..หำน้อย..ซี่รี่ ตอน 7
(ข้อแนะนำในการอ่านเพื่อเพิ่มอรรถรส)บทบรรยาย ควรอ่านเป็นภาษากลาง
บทสนทนา ควรอ่านเป็นภาษาอิสาน
...ต่อจากตอนที่แล้ว
..."เอ้าหลอด หำน้อย ได้หลายบ่หละหล่า..มื้อนี้..แม่กำลังจัดการอีนางโตแสบอยู่..สวยจักหน่อย มาเอาแนวกินไปฝากแม่แนเด้อหล่า หำน้อย." แม่ของ คำแพง ทักทายหลอด กับ หำน้อย "ครับ..เดี๋ยวผมกับ หลอด กลับเฮือนก่อน..ครับ...เอ้า..แพง หล่าบักม่วงไว้บายข้าว.." หำน้อยพูดพร้อมแบ่งมะม่วงน้อยในย่ามให้ คำแพง ที่เดินมารับสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ทั้งอายที่ตัวเองต้องโดนแม่ลงโทษ ยื่นมือมารับมะม่วงจาก หำน้อย "ป๊ะๆๆ หำ บ่ไหวแล้ว..คันนำมือนำขาเหมิดแล้วไปเถาะ.." หลอด ชวนเพื่อนกลับเข้าบ้าน เพราะสภาพตัวเอง ทั้งเปียกทั้งมอมเลอะเปอะเปื้อนไปทั้งตัว ทั้งสองก็พากันเดินกลับบ้าน....
.....วันเวลาผ่านไป..จะกี่วันคืนการดำเนินชีวิตที่เรียบง่าย กับวัยเด็กของเด็กผมเกรียนสองคน กับการได้พบสิ่งใหม่ๆในชีวิตตลอดเวลา ควรค่าต่อการจดจำ นำมาปรุงแต่งชีวิตให้มีความอดทน และต่อสู้ แต่ก็เป็นเพียงวิถีของเด็กๆ ซึ่งภายหน้าโตขึ้นมีการงานที่ดีห่างหายไปจากบ้านเกิด นั่นก็คือภาพที่ควรค่าต่อการจดจำนำไปเล่าขาน อยู่ที่ว่าใครจะจดจำได้มากน้อย หรือ ดีกว่าใคร หน้าทำนาในฤดูฝน ในวันหยุดเด็กๆหลายคนก็อยู่กลางทุ่งนากับครอบครัว บ้างก็อยู่บ้านกับตายายที่แก่ชรา บ้างก็ชวนกันไปหาปูหาปลา เอาสวิงปลาซิว สัตว์น้ำตัวเล็ก ลูกอ๊อดลูกอ่อนปลาลูกคอก ..ภาพที่นาบางแปลง ข้าวเขียวแทงยอดแหลม โผล่ผ่านรอยตัดมัดกล้าเมื่อคราวเริ่มปักดำ หรือปักซ่อมแซม มองเห็นเป็นทิวเขียว บางส่วนบางแปลงที่ปักดำไปก่อนหน้าก็ถึงคราวแตกกอ ชูยอดแข่งกัน เอนตามลมเป็นจังหวะ ดูเหมือนเพลงใบข้าวเขียว ที่กล่อมใจชาวนาให้สุข มีความหวังกับการเก็บเกี่ยวที่จะมาถึงในไม่ช้า ..เสียงน้ำไหลเซาะตามร่องเหมือง และตามร่องน้ำกลางคันนาที่ถูกขุดเซาะระบายน้ำ ให้ต้นข้าวแปลงต่อแปลงอย่างสมดุลย์ ฝูงปลาหมอ ปลาซิวหน้าลอบไซ ที่ใส่ไว้คลุมด้วยเศษหญ้าใบไม้เป็นกับดักชั้นดีของภูมิปัญญาในการหาอยู่หากินของปู่ย่าตายาย ...ภาพเด็กน้อยสองคน ที่ใช้ชีวิตกลางทุ่งอย่างมีความสุข ในการปักเบ็ดตามร่องเมืองที่มีน้ำไหลลึก.."เฮ้ย...หลอด..คันนั้นๆๆ..ป้าดโตใหญ่คัก..เร็วๆๆๆ" เสียง หำน้อย ร้องเรียกเพื่อนพร้อมชี้มือ มองดูคันเบ็ดปลาหลด คันยาวที่ปักอยู่กลางร่องเหมือง สั่นไหวเป็นเจ้าเข้า "ฮ่าๆๆ...โตใหญ่คัก..เอาข่องมา..พอปิ้งแล้วบาดนิ...ปลาหลาด..ปลาหลาด.อิอิ" หลอด ปลดปลาหลาด(กระทิง)ตัวเขื่อง ใส่ข้องด้วยความชำนาญ ลอยคอ อยู่กลางร่องเหมืองลึกระดับต้นคอ เสียบเหยื่อปักคันต่อ มือชูข้องใส่ปลาว่ายกลับเข้าฝั่ง " บอกแล้ว..ว่าให้เอามาหลายๆคันแน..กะบ่เอามา..ปักเลยไปทางหัวนาไอ้ทิดสี.