อาลัยวัยเกษียณ
ช่วงต้นเดือนตุลาคมที่ผ่านมา หลาย ๆ หน่วยงานมีเพื่อนที่ทำงานต้องเกษียณอายุราชการตามวาระ หรือเกษียณราชการก่อนกำหนดกันหลายคน บรรยากาศในหลาย ๆ ที่เต็มไปด้วยความรักและความอาลัย ที่ต่อจากนี้ไปพี่ชายพี่สาวที่แสนดี คงจะไม่ค่อยได้มีโอกาสได้พบได้เจอกัน นอกจากวาระสำคัญจริง ๆ หรืออาจจะไม่ได้พบได้เจอกันเลยตลอดไป นี่คือความจริงที่ว่า เมื่อมีพบก็ต้องมีจาก ครับ ไม่มีใครสามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้
"ขอบใจนะพล ขอบใจจริง ๆ , ขอบคุณนะพลน้องรักขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง, มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกพี่นะพล, หรือโทรไปหาพี่บ้างนะพล" คำพูดเพียงสั้น ๆ เรียกน้ำตาผมให้ไหลออกมาคลอเบ้า ช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความอาลัยรักยิ่งนัก
จริงอยู่ในช่วงที่เราทำงานอยู่ด้วยกัน เราอาจมีข้อคิดเห็นที่ต่างกัน มีอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบ แต่เมื่อวันนี้มาถึงรู้สึกใจหายและอาลัยอาวรณ์อย่างบอกไม่ถูก
เช้าวันรุ่งขึ้นไม่เห็นหน้าพี่ ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะกระเซ้าเย้าแหย่จากพี่ ผมคิดว่าคนที่เกษียณอายุราชการ ก็คงจะมีความรู้สึกเหงา ๆ และคิดถึงเพื่อน ๆ ที่ทำงานเหมือนกัน
ในบ้านมหาดอทคอมของเราก็เช่นกัน มีสมาชิกเก่าหลาย ๆ คน ที่จากบ้านมหาไปโดยไม่ทราบข่าวคราวก็ทำให้คิดถึงเหมือนกัน บางคนก็กลับมา แต่บางคนก็หายไปในกลีบเมฆทิ้งไว้แต่ความหลังและความทรงจำที่เราเคยได้รู้จักกันในโลกไซเบอร์แห่งนี้
ทุกครั้งที่ผมเปิดดูภาพเก่า ๆ ที่พวกเราเคยทำกิจกรรมร่วมกัน ก็อดที่จะคิดถึงไม่ได้ครับ แม้ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนไปนานแค่ไหนผมก็ยังระลึกถึงพวกเราเสมอ และจะเก็บภาพแห่งความทรงจำนี้ไว้ในใจตลอดไป แม้ว่าวันข้างหน้า....เราจะจากกันก็ตาม
ผมขอให้ทุกท่านที่เกษียณอายุราชการ จงมีความสุขและโชคดีครับ
อ้างข้อความนี้
ดีเจพล ยายหละยังหว่าจะของเป็นสาวส่ำน้อยยุแหมะแผล้บๆกะสิเกษียณแล้วตั๊วนิจั่งได๋กะสิเรียนเชิญให้เป็นพิธีกรให้แหน่เด้อมื่อนั่นหม่องปั้มฮ่างเนาะ ถ่ายังบ่ฮ่างก่อน 
Bookmarks