จากใบหน้าเปลือยเปล่า.....ไร้เงานิ่ง
มิไหวติงแยแสแคร์...หนักหนา
นิ่งเดียวดาย..ไร้ใจเหมือนไร้ค่า
ด้อยราคาค่าใจ....ไหนจืดจาง
จากใบหน้าเปลือยเปล่า.....ไร้เงานิ่ง
มิไหวติงแยแสแคร์...หนักหนา
นิ่งเดียวดาย..ไร้ใจเหมือนไร้ค่า
ด้อยราคาค่าใจ....ไหนจืดจาง
ป๊าดดดด ไร้เจ้าเหมือนไร้ค่าพ่ะนะ ไปตั๊วให้คนไร้ค่าก่อนหน๊า อิอิ
ไร้ใจไร้ใจ......บ่อแมนไร้..เจ้า....
ถ้าไร้เจ้า เราขาดใจ...ซั้นดอก...
โอ๊ะ ลำผิด ลำเข้าข้างจะของโพ๊ด 555++
....ลำล่องต่อกลอนบ้อเสี่ยว.......เมือบ้านเดินทางปลอดภัยเด้อ...สิไปหาอยู่เด้อ....
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
ไม่เข้าใจเรา..ใยไหวหวั่น
มิตรสัมพันธ์เธอยื่นฉันหวั่นไหว
สะทกสั่นหวั่นร้าวทั้งขั้วใจ
แล้วไฉนใจถึงได้ไหวสั่นเทา
หรือเพราะร้าวสะเทือนมีเกลือนกราด
เปรียบกระดาษใบหนึ่งที่บางเบา
มีสิ่งใดมากระทบรบเร่งเร้า
เพียงแผ่วเบาก็ขาดสะบั้นไป
ประจักษ์เจ็บปวดใดได้เหลือแสน
ใจขาดแคลนแม้นรักจักหาให้
สัมพันธ์ผูกสัมพันธ์มิตรสัมผัสใจ
มิปล่อยให้ใจเหงาเผาอุรา
ไม่เข้าใจทำไมเราถึงไหวหวั่น
หรือเพราะวันฉันพบเจอเธอ...ส่งหา
ยื่นไมตรีสิ่งที่มีมอบมา
ปรารถนา...คือสิ่งนี้..ที่ใจรอ
แม้ไร้เงาใจให้ใจไหวหวั่น
มิตรสัมพันธ์ฉันยื่นคงหม่นหมอง
ไร้วี่แวสายตาเธอแม้เมียงมอง
...ใจหวังปอง..สูญสิ้นทรมาน
ประครองใจไร้สิ้นเยื่อใยรัก
เจ็บปวดสักเพียงไหนใครสงสาร
แค่ล้มเองขอลุกเองไม่เกรงการณ์
บทเรียนผ่านแสนแพง..แล้งน้ำใจ
ประครองร่างที่ร้างไร้เยื่อใยรัก
ร่างโทรมหนักป่วยรักใจป่วยไข้
จะหายามารักษาหาที่ไหน
รักษาใจให้ป่วยด้วยรักลา
หากโดนเจ้ารับเข้าไปในชีวิตกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ รวงข้าว
แม้นถูกปิดหัวใจไร้ที่หนี
ฉาบด้วยรักสลักกลอนอ้อนวาที
คงสุขขีร่วมเคียงเจ้าทุกเช้าเย็น
แม้เรือนร่างไร้สายใจในใยเยื่อ
แม้มิเหลือ...สัมพันธ์ใจไฉนหนอ
แม้มีใจที่มีมั่นใจฉันรอ
แม้ให้งอ..ขอวันนี้ที่รอคอย
โดย...เฌอ"เชลง"
หัวใจเดี่ยวเปลือยเปล่า....ไร้เงาแป้ง
เพราะรักแกล้ง..แทงทรวงลวงหนักหนา
ไหลรินหยด...มิอดกลั้น..ทั้งน้ำตา
ไหลนองบ่าล้นปรางค์เป็นทางริน
โศกเพราะรักหักใจมิลืมได้
แสนเสียดายน้ำคำ...ที่ลืมสิ้น
เจ็บปววดลึก..เหมือนใจจมลึกฝังดิน
มิถวิลบินไกลแล้ว...ฤารักเรา
หยดที่ล้านพันเก้าที่รินหลั่ง
มิได้หวังว่าใจจะหายเหงา..
เอากลอนเกริ่น..อย่างน้อยบ้างบางเบา
พอบรรเทา....เพราลง...ปลง..อุรา
หัวใจหนาวคราวนี้วจีโศก
เหมือนกับโลกทั้งโลกไร้เนื้อหา
เหมือนชีวิต....ขาดสิ้น..โลกเมตรา
จะนำพา....ยาเยียวเหนี่ยวนำใจ....
Bookmarks