ระลอกพริ้ว ระยับพราย ประกายคลื่น
จวบค่ำคืน จวบทิวา อรุณสมัย
กระเพื่อมฟุ้ง ตลบม้วน พริบพริบพราย
ระเรื่อยระ ขอบฝั่งทราย กับสายลม
ระลอกแล้ว ระลอกเล่า ละลายร่าง
วะเวิ้งว้าง ไหววู่ วายุโหม
ซัดฝั่งทราย โขดเกาะแก่ง เล้าละโลม
ร้าวระบบ ไม่เห็นฝั่ง ช่างห่างไกล
เปรียบหนึ่งใจ ที่ว้าเหว่ เร่หารัก
อยากประจักษ์ รักเป็นไฉน ใยโหยหา
ยามพบรัก ไม่รู้รักษ์ ย่อมร้างรา
นกไม่รู้ฟ้า ปลาไม่รู้น้ำ ก็เช่นกัน
Bookmarks