หัวใจเปลือยเปล่า....

cherchalong · 04-04-2007, 15:50

จากใบหน้าเปลือยเปล่า.....ไร้เงานิ่ง
มิไหวติงแยแสแคร์...หนักหนา
นิ่งเดียวดาย..ไร้ใจเหมือนไร้ค่า
ด้อยราคาค่าใจ....ไหนจืดจาง

รวงข้าว · 05-04-2007, 09:22

ป๊าดดดด ไร้เจ้าเหมือนไร้ค่าพ่ะนะ ไปตั๊วให้คนไร้ค่าก่อนหน๊า อิอิ

cherchalong · 05-04-2007, 10:04

ไร้ใจไร้ใจ......บ่อแมนไร้..เจ้า....
ถ้าไร้เจ้า เราขาดใจ...ซั้นดอก...

รวงข้าว · 05-04-2007, 16:35

โอ๊ะ ลำผิด ลำเข้าข้างจะของโพ๊ด 555++

**ตะวันนา** · 05-04-2007, 16:57

....ลำล่องต่อกลอนบ้อเสี่ยว.......เมือบ้านเดินทางปลอดภัยเด้อ...สิไปหาอยู่เด้อ....

**maanoy** · 06-04-2007, 09:34

ไม่เข้าใจเรา..ใยไหวหวั่น
มิตรสัมพันธ์เธอยื่นฉันหวั่นไหว
สะทกสั่นหวั่นร้าวทั้งขั้วใจ
แล้วไฉนใจถึงได้ไหวสั่นเทา

หรือเพราะร้าวสะเทือนมีเกลือนกราด
เปรียบกระดาษใบหนึ่งที่บางเบา
มีสิ่งใดมากระทบรบเร่งเร้า
เพียงแผ่วเบาก็ขาดสะบั้นไป
ประจักษ์เจ็บปวดใดได้เหลือแสน
ใจขาดแคลนแม้นรักจักหาให้
สัมพันธ์ผูกสัมพันธ์มิตรสัมผัสใจ
มิปล่อยให้ใจเหงาเผาอุรา
ไม่เข้าใจทำไมเราถึงไหวหวั่น
หรือเพราะวันฉันพบเจอเธอ...ส่งหา
ยื่นไมตรีสิ่งที่มีมอบมา
ปรารถนา...คือสิ่งนี้..ที่ใจรอ

cherchalong · 09-04-2007, 08:02

แม้ไร้เงาใจให้ใจไหวหวั่น
มิตรสัมพันธ์ฉันยื่นคงหม่นหมอง
ไร้วี่แวสายตาเธอแม้เมียงมอง
...ใจหวังปอง..สูญสิ้นทรมาน
ประครองใจไร้สิ้นเยื่อใยรัก
เจ็บปวดสักเพียงไหนใครสงสาร
แค่ล้มเองขอลุกเองไม่เกรงการณ์
บทเรียนผ่านแสนแพง..แล้งน้ำใจ
ประครองร่างที่ร้างไร้เยื่อใยรัก
ร่างโทรมหนักป่วยรักใจป่วยไข้
จะหายามารักษาหาที่ไหน
รักษาใจให้ป่วยด้วยรักลา

**บ่าวโลโซ** · 14-04-2007, 04:11

กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ รวงข้าว

เมื่อรับเธอเข้ามาในชีวิต
อยากปิดตายหัวใจนี้
ล็อคกลอนฉาบด้วยปูนเสืออย่างดี
ไม่ให้เธอหนีออกไปได้เลย....

อย่าหลงเข้ามาได่ ออกบ่ได้แท้ๆหล่ะงานนี้ อิอิ

หากโดนเจ้ารับเข้าไปในชีวิต
แม้นถูกปิดหัวใจไร้ที่หนี
ฉาบด้วยรักสลักกลอนอ้อนวาที
คงสุขขีร่วมเคียงเจ้าทุกเช้าเย็น

**maanoy** · 17-04-2007, 08:08

แม้เรือนร่างไร้สายใจในใยเยื่อ
แม้มิเหลือ...สัมพันธ์ใจไฉนหนอ
แม้มีใจที่มีมั่นใจฉันรอ
แม้ให้งอ..ขอวันนี้ที่รอคอย

cherchalong · 21-04-2007, 09:14

โดย...เฌอ"เชลง"
หัวใจเดี่ยวเปลือยเปล่า....ไร้เงาแป้ง
เพราะรักแกล้ง..แทงทรวงลวงหนักหนา
ไหลรินหยด...มิอดกลั้น..ทั้งน้ำตา
ไหลนองบ่าล้นปรางค์เป็นทางริน
โศกเพราะรักหักใจมิลืมได้
แสนเสียดายน้ำคำ...ที่ลืมสิ้น
เจ็บปววดลึก..เหมือนใจจมลึกฝังดิน
มิถวิลบินไกลแล้ว...ฤารักเรา
หยดที่ล้านพันเก้าที่รินหลั่ง
มิได้หวังว่าใจจะหายเหงา..
เอากลอนเกริ่น..อย่างน้อยบ้างบางเบา
พอบรรเทา....เพราลง...ปลง..อุรา
หัวใจหนาวคราวนี้วจีโศก
เหมือนกับโลกทั้งโลกไร้เนื้อหา
เหมือนชีวิต....ขาดสิ้น..โลกเมตรา
จะนำพา....ยาเยียวเหนี่ยวนำใจ....
Re: หัวใจเปลือยเปล่า....