เมื่อผมทำหน้าที่ยื่นเทียนชนวน
ในการสัมมนาหลาย ๆ ครั้ง ก็จะมีพิธีการเปิด-ปิดการสัมมนา ซึ่งผู้ที่เป็นประธานจะต้องจุดเทียนธูป (จุดเทียนก่อนแล้วจึงจุดธูป) บูชาพระรัตนตรัย หน้าที่ที่ผมไม่ชอบคือหน้าที่ยื่นเทียนชนวนให้ประธาน แต่ก็แทบจะทุกครั้งที่ได้มอบหมายให้ทำหน้าที่นี้ เพราะคงเห็นหน้าตาผมออกแนวธัมมะธัมโม..กระมัง ?
นานแล้วที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่นี้ เพราะมีรุ่นน้องมาทำหน้าที่แทน แต่วันนี้น้องที่ทำงานลาป่วย อีกคนก็ติดสอบ ผมจึงได้รับหน้าที่นี้อีกครั้ง จึงมีความวิตกกังวลนิด ๆ เพราะประธานในวันนี้มียศระดับพลเอก
"อ่า...ขณะนี้ประธานได้เดินทางมาถึงโรงแรมแล้ว กำลังนั่งพักในห้องรับรอง" ใจผมเริ่มไม่ดี ไม่รู้ว่าร่างกายขณะนี้มันจะปวดอุจาระหรือว่าปัสสาวะก่อนดี เพราะมันเองก็รู้สึกสับสนเหมือนกันว่า ตกลงคุณจะสั่งให้ผมทำอะไรกันแน่ ฮ่า ๆ ๆ
นายทวารให้สัญญาณว่าประธานได้เดินทางมาถึงแล้ว "ทั้งหมดตรง ! ทุกคนยืนขึ้นพร้อมกัน...พรึบ ! ผู้กล่าวรายงานกล่าวรายงานจบ ประธานเดินขึ้นบันไดเวที เพื่อจะไปจุดเทียนธูปบูชาพระรัตนตรัย"
บรรยากาศในห้องเงียบกริบ "แชะผมจุดไฟแช็คไม่ติด งานเข้าแล้วเรา ผมเริ่มใจสั่น แชะ แชะ แชะ...โอ้แม่เจ้า ติดแล้ว ๆ ผมรีบจ่อเทียนชนวน เพราะท่านประธานเดินไปถึงที่โต๊ะหมู่บูชาแล้ว ผมรีบยื่นเทียนชนวนให้ท่าน "เอ้า...มา ๆ ๆ" ท่านพูดพร้อมรับเทียนชนวน และจุดเทียนธูปบูชาพระรัตนตรัย ...เหงื่อผมเปียกหลังเต็มไปหมดทั้ง ๆ ที่แอร์เย็นเฉียบ
"เปลวเทียนลุก พรึบ ! ผมสังเกตเห็นท่านประธานผงะเล็กน้อย ท่านคงจะตกใจนิด ๆ ก่อนที่จะก้มลงกราบที่แท่น โค้งคำนับธงชาติ โค้งคำนับพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และเดินลงจากเวที ผมเดินตามท่านลงมา ตัวผมเบาเหมือนยกภูเขาออกจากอกยังไงยังงั้น
ในช่วงพักการสัมมนา (พักเบรค) ผู้อำนวยการมาคุยกับผม "ผมคอยลุ้นคุณอยู่ กลัวว่าไฟแช็คจะไม่ติด เอ๊ะ แต่ตอนที่ผมเห็นคุณลองมันก็ติดดีนี่เนาะ"
"ครับผม...แต่ผมเป็นห่วงอย่างเดียวครับท่านผู้อำนวยการ ผมเป็นห่วงว่าตอนที่ท่านประธานจุดเทียน ผมกลัวว่าขนคิ้วท่านจะหายครับ เพราะผมเอาน้ำมันรอนสันเทลงไป กลัวว่าท่านจะจุดเทียนไม่ติดครับ" เอิ๊ก ๆ ๆ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks