ขอไว้อาลัยแด่ห้องแชทบ้านมหา

[khonsurin]

ขอไว้อาลัยแด่ห้องแชทบ้านมหา



ห้องที่ให้ความสุขไม่เคยลืม แม้จะมีสิ่งแปลกปลอมมาบ้าง
แต่....ความสุข ความสวยงาม ก็เกิดขึ้นกับห้องแชทแห่งนี้มากมาย
คนไม่สัมผัสไม่ทราบถึงความสุขที่ได้รับเลย


เหล่าสมาชิกของเราได้หยอกล้อเล่นกันสนุกสนาน
ทุกคนยอมรับกันว่า เราคือพี่น้องกัน มิตรภาพเกิดจากความเข้าใจกัน
ความสุขของเรา นอกจากจะถามข่าวคราวกัน ส่งความรักและมิตรภาพที่ดีต่อกัน


แต่สิ่งหนึ่งที่ห้องอื่นไม่มี ก็คือการร่ายบทกวีแบบสดๆ
ทั้งบทกลอน และแจกผญา ที่หาไม่ได้ในบอร์ดไหนอีกแล้ว
ขอไว้อาลัย ระลึกถึงมาก สำหรับเพื่อนทุกคนที่รัก ณ ที่นี้
ใครจะว่า เป็นบาดแผลที่ต้องเยียวยา หรือเป็นอะไรก็ตาม
แต่สิ่งที่ได้รับ คือ ความสุขที่ได้รับ ความอบอุ่นใจที่ได้สัมผัส


....................................................


ตัวอย่าง ความสุขที่ไม่ทราบว่าจะหวนคืนมาอีกหรือเปล่า
สำหรับนักฝันอย่างเรา

[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 3:39 pm: คึดเห็นตอนอยู่บ้าน สถานถิ่นดินอีสาน
ยามกางคืนเฮาเคย นั่งซมเดือนแจ้ง
ฟังเสียงแคนดังจ้าว ยาวตามลมน้อวังวั่ง
คือจั่งเสียงแม่ห้างก่อมลูกหล้า จาจ้อยอ่อยนอน
ออนซอนเด้เสียงแคนกุ้ม ซุมแซวแต้แล้นแต่
ฟังม่วนหลายแท้แท้ แอวย้อนอ่อนใส่แคน แท่น้อ......

..............................................................

[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 3:42 pm: นอนชานเฮือนคราวกี้ ดีหลายพ่อแม่
ผู้เฒ่าแก่ก่อนกี้ เผิ่นจาเว่าให้สู่ฟัง
ยังบ่มีไฟฟ้า เอากะบองแสงส่อง
ดีแต่แสงสาดต้อง จันทราเจ้ามูด๋าว......ซํ่นแหล่ววว คึดฮอดแมเด้....ฮือๆๆๆๆ

.................................................................

[เฒ่ายาว] 3:45 pm: แต่ว่าทุกมื้อนี้โลกใหม่ทันสมัยหล่าเอ้ย สิไปใสมาใสสว่างตาคือยามแจ้ง
บ่ได้มีขี้ยางใต้ไปทางได๋ไฟฉายส่องหล่าเอ้ย แจ้งจ่างป่างสว่างฟ้าดาวน้อนริบหรี่ลงหล่าเอ้ย

.................................................................

[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 3:47 pm: เฒ่ายาว ..จ้า แมนยุจ้า แตสาวฝั่งขวาฯคึดเห็นตะยั่งหน
้อยจ้า จุดตะเกี๋ยงน่ำมันก๊าด ฟ่าวกิ๋นข้าว ฟ่าวมอด มั่นเปลืองอิพอเพินวา อิอิ


[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 3:49 pm: เสียงแคนดังจั้นจั้น จันสว่างเวหา
ขยับแขนขยับขา โอ่ลำทังหย้อน
ลังคนลุกขึ้นฟ้อน ตามแคนแล่นแตร
ทังสาวแก่แม่หม่าย เผลอหย้อนอ่อนใส่แคน...ซั่นแหล่ว

บิ่ดทังแดนทังคุ้ม เสียงแคนดังกุ้มก่อม
บ่าวสาวมานั่งล้อม ลำเย้ยเอ่ยผญา
ตามภาษาไทบ้าน อีสานเฮาเคยหม่วนซืน
หาหลื่นหลายกว่านี่ เห็นหน้อยว่าสิมี่.. เด้อพี่หน้องป้องป๋าย

.................................................................

