สระน้ำกับกอบัว

[khonsurin]

สระน้ำกับกอบัว




สระน้ำแห่งหนึ่งกับดอกบัวดอกหนึ่ง
เราคือคนที่ซึ่งนั่งชมสายน้ำ
หอมระรื่นชื่นบานร่ายลำนำ
มองผิวน้ำกระเพื่อมเกลื่อนเป็นแพ


ดอกบัวไหวพลิ้วพลิ้วระลิ่วน้ำ
ขับลำนำเพลงขลุ่ยตามกระแส
บัวเจ้างามเลิศล้ำช่างน่าแล
กระเพื่อมเพื่อมตามกระแสแห่งธารา


มองลงไปใต้ท้องน้ำในบึงใหญ่
ถามในใจว่าเรียกอะไรหนา
ร้องบอกออกคำได้เอ่ยมา
ดอกบัว พารื่นใต้บึงน้ำ


มองบนผิวน้ำบัวงามชวนสล้าง
แผ่ใบกว้างบัวงามแล้วเอ่ยพร่ำ
ว่าบนผิวน้ำสายคืออะไรกัน
ก็ตอบคำว่าใบบัวที่มองชวน


ดอกบัวยังไม่พ้นปิ่มที่ริมบึง
ยังไม่ถึงที่ซึ่งแปดเปื้อนล้วน
เพราะยังอยู่ในโคลนตมที่ควร
สังคมล้วนไม่มีราคีเข้าครอบครอง


พอบัวใหญ่หัวใจโผล่พ้นน้ำ
เผชิญกรรมทุกข์สุขและเศร้าหมอง
มีทั้งใบดอกที่ไสวนวลละออง
และก้านหมองเหี่ยวเฉาที่บึงน้ำ


ถามตัวเองว่าก้านบัวที่เหี่ยวเฉา
มองลงไปกลายเป็นเงาจมน้ำฉ่ำ
ถามตัวเองว่าเจ้ากลายเป็นอะไรกัน
ตอบว่านั่นน่าจะเป็นคำวสันต์


ความคิดงามทำให้ใจเบิกบาน
เปลี่ยนจากน้ำกลายเป็นสิ่งสร้างสรรค์
คำวสันต์แปลว่าน้ำก็เหมือนกัน
แต่กางกั้นด้วยที่สุดของมุมมอง


วิถีธรรมชาติไม่อาจที่จะหยุดนิ่ง
วิญญูชนไม่ควรทิ้งให้ตนหมอง
ควรยึดถือเป็นแบบอย่างที่ใจครอง
สงบนึ่งทั้งผองดูเยือกเย็น







************************************


ใจเกินร้อย ศิลปิน ปู พงษ์สิทธ์ คัมภีร์


[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=21248s3[/radio]




************************************

[ทิดจ่อย]

เจ้าสกุณาเอย เสียงของเจ้าช่างไพเราะและกังวาน
แม้นานแสนนาน เจ้าก็ยังขับขานซึ่งบทกลอน
ทุกความทุกข์ที่เก็บซ่อน ขับบทกลอนกล่อมกมล
เหมือนว่าโลกที่เต็มไปด้วยผู้คน ช่างเปลี่ยวเหงาและเดียวดาย

[บ่าวจ้ำ]

ก็ไหนบอกว่าใจสงบนิ่ง
ไฉนน้ำในบึงบัวถึงกระเพื่อมได้เล่า