขอเป็นหนึ่งเสียงของคนใจดำที่บ่บริจาคปัจจัยใดๆทั้งสิ้นให้ขอทาน

[ลุนนี ศรีเกษ]

คันแม่นเรื่องแนวนี้ ป้าเป็นคนใจดำมาตะโดนๆแล้วเดอจ้า ป้าสิส่ายหน้าแปลว่าบ่อให้ คันมีการตื๊อเกิดขึ้น กะสิมีการขู่กลับว่าไปกับฉันไหม จะพาไปหาประชาสงเคราะห์ หรือพาไปอยู่บ้านสงเคราะห์ พวกนี้จะกลัวชื่อนี้มาก โดยเฉพาะพวกมืออาชีพ(ชาวต่างประเทศ) แต่ถ้าพิการจริงๆบางทีก็ให้ แต่เรื่องจริงที่เจ็บใจมากคือ ลุงขาขาดที่ศรีเกษแกขอทานจนสร้างบ้านใหญ่เท่าบ้านกำนันเลย แต่เราคนให้จ้นจนอยู่บ้านหลังคาหญ้า เนี่ยมันเจ็บใจจริงๆๆๆๆๆๆๆ

[sompoi]

รู้ทั้งรู้และเคยได่ยินมาตลอดค่ะ กับเรื่องแบบนี้ แต่เป็นไวรุ่นแต่กี้ เห็นยามได๋เศษเหรียญในกะเป๋ามีท่อได๋ล้วงให้เมิ๊ดเกลี้ยงย่อนเหลือโตนซาดเนาะ แต่ละรายๆเป็นตาโตนซาดอิหลี นั่งเรียงกันเป็นช่วงๆ กะมีแต่ผู่น่าสงสาร แถวหมอชิตเก่าแต่กี้จ้า ควักให้ๆจนหลังสุดเหลือแต่เป็นแบงค์๒๐ กะยังให้ .. มาตอนนี้อายุกะหลายขึ้น ควมคิดควมอ่านกะรอบคอบขึ้น กะได่คิดแน่ะแล้วล่ะค่ะ คงสิบ่ให้อีกแล้วค่ะ เป็นการดีกว่าเนาะ

[กะเม็งสะเร็น]

ตอนที่เรียนหนังสือ เทคนิคอุบล ตอนนั้นกำลังจะกลับบ้านที่สุรินทร์มายืนรอรถเมล์เพื่อจะไปสถานีรถไฟที่วารินฯ ตรงหน้าร้านขายอุปกรณ์การเรียนแถวๆอาชีวะ มียายคนหนึ่งอายุประมาณ65 มายกมือไหว้ขอเงินค่ารถมือบ้าน100บาท บอกยายจิส่งกลับมาให้โดยให้เฮาเขียนที่อยู่ให้เลา ในใจกะนึกสงสารในใจกะสงสัยแต่ว่าตอนนั้นคึดว่าลองวัดใจคนเบิ่ง
เลยยืมผู้สาวที่มาส่งให้เพิ่นไป(อิอิเจ้าของเหลือแต่ค่ารถ..อิอิ) หลังจากเพิ่นได้รับเงินแล้วสักพักหนึ่งกะเห็นเพิ่นขึ้นรถสองแถวสาย3 สีฟ้าไปอาลาด... อิอิ สักครู่คนแถวนั้นมาบอกว่าแม่ไหญ่คนนี่คนในเมืองแถวนี่แหละเพิ่นมาหากินแถวนี่ประจำ ทอนี่แหละเปื่อยเลย ตั้งแต่นั้นมากะเลิกวัดใจคน/ซื้อใจคนโดยวิธีนี้แล้ว เพราะคนซื้อใจด้วยเงินบ่ได้
ปล.เงินที่ยืมเพิ่นน่ะคืนแล้วพร้อมดอกร้อยละร้อย...อุอุ

[thedon]

อยากให้รณรงค์ซ่อยกันครับ ปัญหาการขโมยเด็กมาบังคับให้ขอทาน พวกผู้ใหญ่ที่มีจิตใจ....ยากจะหาคำเปรียบเปรย พวกนี้ต้องกำจัดให้หมดไปจากสังคม

[สาวมุก]

มีเด็กที่อยู่แถวๆที่พักสาวมุก ถูกจับตัวไปเป็นขอทานจ้า โชคดีมากๆ ซึ่งคงจะไม่โชคดีอย่างนี้บ่อยๆ เพราะว่าตำรวจตามตัวเด็กมาได้ทัน เด็กเลยรอดมาได้ แต่ไอ้คนที่จับกลับหนีหายไปกับกลีบเมฆ..คนเป็นพ่อเป็นแม่..นี้พอเห็นลูกกลับมาแล้วเหมือนตายแล้วเกิดใหม่เลยค่ะ ซึ่งตอนนั้น สาวมุกเองแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว เพราะเราก็มีลูกเหมือนกัน....