[เฒ่ายาว] 4:01 pm: คืนเดือนหงายลงเข็นฝ้าย เสีงไนดังอี้อี่หล่าเอ้ย
บ่าวถือแคนมานั่งใกล้แล้วจาเว้าต่อกัน ...." ว่านางเอ้ยอ้ายนี่เนาในห้องคนเดียว
บ่มีคู่อยากสิมาอยู่ซ้นนำน้องว่าจั่งได๋ " สาวเลยว่า ...อ้ายเอ้ยน้องบ่เคยเห็นหน้าช่า
งมาจาสิเข้าฮ่วมนออ้าย ห่าเจ้าตั๋วหลอกต้มนางน้องบ่เซื่อใจดอกอ้ายเอ้ย ....


.................................................................


[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 4:03 pm: อรุณรุ่งเรืองรองทองทาบฟ้า สกุณาเจื้อแจ้ว แว่วเสียงใส
ประหนึ่งปานระฆังกังวาลไกล มวลดอกไม้ส่งกลิ่นรวยรินสุคนธ์
หยดน้ำค้างกลิ้งกลอกบนดอกหญ้า พื้นนภาโปร่งใส ไร้เมฆฝน
ดอกสาหร่ายบานสวยงามตามสายชล ปลาเวียนวนแหวกว่ายไปในสายธาร

.................................................................

[22] 4:12 pm: โอ้ความรักเอยอยู่แห่งไหน
อยู่ที่ใดใต้หล้าทุกแห่งหน
รักบินไปรอบรอบโอบใจชน
เหมือนต้องมนต์ร้อยรักร้อยไมตรี

.................................................................

[สาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง] 4:13 pm: คำลางแหล้วสิหาแน่วกิ๋แหล้งกอน
แต่ฮำฮ่อนถึงเจ้ามูพี่หน้องห่องมหา หากพอมีเวลาสิต่าวม่าหน้องอ้าย
ตอนนี้ไม่อยากไป๋ไก๋แหล้วเวลาหากม่าไล บออยากไก๋มูพี่หน้องเวลานั่นหา
กด่วนม่า....ซั่นแหล่วววววว

.................................................................

[( ^ . ^ )] 9:05 pm: กาแฟดำ อีกอย่างเด้อจ้าเพิน หากเจอปัญหาให้ถอยมาหนึ่งก้าว
เพื่อเราจะได้มองเห็นปัญหาได้ชัดเจนขึ้น และเราก็จะเจอทางออก
เหมือนคนหลงทางหากยิ่งเดินไปข้างหน้า ก็ยิ่งหลงหนักเข้าไปอีก
แต่หากเราหยุดยืนอยู่กับที่หรือถอยหลังมาหนึ่งก้าว เพื่อวิเคราะห์ดูว่าแท้จริงแล้วมัน
คือทางที่เราต้องการหรือไม่ หากไม่ใช่ เราก็ต้องมองทางเส้นอื่น
แต่หากเราไม่ถอยหรือหยุดมองปัญหา เรามุ่งชนกับปัญหา เชื่อเถอะว่า คำว่าชน
ไม่มีอะไรดีขึ้น...

…………………………………………………..