กะยังได้.." หำน้อย พูดมือยักเบ็ดปลาหลดสามสี่คันที่ขาดอยู่ไต้ร่มตะโก ริมคลองเหมือง หัวนาของหลอด ซึ่งวันนี้พ่อกับแม่ของหลอดลงทุ่งนามาเกี่ยวหญ้า หว่านปุ๋ย คัดน้ำตามแปลงนาตามปกติ หำน้อย กับ หลอดก็เลยถือว่ามากินข้าวกลางทุ่งในวันหยุดเรียนอีกหนึ่งวัน ที่กลางทุ่งที่นาของหลอด เพราะครอบครัวหำน้อยเองก็มีที่นาอยู่แปลงหนึ่ง แต่หลังจากที่พ่อหำน้อย จากไปมีเมียใหม่ต่างหมู่บ้าน แม่เพ็ญก็ให้พี่ชาย ลุงของหำน้อยเป็นคนทำนาแทน ถึงคราวเก็บเกี่ยวก็แบ่งข้าวเปลือกให้ครอบครัวหำน้อย ซึ่งเพียงพอที่จะอยู่กินตลอดปีและเหลือแบ่งขายเป็นข้าวเปลือกในยามขัดสนเงินทอง "หลอด หำน้อย..พอปิ้งไป่หละปลา..มาๆ..เอามาให้แม่ใส่หีบปิ้งก่อน..." เสียงแม่ของ หลอด ตะโกนเรียกสองเกลอ อยู่บนเถียงนาบนเนินกลางทุ่ง มองเห็นควันไฟจากเตาฟืน ลอดผ่านกอไผ่รวกกอใหญ่ ที่กำลังทำอาหารมื้อแรกยามสาย ภาพเด็กน้อยสองคน หำน้อยเดินถือคันเบ็ดกลับมาด้วยเผื่อยัก ซ่อมระหว่างกินข้าว ส่วนหลอดสภาพกางเกงร่มขาสั้นตัวโปรด ซึ่งยืดแล้วยืดอีกผ่านการใช้งานมานานจนหลวม ต้องใช้เชือกปอมัดกระชับที่หูกางเกงเปียกน้ำชุ่ม เดินสะพายข้องใส่ปลา มือถือไม้ไผ่เขี่ยหาตั๊กแตน จิ้งหรีด ระหว่างทางแนวคันนาเล็กจนถึงเถียงนากลางทุ่ง "โอ้..ได้หลายตั๊วนี่...แม่สิปิ้งปลาหลด..แล้วกะสิหมกปลาซิว พ่อมึงไปยามไซมาได้หลายคือกัน...ว่าแต่ว่าหลอด..ไปขอผักอีตู่กับผักกะเสดอยู่นายายหนูให้แม่แนะหล่า.เร็วๆหละ.." แม่ของหลอดพูดพร้อม ออกคำสั่งอย่างที่สองเกลอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะต้องเจอกับยายหนูอีกแล้วเหรอ เพราะเมื่อเช้าเพิ่งพบปะกันมาหยกๆ..ฮ่า "..นาแม่ใหญ่หนู.." เสียงโพล่งอุทานหลุดปากพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายของ หลอด กับ หำน้อย "อิอิ..ไปเด้อ..หำ..กูสิตากซักกางเกงถ่า.อิอิ" หลอดไหวตัวทันรีบอ้างแบบน้ำในโคลนเอาตัวรอดก่อน."..เหว๋ย..อีแม่เพิ่นใช้มึงเด้..หลอด...กูสิยักเบ็ด..ถ่าอยู่เถียงไปโลดผู้ฮู้...ฮ่า" หำน้อยก็ใช่ย่อย ออกตัวแก้เผ็ดหลอดตัวแสบทันควันเพราะรู้ทั้งรู้ว่าแม่ใหญ่หนูแกดุ ขี้บ่นแถมยังไม่ชอบขี้หน้าไอ้สองตัวอยู่แล้วเป็นทุน เลยทำให้ต่างคนต่างไม่กล้า "..หิฟ้าวไป..สองคนนั่นหละไปนำกันเลย..บ่ต้องหนิ่งกัน.เร็วๆ.." ได้ยินคำสั่งรอบสอง หลอด กับ หำ มองหน้ากันเลิ่กลั่กเอาแล้วงานนี้ปฎิเสธก็ไม่ได้ เห็นทีต้องทำใจดีสู้เสือเสี่ยงเป็นเสี่ยงทำไงได้ขนาดเมื่อเช้ายังเจอมาแล้ว ตอนนี้จะไปพบปะแม่ใหญ่หนู อีกทีตอนสายๆจะเป็นไรไป....ฮ่า
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
อ้างข้อความนี้
ตุ่มขอบคุณยายเสีย จ้า บ่มีหม่องกด /หำหลอด/บี้ เก็บผักอีตู่ถ่ายายเด้อ ยายออกไปใช้สิทธิ์เลือก สก./สข.ก่อนเดี๋ยวมาจ้า ....(จองหม่องไว้ก่อน อิอิ )
Bookmarks