เอามาไห้เบิ่งครับ ความประมาทของคนบางคน อาสัยแค่ว่าง่ายๆๆเด่วกะถึง ความสูญเสียคร้งนี้ หลานผมต้องกำพร้าพ่อ อายุแค่เพียง สามขวบ กะเจ็ดเดือน ไปสี่คน รอดได้คนเดียว
คืนอังคารที่ 13 ก.ค. 53 20.48 น. ถนนสาย 226 เลย ทางรถไฟ ห้วยทับทันเลยโค้งมาหน่อยหนึ่ง สิเข้าสุรินทร์ ถนนมืดมากบ่มีไฟ บ่ค่อยมีรถนำ
คาที 1 ศพและต่อมา สิ่งที่บ่คาดคิดกะเกิดขึ้นอีก เมือ พ่อน้องเขย ต้องมาเสีย ลงไปอีกตอน23.25 น. เมือเวลาผ่านไปไม่นานปฏิหารก้อไม่มีอีกครั้งเมื้อ น้องเขยเพื่อน ต้องมาล้มหายตายจากไปอีกคนเมือเวลา00. 48 น.เว่าแบบบ้านๆๆเฮากะ ตายไล่ๆๆกัน

อุบัติเหตุจากความประมาทของพวกประกอบการรถไถนา ประมาณว่ามีโตพ่วงน่ะให้ล๊อคแน่นๆ อย่าให้มันหลุดและกะหลัง 6 โมงแลงอย่าแล่นยามกลางคืนมันอันตราย ความสูญเสียแบบนี้บ่มีไผต้องการ เอามาไห้เบิ่ง เพื่อเตียนใจคนมักง่าย

ความสูญเสีย ที่ใครก็ไม่อยากเจอ
ความสูญเสีย ที่ใครก็ไม่อยากเจอ
ความสูญเสีย ที่ใครก็ไม่อยากเจอ
ความสูญเสีย ที่ใครก็ไม่อยากเจอ
ความสูญเสีย ที่ใครก็ไม่อยากเจอ
เพื่อนรู้มั้ยว่ามันเศร้าที่ต้องจาก
เพื่อนรู้มั้ยมันลำบากทำใจได้
เพื่อนรู้มั้ยความรู้สึกอยู่ในใจ
เพื่อนไม่เคยจากไปไกลได้ห่างกัน

นึกถึงตอนกินเหล้าเมาด้วยกัน
นึกถึงตอนกำลังมันกับกีต้าร์
นึกถึงตอนเราเศร้าเคล้านำตา
นึกถึงตอนเราบ้าฮาด้วยกัน

เมื่อก่อนเคยเล่นดนตรีอยู่ด้วยกัน
เมื่อก่อนเคยวาดฝันไล่ตามหา
เมื่อก่อนเคยให้กำลังใจตลอดเวลา
เมื่อก่อนเคยแก้ปัญหาอยู่ด้วยกัน

ถึงตอนนี้ตัวเพื่อนจะไม่อยู่
โปรดจงรู้เพื่อนคนสัญาว่า
เพื่อนคนนี้จะมีเพื่อนตลอดเวลา
เกิดชาติหน้ากูขอเกิดเป็นเพื่อนมึง..
ไปดีเว้ยเพื่อนกูโหสิ