[Waๅelln้ว] 10:46 am: หากให้เป็นแค่เพียงอ้าย บ่หลวงหลายสำหรับพี่
ขอเพียงเจ้าสุขี สิเต็มทีความเจ็บช้ำ อ้ายสิย้ำใส่เจ้าของ กะไปดีสาเด้อน้อง
บ่ต้องห่วงดอกทางหลัง น้ำตาพังรินลามไหล อ้ายเช็ดเองดอกเด้อเจ้า
สิขอกล่าวคำสุดท้าย จากหัวใจคนพ่ายรัก ขออ้ายฝากคำเว้า ว่าอ้าย...ฮักเจ้าเด้อ...

[Waๅelln้ว] 10:53 am: เจ็บแป๋ตายใจหมองหม่น ยามเป็นคนที่ไร้ค่า เมื่อรักลาจากอ้าย
ไปแล้วบ่ล่ำมอง ในสมองอุกอั่งเอ้า มีตะเศร้ามาเข้าอยู่ อีกทั้งหมู่พี่น้อง
ผองเพื่อนกะผ่างหนี กะยังอยู่ตะกายนี้ ในฤดีนั้นม้างมุ่น เจ็บเคียดสูนทั้งใจนี้
สิหลบลี้ไปเลียแผล...สาแหล่ว.

………………………………………………………..


[พลายแก้ว] 5:55 pm: ตกวสันต์พรรษาเข้า
เคลื่อนเนาว์อัฐมาส
พิรุณหยาดหยอดย้อย ไหลลงค้อยคุ่มสถาน
อวสานกาลแล้ง เปลี่ยนแปลงเป็นจื้นซุ่ม
ซุมหมู่มวลแมกไม้ ผลิใบก้านป่งแหนง
ผักขะแยงเขียวอั้ว ผักสายบัวเริ่มแตกหน่อ
ทั้งผักขอผักพาย ผักบุ้งสายอยู่แคมน้ำ
นกไก่ดำลอยละล่อง ริมหนองคองกินเหยื่อ
ปลาซิวเฟือเลาะฝั่งส่าง เข็งขี้ก้างเลียบฝั่งคู
บ้อนเป็นหมู่ผุดผาดผ่าย ดำว่ายใกล้ป่าผือ
นั่นกะคือลูกคอกน้อย ลอยล่องเล่นละเลิง

……………………………………….

[พลายแก้ว] 6:51 pm: นั่งเทิ่งเถียงฟังเสียงฟ้า อยู่หัวนายามฝนหลั่ง
กอดเข่านั่งจ้อก้อ โอ๋ย..เด้น้อ..คิดฮอดคน
แนมเมฆายามฟ้าหม่น สายลมบนนั้นพัดผ่าน
มาปุนปานน้องจากอ้าย ไปแล้วบ่ล่ำมอง..แท้นอ
ฝนซูสาดสะดุดต้อง ละอองฝนปนลมล่วง
กายหนาวหน่วงจนสะบั้น แต่ปานนั้นบ่ส่ำใจ
เจ้าผุไคไลลืมถิ่ม มิดอิ่มซิ่มได้ลงคอ
คิดพ้อบ่..น้อความหลัง ระหว่างเฮาแต่คราวกี้
น้องกับพี่เคยหลบฟ้า อยู่เถียงนาหม่องเก่าๆ
หนาว..กะได้ผ้าตาหม่อง ของอ้ายปันห่มนาง
ยามเสียงฟ้าฮ้องป้าง เจ้าคิงบางสะเดิดหลบ
หลงมาซบใส่อกชาย สะเทินอายไหว้ขอโทษ
บ่เคยโกรธเจ้าดอกหล่า บ่ถือ


…………………………………………………….


[พลายแก้ว] 6:51 pm: สาเจ้าจักอย่าง
บัดนี้นางหนีห่างอ้าย แม่นไปลี้อยู่ที่ได๋
ได้ไผน้อห่มผ้าให้ หม่องได๋น้อพอลี้เสี่ยง
บาดยามเสียงฟ้าฮ้องฮึ่ม แม่นลืมอ้ายแล้วไป่น้อ..คนงามเอย
: ส่งให้แล้วเด้อเพิ่น บ่สั่นกะอ่านที่บอร์ดนะจ๊ะ..คนงาม


…………………………………………………….


