กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: รัก เมตตา ต่อตน : หนทางสู่ทางสงบที่แท้จริง

  1. #1
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ไทเมืองมุก
    วันที่สมัคร
    Mar 2010
    ที่อยู่
    mukdaharn
    กระทู้
    319

    ความโกรธ เกิดขึ้นจากอะไร

    ความโกรธ

    ความโกรธ เกิดขึ้นจาก

    เขาพูดจริงโดยหวังดีต่อเรา แต่ไม่ถูกใจเรา ------เราโกรธ
    เขาพูดธรรมดา แต่ไม่ถูกใจเรา ------เราโกรธ
    เขาไม่พูด ไม่ถูกใจเรา ------เราโกรธ
    เราคิดว่าเขานินทาเรา (ที่จริงเขาไม่ได้นินทาเรา) ------เราโกรธ
    เขาว่าเรานินทาเขา (แต่เราไม่ได้นินทาเขา) ------เราโกรธ
    เราเข้าใจผิดว่าเขาทำผิด (ทั้งๆที่เขาทำดี) ------เราโกรธ
    เขาเข้าใจผิดว่าเราทำผิด (ทั้งๆที่เราทำดี) ------เราโกรธ
    เขาหน้าบึ้ง ใจไม่ดี เรารู้สึกว่าเขาไม่พอใจเรา ------เราโกรธ

    ความโกรธเปรียบเหมือนอาหารไม่อร่อย
    หากมีใครนำมาให้เราแล้วเราไม่รับ ผู้ที่นำมาให้ก็จะต้องรับกลับไปเอง
    ความโกรธก็เช่นเดียวกัน เมื่อเขาโกรธเรา แล้วเราเฉยๆก็เท่ากับเขาโกรธตัวเอง
    หากเราโกรธตอบ ก็เหมือนกินอาหารไม่อร่อยนั้นด้วยกัน

    พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ไทเมืองมุก; 11-10-2010 at 11:46.

  2. #2
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ รอย บุญเรือง
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    กระทู้
    156
    จริงดังที่กล่าว ครับ เห็นด้วยอย่างยิ่ง

  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ ญา ทิวาราช
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    กระทู้
    825
    บล็อก
    17

    ความโกรธเป็นตัณหา ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีตัวตน ไม่ใช่ของเรา

    ความจริงของโลกและชีวิตมีอยู่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรม หรือ นามธรรม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาลอยๆ สิ่งเหล่านั้น เกิดขึ้นมาได้เพราะเหตุปัจจัย มีลักษณะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่สามารถบังคับบัญชาได้ สรุปเป็นคำๆ เดียวว่า ไม่เที่ยง

    ความโกรธ ก็ต้องเกิดเพราะพร้อมด้วยเหตุปัจจัย กระบวนการการเกิดของความโกรธ เริ่มจากตาเห็นอะไรสักอย่าง จากนั้นใจเราจะตีความว่าสิ่งที่เห็นนั้นคืออะไร โดยมีความจำเดิมเป็นข้อมูลพื้นฐาน เมื่อรู้ว่าเป็นอะไรแล้ว ก็จะเกิดการปรุงแต่งต่อ ผลจากการคิดปรุงแต่งจะออกมาเพียง ๓ ลักษณะคือ พอใจ ไม่พอใจ และเฉยๆ พอใจคือชอบ ไม่พอใจคือโกรธ เฉยๆ คือ ไม่ชอบและไม่โกรธ


    การดับความโกรธ ทำได้ ๒ จุด คือ เมื่อโกรธไปแล้ว (ภาษาธรรมเรียกว่า เกิดเวทนา) ให้เอาปัญญามาพินิจพิจารณาความโกรธที่เกิดขึ้นตามความจริงของโลกและชีวิตว่า ความโกรธที่เกิดขึ้นกับเราตอนนี้ มีลักษณะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็ต้องดับไป ตัวฉันคนถูกด่าก็ไม่เที่ยง หนุ่มแก่ตาย คนด่าก็ไม่เที่ยง หนุ่มแก่ตาย ปัญญาจะทำหน้าที่พิจารณาต่อว่า ไม่มีอะไรแน่นอน ... เสียงด่าก็ตาย มึงก็ตาย กูก็ตาย จะโกรธไปทำไมวะ ...จะทำให้ความโกรธนั้นหายไปได้


    อีกจุดหนึ่ง คือ ให้ฝึกเอาปัญญาไปตั้งรับเสียงก่อนที่มันจะเกิดเป็นเวทนา คือ ให้พิจารณาเสียงที่ได้ยินทันทีว่า เสียงไม่เที่ยง ตัวฉันก็ไม่เที่ยง ในเมื่อเราไม่รู้ก่อนหน้าว่า เสียงใหนจะทำให้เราโกรธ ก็ฝึกพิจารณาทุกเสียงที่ได้ยิน หรือเสียงที่อาจจะทำให้เราโกรธนั่นแหละ ทำอย่างนี้ ความโกรธไม่มีโอกาสเกิดได้เลย ถ้าเราพิจารณาทัน เพราะหลังจากที่ปัญญาเกิดขึ้นมาพิจรณาเสียงแล้ว มันจะไปหยุดกระบวนการปรุงแต่ง คือ ไปป้องกันไม่ให้เกิดการคิดปรุงแต่งเสียงต่อให้พัฒนาเป็นความโกรธ


    เช่นเดียวกับการรับรู้ทางอื่น เราต้องฝึกที่จะพิจารณาทั้ง รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ความคิด ให้ทัน ทั้ง ๖ ทาง เนื่องจากการรับรู้เกิดขึ้นเร็ว และเกิดตลอดเวลาที่เราไม่หลับ เพราะฉะนั้นต้องฝึกจนเกิดความชำนาญ หรือเกิดเป็นนิสัย ถ้าสามารถทำได้่อย่างนี้แล้ว เรียกว่า เราเอาปัญญาสัมมาทิฏฐิไปตั้งรับกระทบสัมผัสทางอินทรีย์ ๖ สามารถดับทุกข์ได้ทันทีที่มันเกิดทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นั้นเอง

  4. #4
    เด็กน้อยเป็นคนขี้โกรธค่ะ รู้อยู่ว่าบ่ดี แต่ยังเลิกโกรธบ่ได้เลยนะ อิอิ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •