กำลังแสดงผล 1 ถึง 7 จากทั้งหมด 7

หัวข้อ: หำน้อย..ซีรี่ ตอน 9

  1. #1
    ครีเอทีพ โปรดิวเซอร์ สัญลักษณ์ของ บ่าวข้าวจี่
    วันที่สมัคร
    Dec 2008
    กระทู้
    1,008
    บล็อก
    7

    ดวงดาว The Star หำน้อย..ซีรี่ ตอน 9

    หำน้อย..ซีรี่ ตอน 9
    ข้อแนะนำในการอ่านเพื่อเพิ่มอรรถรส

    บทบรรยาย ควรอ่านเป็นภาษาไทย
    บทสนทนา ควรอ่านเป็นภาษาอิสาน



    ชีวิตกลางทุ่งหน้าฝนชุก กลางพรรษา หญ้าอ่อนกลางคันนาหมดสิทธิ์ชูยอด เพราะโดนกอข้าวทั้งสองฟากฝั่งคันนาโน้มกอเข้าหากันบังแสงแดด ที่ใช้ในการเจริญเติบโตจนหญ้าตัวแสบแผลงฤทิ์ไม่ออก ข้าวกำลังตั้งท้อง เป็นความหวังของชาวนาแถบชนบทสำหรับครอบครัวที่ไม่มีผลิตผลเกษตรอย่างอื่น ผิดกับบางคนที่มีไร่มัน ไร่ปอ ยังได้เพิ่มรายได้อีกทางหนึ่ง

    ไร่มันไร่ปอส่วนมากจะอยู่อีกฟากหนึ่งที่เป็นที่สูงเป็นโคกเป็นเนินสลับหุบร่องลึกขนาดใหญ่เป็นที่ลุ่ม ใช้ทำนาข้าวได้ บ้างก็ขุดฝายขุดสระกั้นน้ำที่ไหลบ่ามาจากโคกจากเนินเป็นแหล่งน้ำใว้ใช้ประโยชน์ บนโคกใหญ่ของบ้านแฮด มีไร่มันสำปะหลัง ไร่ปอของชาวบ้านสลับป่าเต็งรังป่าตองกุง ที่ยังไม่ได้แผ้วถางเป็นระยะๆ

    ถัดเลยเข้าไปในป่าลึกเส้นทางที่มุ่งหน้าไปยังเขาภูพาน เป็นป่าเต็งรังหมู่ไม้เบญจพรรณ ป่าไผ่ที่ไม่รกมากเป็นที่ชาวบ้านได้อาศัยเก็บหาของป่า หน่อไม้ เห็ดนานาชนิด อีกทั้งยังพอมีสัตว์ป่าบางชนิดหลงเหลืออยู่บ้าง ถ้าพูดถึงอึ่งอ่าง กิ้งก่า แย้จำพวกนี้เยอะมาก ป่านี้เรียกกันว่า โคกอีเกิ้ง ไม่รู้ที่มาอาจเป็นเพราะว่าเนินป่าแห่งนี้สูงเหมือนภูเขาลูกเล็กๆเลยก็ว่าได้ ความสูงอาจทำให้ชาวบ้านไม่รู้จะเปรียบกับอะไรนอกจากตะเว็น(ดวงอาทิตย์)กับ อีเกิ้ง(ดวงจันทร์)..อีกทั้งยังอยู่สูงทำให้มองเห็นอีเกิ้งได้ง่าย..ฮ่า หำหลอดเดา..อิอิ


    ก่อนจะถึงโคกอิเกิ้งก็จะถึงไร่ของครอบครัว หลอด ที่พ่อของหลอดปลูกมันสำปะหลังไว้ ติดกันเป็นไร่ของผู้ใหญ่บ้าน พ่อของสาวน้อยคำแพงที่มีที่ดินมาก จากมรดกตกทอดเพราะครอบครัวนี้เป็นผู้นำหมู่บ้านสืบทอดกันมาเก่าแก่ จึงทำให้มีที่ดินเยอะ บางแปลงยังไม่ได้แผ้วถาง ก็เป็นป่ารกร้างให้ชาวบ้านได้หาอยู่หากินกันตามประสา

