อยากนำคำไทยมาร้อยให้หวานซึ้ง
ให้ตราตรึงยอดดวงใจที่ใฝ่หา
คงสิ้นแล้วอับจนไร้ปัญญา
จะสรรหาให้ทัดเทียมด้วยคำใด

คงเอ่ยได้อย่างไม่อายว่าคิดถึง
แม้นส่วนหนึ่งรู้ตัวว่าเกินไกล
ช่างเถิดหนาเป็นเรื่องของหัวใจ
กำแพงใดสูงกั้นคงไม่มี

ขอเพียงใจของเจ้านั้นยังอยู่
ได้รับรู้จากใจถึงใจไม่หน่ายหนี
ด้วยรักเจ้ารักเท่าดวงชีวี
เจ้าอย่าหนี อย่าไกล ให้เดียวดาย...


(ได้ไหม?)

[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=10482s3[/wma]