ฝนสิลาฟ้าสิแล้ง ดินสิแห้งกะตามซ่าง
บ่เคยวางหัวใจเจ้า อ้ายยังเฝ้า เบิ่งถนอม
ดอกผยอมคันหอมกุ้ม ปอยผมนาง สิหอมกว่าบ่น้อ
หวานในคอน้ำตาลออ้ย สิหวานจ้อย ซ่ำเผิ่นจาบ่ละนาง
แนวบ่จางปานจืดน้ำ นั้นคือความคิดฮอดอุ่น
คิดฮอดคุณทุกค่ำเซ้า คือความเว้าแม่นอี่หลี
วันเดือนปีของอ้าย ซ่างหมุนวนเจ้าบ่ฮ่าง
เฝ้าฮักนางอยู่สู่มื้อ บ่สนซ้ำ ส่ำเวลา ถ่อนแหลว
Bookmarks