    กิ้งก่าตัวใหญ่ เกาะสงบนิ่งชูคออยู่บนกิ่งไม้รังต้นเล็ก ดูเหมือนว่ามันจะปลอดภัยจากสายตาด้วยการพลางตัวอันยอดเยี่ยมในหน้าฝน แต่คงไม่พ้นในฤดูแล้งหน้าที่อาจจะกลายเป็นอาหารยอดฮิตในช่วงนั้น กลุ่มเห็ดโคน ซ่อนตัวใต้ผิวดิน บางส่วนโผล่พ้นดินแต่ก็ถูกปกคลุมด้วยเศษใบตองกุงและกิ่งไม้แห้ง ราวกับไม่ต้องการให้ใครพบเห็นใด้ง่าย คนที่สายตาดี หรือ ชำนาญในการเก็บเท่านั้นถึงจะได้ชิมลิ้มรสเห็ดที่เชื่อกันว่าเป็นราชาของเห็ด รังผึ้งต่อแตนซ่อนตัวภายในพงป่าพงหนามที่ดูสลับซับซ้อน บางคราวไม่ระวังหรือมองไม่เห็น เป็นได้ไล่ขับไล่ต่อยกันพัลวัน..

    “เอ้ย...หำ..แลนไปทางได๋..วะ..มันบ่มาแล้ว..เอ้อวๆๆ....”เสียงหลอด ตะโกนเรียกเพื่อนที่พลัดหลง วิ่งหนีฝูงผึ้งทหารกล้านับร้อยตัวที่ไล่ต่อย หลังพากันเดินเผลอไปเกี่ยวหนาม ในพงรังผึ้งเข้า “..อูย...ซี๊ด....ทางพี้โว้ย..กกจิกพี้.เห็ดปลวกกะหลายคัก หลอด ทางพี้ๆ .อูย..ตอดเจ็บแท้บู๋..เว้ย..” หำน้อยร้องตอบ พลางเอามือลูบต้นคอใกล้หูที่บวมปูด เพราะพิษเหล็กในของผึ้งตัวแสบ ใต้ร่มต้นเต็ง ตามพื้นมีกลุ่มเห็ดโคนอยู่เกลื่อนกลาด ในมือกำกิ่งไม้พัดโบก ป้องกันฝูงผึ้งที่อาจจะบินมาเล่นงานอีกคำรบ “..ฮ่าๆๆๆ..แลนไปไสบ่แลนน้อ..ดันแลนมาทางพุ่มบักเล็บแมว..ฮกกะฮกน้อ หำ ไสหละมาเบิ่งดู้..ฮ่า..โปเหมิด”หลอดขำเพื่อน ที่วิ่งหนีเข้าพงหนามตรงกันข้าม ทำให้หนีไม่ทันเลยพลาดท่าอย่างจัง

    “..ฮ่วย..ไผสิฮู้วะ..แลนหนีกะ บ่..ควกกันแนเว้ย..อูย..ซี๊ด..มิ้มอิหยัง..มาตอดเจ็บแท้บุ..อูย”หำน้อยบ่นพึมพำ คงเพราะปวดที่ต้นคอ “..ฮ่าๆ..มิ้มบ้าบ่..นี่มันผึ้งคักๆแหล่ว ฮังบักใหญ่..ไสหละเห็ดปลวกที่มึงว่า..นั่น” หลอด ถามหำน้อย พลางกวาดสายตามองหากลุ่มเห็ดโคน“..อยู่ตีนมึง..นั่นเด้..เหยียบมุ่นเหมิดแล้ว..บักอันนี้แหม..”หำน้อย เอ็ดเพื่อนที่เดินไม่ดู ดันเผลอไปเหยียบกลุ่มเห็ดแบบเต็มตีน..ฮ่า “..อิอิ..บ่เห็นเพื่อน..เก็บๆๆ..มาๆๆ..เอาเอาถุงมา..ป้าด..มีแต่ดอกจูมๆงามๆ...ฟ้าวถ่าแม้..ยืนเซ่อเฮ็ดหยัง อีกบาดนิ” หลอด พูดพลางเก็บเห็ดโคนใส่ย่าม โดยสายตาอีกคู่ของ หำน้อย ที่ยืนนิ่งมองจ้องไปอีกด้านหนึ่งของป่าจิก

