นั่งเหม่อ.....ใจลอย
สายตาละห้อย....เหม่อหา
ใจจดคอยเธอกลับมา
ลูกยา.....ไกลโพ้นแผ่นดิน
นับวัน....เวลาเลยล่วง
ใจห่วง...เกินเหลือถวิล
อยู่อย่างไร...? หนองานทำกิน
หรือลืมสิ้น...แม่นี้ที่รอคอย
นั่งเหม่อ....อีกแล้วรู้ไหม
รอใครใจจ่อ...มิท้อถอย
อย่าหายลับ...สาบสูญเลือนลอย
เนื้อกลอย....ลูกจ๋าอย่าร้างเมิน
ได้เงินเท่าไหร่แล้ว............ลูกจ๋า
กลับมาหาแม่....รอนานเนิ่น
อย่าให้แม่เฒ่าแก่รอนานเกิน
หรือบังเอิญบุญพราก....จำจากจร หมาน้อย
แด่พระคุณแม่...ผู้เป็นที่รักยิ่งในดวงใจ
โดยหมาน้อย...
อันหญิงใด?ให้กำเนิดเกิดมนุษย์
บริสุทธิ์นามนิยมสมชื่อสัน
เรียกว่า แม่ มาแต่แรกที่แบกครรภ์
270วันครองคลอด...ให้ปลอดภัย
หาผู้ใดไหนเล่าจะเท่าแม่
พระคุณแม่เหนืออื่นกว่าสิ่งไหน
ลูกนึกเทียบเหนือเปรียบกว่าอันใด
ช่างยิ่งใหญ่ยากแสนทดแทนคุณ
ลูกคำนึงถึงพระคุณของคุณแม่
สำนึกแน่แด่ท่านน้อมเกื้อหนุน
ขอมอบใจให้แม่ผู้ใจบุญ
แทนบุญคุณ...พระคุณแม่ ด้วยดวงใจ
ตั้งแต่นี้ลูกขอมีสติมั่น
ทุกคืนวันลูกขอคิดเอาใจใส่
บูชา แม่ แน่สนิทใจแนบใกล้
จวบประลัย....ลูกหนอไม่ขอลืม หมาน้อย
นางฟ้าในดวงใจ
....เธอ
..คือนางฟ้า...หน้าดำด้วยกรำแดด
เดินออดแอดกายย่างท่าทางมั่น
ประครองร่างกลางกายหมายสำคัญ
รักษาครรภ์ถนอมตุ้มด้วยอุ้มชู
คอยถนอมห่วงใยมิให้ขาด
เติมหวังวาดจากใจบอกให้รู้
เพียรป้องภัยใยห่วงและเอ็นดู
นางฟ้าคือผู้...ให้ใจอาทร
เกิดตัวตน..คือลูกปลูกฝังชี้
ชั่วเลวดีสอนสั่ง...มิถ่ายถอน
รักเธอจังนางฟ้า...ผู้อาทร
ขอฝากกลอน...ให้นางฟ้าว่าจากใจ
เป็นนางฟ้าเหนื่อยยากลำบากนัก
เพียรมอบรักอบรมบ่มนิสัย
เปรียบสูงสุด นางฟ้า..เหนือสิ่งใด
ชีพประลัยหาไหนเหมือน..นางฟ้าองค์
รักนางฟ้าศรัทธารักที่ดูเลี้ยง
ผู้คู่เคียงคลอเคล้าเราไหลหลง
รักนางฟ้า...ผู้อารีเมตตาจง
อยากกราบลง....ตรงตักแม่...เอ่ยรักเธอ...โดยหมาน้อย
Bookmarks