ทางเดินของปุยเมฆ



ปุยเมฆน้อย เดินผ่าน ห้องสมุด
เข้าไปอ่าน เป็นชุด หนังสือน้อย
อ่านอย่างเพลิน เลิศล้ำ ดังได้พลอย
ร้อยร้อยเรื่อง ร้อยราว สกาวใจ



พอเลิกเรียน เฝ้าเพียร อ่านหนังสือ
ไม่ได้รื้อ แต่นั่งเพียร บรรจงให้
หนังสือซับ ซึมทราบ ไปข้างใน
สมองใส น้อยน้อย ที่คอยรอ




ทุกทุกวัน ไม่ไปไหน วนเวียนอยู่
ผ่านประตู เข้าออก เสียจนคล่อง
ชั้นหนังสือ โรงเรียน เวียนจับจอง
ใจลำพอง กระหายอ่าน ผ่านสายตา



ครูนั่งคอย ให้ศิษย์น้อย ได้จบอ่าน
ทุกวันวาน ยังจำได้ เงยหน้าหา
ครูกับศิษย์ ตัวน้อย สบสายตา
ที่ผ่านมา ครูยิ้มให้ ไม่ว่ากัน




ในวันหนึ่ง ครูมอบ กุญแจศิษย์
ให้ไปปิด เปิดเอง ห้องสมุด
ดูแลให้ หนังสือ อย่าชำรุด
ห้องสมุด มีค่า กว่าทองคำ



ภาคภูมิใจ มากมาย ในคุณค่า
ในเวลา ที่ผ่าน แสนเลิศล้ำ
นั่งเวียนอ่าน หนังสือ ซับความจำ
ที่เลอล้ำ ยิ่งกว่าเพชร จินตนา




อารมณ์ซับ ความรู้สึก จากการอ่าน
ทุกเส้นทาง สร้างฝัน ร้อยสรรหา
ผ่านนิยาม ความคิด ติดนำพา
จินตนา อยากเป็นครู มิรู้เลือน



ขอขอบคุณ บุญคุณครู ที่มอบให้
ด้วยน้ำใจ ทำให้คิด ติดเป็นเพื่อน
ความรู้สึก ดีดี ไม่ลบเลือน
คำว่าเพื่อน หนังสือ อยู่คู่กาย




ทุกเวลา ที่ผ่านมา แม้มีทุกข์
ยังสนุก ทุกเรื่องราว ไม่เคยหาย
หนังสือน้อย เล่มนิด คู่ชิดกาย
เรื่องอะไร ร้อยเรื่อง พกติดตาม



ปุยเมฆน้อย ผ่านเส้นทาง ที่ขรุขระ
ไม่เคยละ ไม่เคยเว้น เส้นทางสาน
หนังสือคือ เพื่อนทุกข์สุข ทุกโมงยาม
ไม่เลือนราง ร้อยราว สกาวตา




ค่าของคน อยู่ที่การ ยกย่องชน
ค่าของคน อยู่ที่การ ซอกค้นหา
ค่าของคน อยู่ที่กาล และเวลา
ค่าของคน ที่ศรัทธา ยกย่องชน



เพราะคุณครู มอบกุญแจ ดอกนี้ให้
ในหัวใจ ปิติปลื้ม และเปี่ยมล้น
การไว้ใจ ที่ครูให้ เปี่ยมกมล
คือค่าคน เกิดขึ้น พลังใจ




แม้วันนี้ เมฆน้อย จะทุกข์ยาก
แต่พลัง อำนาจ ศรัทธาให้
ได้กัดฟัน ต่อสู้งาน พลังใจ
ไม่เคยหน่าย หนีไป จากใจตน





ทางเดินของปุยเมฆ



***************************************



[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=315s1[/radio]