    “...จุ๊ๆๆ...อย่าปากๆ...กูได้ยินเสียงคนเว้ากัน..กำลังย่างมาทางเฮา...แหมหลอด” หำน้อยพูด พร้อมมองผ่านความลึกของกลุ่มป่าตองกุง ที่แทบจะมองไม่เห็นอะไร แต่ก็ได้ยินเสียงเหมือนกลุ่มคนคุยกัน กำลังมุ่งหน้ามาทางสองเกลอ หำน้อยสังหรณ์ใจ ท่าจะไม่ใช่เรื่องดีซะแล้ว “..พวกเสือใบ.,,หลอดๆ..หลบๆๆ...พอก่อนเห็ด..เร็วๆๆ”

    ทั้งสองต้องรีบหลบ เข้าไปในพงกอไผ่ไร่ บวกกับกลุ่มตองกุงต้นอ่อนพุ่มใหญ่ ที่เป็นที่กำบังอย่างดี “ซวยแล้ว บาดนิ อิพ่อว่าพวกเสือใบ เทียวหาปล้น หาลักงัวควายขะเจ้า อยู่เรื่อย..แลนซะเป็นหยังหละ.หำ” หลอด ซุบซิบบอกเพื่อนรัก หาทางออกที่สายเกินไปซะแล้ว กลุ่มชายฉกรรจ์ 4 คนเดินมาถึงกลางป่าระแวกนั้นพอดี สองคนหามกระสอบใส่บางสิ่งในนั้น ดูเหมือนจะเคลื่อนไหวได้น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่พยายามดิ้นรนหาอิสรภาพ อีกสองคนถือปืนยาวในมือคนละกระบอก คนที่เดินนำหน้า ใช่เลยเขานั่นหละ เสือใบ ที่หำน้อยกับหลอดเคยเห็นในรูปที่ทางอำเภอให้ผู้ใหญ่บ้านนำมาแปะ ตามล่าตัว ติดไว้ที่ศาลากลางบ้านเมื่อหลายเดือนก่อน

    “เฮ้ย...ไวๆแน..มันสิสามโมงเช้าแล้วเด้..มึงช้าอยู่หั่นหละ บักเซียงหนู เดี๋ยวพ่อมึง..กะตามมาพ้อดอก..”เสือใบ ตะโกนสั่งลูกน้องทั้งสองคนที่ก้มหน้าก้มตาหามกระสอบป่าน เหงื่อไหลอาบทั้งตัวเพราะหนักและอากาศในป่าเริ่มร้อนอ้าว ช่วงสายๆ “..อ้ายเซียงหนู..” สองเกลออุทานออกมาพร้อมกัน พร้อมมองลอดช่องว่างเล็กระหว่างใบตองกุงพุ่มใหญ่ เห็น เซียงหนู ผู้ที่สองเกลอเจอวันสุดท้ายตั้งแต่ นอนนาใส่เบ็ดเมื่อหลายอาทิตย์ที่แล้ว และก็ไม่เห็นเซียงหนูอีกเลย มาวันนี้ไหนกลายมาเป็นลูกน้อง เสือใบ ซะแล้ว “อ้ายเซียง เลามาเป็นลูกน้องเสือใบตะเหิง..หำ..พากันหาบอิหยัง..วะ” หลอดพึมพำ ที่ไม่เชื่อในสายตาว่าคนที่เคยทำแผลให้คราวนอนนาใส่เบ็ดครั้งนั้น จะกลายเป็นลูกน้องโจรไปได้”จุ๊ๆๆๆ..อย่าปาก..กูฮู้แล้ว” หำน้อยเตือนเพื่อนให้ระวังอย่าเสียงดัง พร้อมครุ่นคิดอย่างหนักเพื่อหาทางหนีจากที่นี่ มือเกาต้นขาที่โดนหนอนบ้งตัวแสบเล่นงานที่น่องขา ทั้งคันทังแสบทั้งยังปวดต้นคอไม่หาย

    เอ้ย...แก้มัดออก...เอางัวน้อยออกมา...จัดการมันซะ..สิได้แล่เนื้อ..แบ่งพูด..เร็วๆๆ” เสียงเสือใบ สั่งลูกมือ มือหนึ่งถือด้ามปืนสะพายบ่า อีกมือคีบยาสูบใบตองมวนเขื่อง อนิจจาลูกวัวตัวน้อยที่ถูกมัดด้วยเชือกทั้งสี่ขาถูกปล่อยออกมาจากกระสอบป่าน ชายอีกคนที่ถือปืนวางปืนลง พร้อมหยิบค้อนปอนด์ลูกใหญ่ในย่ามออกมา

