.....หลายชั่วโมงกับการ..หยิบโน้นหยิบนี่..เส้นสายสัญญาณ พะรุงพะรัง มือจับตาดูหูฟังมอนิเตอร์...แก้ไข..ปรับแต่ง เสียงแต่งเครื่องดนตรี นั่งคิดหัวกลางท้ายเพลง ขีดเขียน
โน๊ต คอร์ด..ลองแล้วลองอีก สำคัญเพลงแต่ละเพลงต้องไม่ให้ไปซ้ำชาวบ้าน..ฮ่า วนเวียนอยู่เป็น 4-5 ชั่วโมงต่อช่วงที่พอมีเวลาและอารมณ์เพลง พร้อมสมาธิที่ต้องแน่วนิ่ง
อยู่กับดนตรีและอารมณ์เพลงนั้น จึงไม่แปลกที่เพลงทุกเพลงที่ผมทำต้องฮิตติดหูตัวเองให้ชินก่อนครับ(ไม่ฮิตก็ให้รู้ไป เพลงหนึ่งๆต้องฟังร้อยกว่าเที่ยว..) กว่าจะได้ 1 เพลง
บางเพลงใช้เวลารวมกันเกือบ 3 วันก็มี แต่ก็เป็นความสุขที่เราได้ทำงานที่เรารักและชอบ ถึงบางทีการได้มีส่วนสำคัญในการผลิตความบันเทิงให้ผู้คน ถึงแม้ว่าบางทีส่วนน้อยมากที่จะได้เข้าไปอยู่เป็นส่วนหนึ่งของปกซีดี..แต่ต้องขอปรบมือให้บางค่ายบางบริษัท ที่ยังสละเนื้อที่อันมีค่าในปกซีดีไว้ให้พวกเราครับ...
..มีบ่อยครั้งที่ผมโดนเพื่อน และ คนในครอบครัว(พี่น้อง ญาติๆ) กระแนะกระแหนว่า ลงทุนไม่คุ้มค่า เป็นการใช้เวลากับของราคาแพงที่ไม่รู้จะได้กำไรคุ้มทุนเมื่อไหร่ จริงครับ บางเพลงอาจจะไม่มีราคาค่างวด ไม่มีเงินมาจ้างให้ทำ แต่พอเห็นแล้วอยากทำครับ รู้สึกเห็นใจคนที่เขาเฝ้าแต่งขีดเขียนมาหลายปี พอมีโอกาสก็ยินดี แต่บางครั้งก็โชคดี มีคนที่เขาพร้อมเรื่องต่างๆมาจากค่ายใหญ่ มาจากนายทุนที่มีเงิน แต่ก็ต้องแข่งกับคนอื่นที่ฝีมือดีหลายคน ก็เป็นพรรคพวกเราทั้งนั้นแหละครับ แต่สำหรับผม..มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีสมาธิ ถ้าอยู่กับมัน(เครื่องดนตรี)พอทำให้เราลืมเรื่องวุ่นวาย เรื่องราวที่อยากลืมแต่ลืมไม่ได้ แต่ก็ชั่วคราว ความรู้สึกมันเจ็บลึก ถ้าเจอเพลงที่มันคล้ายตัวเรา มันอยากทำ อยากจะฉีกเนื้อเพลงทิ้ง ก็ทำไม่ได้ เราต้องทำมีหน้าที่อยู่แค่นี้ แต่ก็ดีครับ ไหนๆซึมลึกอยู่แล้ว เอาอารมณ์ในช่วงนั้นบิ้วผสมเข้าไป บางทีเพลงที่เราอิน ทำง่ายมากอย่างเพลง ถนนคนเหงา ใช้เวลาทำแค่ 2 ชั่วโมง ที่ลำบากใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเพลงลูกทุ่งอิสานประเภทร้อยเพลงทำนองเดียวด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ความลำบาก ในการจัดวางเครื่องดนตรีลำบาก จะเห็นได้ว่า หลักๆจะได้ยินเสียง กีตาร์ CLEAN พิณ แคน ซอ หรือเครื่องเป่า อย่าง โหวด Flut สุดท้ายผมทำ 3 เพลงแรกอาจจะดูแล้วฉีกได้ แต่พอมาทำเพลงที่ 4 ดันกลับไปเหมือน เพลงที่ 1 ฮ่า.......เป็นสิ่งที่นักเรียบเรียงนักทำดนตรีหลายคนลำบากครับ ทำยาก..เพราะทางคอร์ด..ทำนองเพลงมันคล้ายกันทั้งนั้น..แต่ไม่ได้ว่าผมจะห้ามนักแต่งเพลงไม่ให้แต่งเพลงจำพวกนี้นะครับ เพลงแบบร้อยเนื้อทำนองเดียว..ที่ดัง ยังมีอยู่จนทุกวันนะครับสำหรับผมแล้วมันถือว่าเป็นเพลงครู ที่นักดนตรี นักร้อง หรือผู้ที่เพิ่งหัดแต่งเพลงมือใหม่ต้องนำทำนองพวกนี้มาเป็นทำนองแรกก่อน..เพราะการที่เข้าใจง่าย ไม่สลับซับซ้อนเรื่องการใช้คำ...ก็เป็นกำลังใจให้ครับสำหรับผู้ที่จะฝึกเขียนเพลง หรือทำดนตรีเป็นอาชีพ....นะครับ
ความสุขจากการที่เราได้ทำในสิ่งที่เรารัก และ ชอบ อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราต้องเสียสิ่งหนึ่งสิ่งใดในชีวิตเราไป..โดยไม่หวนกลับมาอีกเลย เป็นถนนทางเดินที่เหมือนดูสนุก.. น่าอิจฉา ..แต่จะมีใครเล่าสักคน..ที่จะเข้าใจ..วังวนของนักดนตรีที่..เหมือนชีวิตมีแต่คำสาป..ที่ต้องอยู่คนเดียว..อยู่กับสิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดในห้วงเวลา...หนึ่งๆที่คิดว่าพอ..ปลอบใจตัวเองไปวันๆ...สวนทางกับเส้นสายดนตรีที่บรรเลงออกไป..ราวฟ้ากับเหว...
Bookmarks