บัดนี้ความสุขที่ได้รับ มิตรภาพที่ดี ได้ลอยเลือนหายไป
และเสียดายที่ไม่ได้เก็บสิ่งที่ดีงาม ไว้ตลอด
ความสวยงาม ที่กำลังจะเลือนรางออกไป...........

ขอไว้อาลัยให้ห้องแชทบ้านมหาดอทคอม ...................



..................................................


ปล. ขอส่งความระลึกถึงเพื่อนรักทุกคนในที่นี้ค่ะ

พยานรัก, พาฝัน, ทอฝัน, กอหญ้า, เกี๊ยว, คนแรมทาง,

แด่...ธุลีดิน, น้ำตาลเมืองเลย, หวานจัย, พลายแก้ว,

หน่มหน้าลาว, เต้ยโศก, หนุ่ม ม.2, ดอกจัน,ทศกัณฐ์

ดีเจสาวไร่อ้อย, ผู้ก่อการรัก, ชมพู่, ดอกแสบงป่า,

รักเร่, ดอกมันปลา, แมงปอปีกบาง, แดงน้อยสองสลึง,

Nuna, ตุ๊กตา..., อ้ายปุ้น, เฒ่ายาว, นกเขาเขียว,

ตัวเล็ก, ชมพู่, แสนซน...คนระยองฮิ, กอหญ้า, อ้ายหำแหล่

สาวเบล, สตางค์, คนใต้, ต้นกล้า, ถนนคนเหงา,อร, ขุนไกร,ขุนช้าง

ใจบางๆ, ยุยิสาวกาสินธุ์, แฟรงค์, 123, ทับทิมกรอบ,หมูอ้วนครับ,

หนุ่มใต้, หมูน้อย นำฝน, ยาย, สาวแก่, อ๋อมแอ๋ม,เฒ่ายาว,ทะเลใจ,ขุนส่า


Sunan, พลคนเหงา, น้ำตาหวาน, น้ำตาลเมืองสุรินทร์,เฒ่าพาโล

คนบ้านไกล, ปลายฟ้า, ปันปัน, เซจู, ปิ๋มอาภัพ,อ้าย ทมม,

ดวงดาว, คนเมืองแปะ, ต้นข้าว, เนย, รอนะ, นุช, สิรินภา,

นกยูงรำแพน, กอล์ฟคนหล่อ, เนติ, สาวเมืองเพชร,คำภีร์, ฟันดะ,

หนุ่มรถไถ, ปีเตอร์, Alfa, I love you, love you .....

และอีกหลายๆ คนที่ไม่สามารถเอ่ยนามมา ณ ที่นี้ได้


พวกเราที่เคยร่วมสนุกสนาน สร้างรักสร้างมิตรภาพที่ดีงาม
จะอีกนานแค่ไหนหนอที่พวกเราจะได้รวมตัวกันได้อีก
ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนกับห้องแชท ของเรา

ไม่ว่าเวลาไหน กลางวัน กลางคืน มิตรภาพของเราไม่เคยโรยลา
เรายังคิดถึง คิดฮอด ส่งความรู้สึกที่ดีๆๆ ให้แก่กันตลอดเวลา


ขอเพื่อนอำนวยพรให้เพื่อนๆๆ ทั้งหลายมีความสุข มีกำลังใจในการทำงาน
แม้พวกเราจะถูกขโมยความสุขไปบ้าง ก็เป็นวิถีทางที่จะเป็นไป นะคะ


ขอให้เพื่อนรักทุกคน ส่งแรงใจ ส่งมิตรภาพ ส่งความรัก ให้แก่กันบ้างนะคะ
ขออย่าได้ปล่อยความรู้สึกที่น่ารักๆๆ อบอุ่นให้ผ่านเลยไปนะคะ....คิดถึงเสมอค่ะ