    “งัวน้อย...แม่ใหญ่หนู กูจำใด้วะหำ...เฮ็ดจังได๋สิหนีไปได้..หละบาดนิ..คิดๆๆๆ..คิดเร็วๆแนะ หำ”หลอดพูดพลางสะกิดเพื่อนรัก หาทางหนีทีไล่ ดูเหมือนจะมืดมนในการหาทางออก หำน้อยครุ่นคิดเหงื่อแตกพลั่ก จะหนีไปบอกผู้ใหญ่บ้าน หรือจะอยู่ดูการฆ่าวัวน้อยของพวกเสือใบ แล้วค่อยหนีทีหลัง
    กรณีที่สองดูเหมือนจะไม่ใช่นิสัยของสองเกลอซักเท่าไหร่......


    (โปรดติดตามตอนต่อไป)



    ขอขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ..ช่วงนี้มัวยุ่งอยู่กับการทำเพลงเลยทำให้ปั่นต้นฉบับช้านะครับ...อิอิ

    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย บ่าวข้าวจี่; 04-10-2010 at 14:31.

  2. #2
    ฝ่ายบริหารระดับสูง สัญลักษณ์ของ พล พระยาแล
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    กระทู้
    6,430
    อูย...ซี๊ด ฮ่วย อ๋อ แตนตอดวะติ นึกว่าเฮ็ดหยังแมะ อิอิ ถ่าอ่านอยู่เด้อ อย่าปั่นโดนหลาย อัน ๆ อ่า เอ่อ ปั่นต้นฉบับกะดาย ป๊าด พุ่นน่ะ ๆ เพิ่นก้มปั่นเอา ๆ อัน ๆ ต้นฉบับเพลงเพิ่นกะดาย ก๊ากกกกก

  3. #3
    ศิลปิน นักแต่งเพลง สัญลักษณ์ของ thedon
    วันที่สมัคร
    Aug 2007
    กระทู้
    1,421
    บล็อก
    1
    มือซ้ายเล่นคีย์บอร์ดบรรเลงเพลงมือขวาปั่นต้นฉบับหำซี่รี่ บ่แม่นเป็นอิพอกซี่แล้วตี้ทั่น เอิ๊กๆ ๆ

  4. #4
    ฝ่ายกิจการพิเศษ สัญลักษณ์ของ กำพร้าผีน้อย
    วันที่สมัคร
    Apr 2009
    ที่อยู่
    รัตนาธิเบศร์..ใกล้แยกแคราย
    กระทู้
    1,788

    เห็นตะหนีเสือปะจระเข้ หนีผึ้งปะเสือใบกะมีติ...

    ผียายสะอิ้งบ่มาซอยเนาะ บักหลอดสิหนีม่มบ่น้อ..ถ่าลุ้นๆ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กำพร้าผีน้อย; 04-10-2010 at 19:50.

  5. #5
    ระทึกและตื่นเต้นจ้าตอนนี้ ผึ้งกะพ้อ บ้งกะมาดาดขาอีก
    แถมมาพ้อโจรลักงัว ได้กินบ่น้อแกงเห็ดปลวก
    :l- รอติดตามตอนต่อไปอยู่เด้อจ้า ม่วนหลาย
    เมื่อความจนผลักไส ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้าน

  6. #6
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5
    สงสารงัวน้อย สิถืกเสือตุลย์ชำแระเนื้อมาลาบ/สาธุเด้อให้เด็กน้อยสองโตนั่นกลับออกมาจากป่ากุงให้ได้เด้อยายอยากกินแกงเห็ดปลวก
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

  7. #7
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ เเมงสะดิ้ง
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    ที่อยู่
    ที่ชอบ
    กระทู้
    1,025
    บล็อก
    24
    ยายสะอิ้งบ่ซ่อยเด้อเด็กน้อยสองคนนั่น ซ่อยแล่วกะบ่มีค่าตอบแทนเหว่ยล่ะ
    มื่อนี่ยายขอเข้าทางโจรดอกเป็นตาคึดต่อยุตั่วก้อยงัวน้อย พ่ะนะ
    สะดิ้งคือน้องได้ยินเสียงฆ้องกะแล่นตำ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •