ผมได้ดูคลิปวีดีโอการคลอดบุตรของคุณแม่หลาย ๆ ท่าน ทำให้ผมน้ำตาไหล รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดทรมานของผู้เป็นแม่ เลือดไหลออกมาเต็มกะละมังเล็ก ๆ การคลอดเป็นไปอย่างทุลักทุเล
ทำให้ผมนึกย้อนถึงเมื่อ 45 ปีที่แล้ว ที่ผมได้มีโอกาสลืมตามาดูโลกในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง แม่เล่าให้ผมฟังว่าผมคลอดยากที่สุด ทำท่าว่าจะคลอด แต่ก็ดันตัวขึ้นไปอีก หมอตำแยต้องเอาเข่ากดหน้าอกตรงลิ้นปี่ของแม่ไว้ เพราะถ้าเด็กดันขึ้นข้างบนไม่หยุดส่วนมากแม่จะเสียชีวิต หรืออาจเสียชีวิตทั้งคู่
15 ตุลาคม ผมลืมตาดูโลกในช่วงสาย ๆ หลังจากที่ทำท่าจะคลอดตั้งแต่ตอนกลางคืน แม่เหนื่อยและอ่อนแรงมาก อาหารหลังคลอดสำหรับแม่คือข้าวเหนียวโรยเกลือ หรือข้าวจี่ เพราะกลัวผิดสำแดงตามความเข้าใจของคนสมัยก่อน และต้องอยู่ไฟ นอนใกล้ถ่านร้อน ๆ ให้เหงื่อไหลออก มีปี๊บต้มน้ำร้อนแขวนไว้บนถ่านไฟให้เดือดพล่าน ๆ ตลอดทั้งวัน และซดน้ำร้อนทั้งวัน ซดให้เยอะ ๆ เพื่อขับน้ำคาวปลา โดยมีผมนอนอยู่ในกระด้งอยู่ใกล้ ๆ กายแม่ตลอด
ตอนเป็นเด็กผมเป็นคนพิการคือเดินไม่ได้ต้องนั่งไถลไปกับพื้น และมีโรคประจำตัวคือร่างกายไม่แข็งแรง เลือดจาง ป่วยเจ็บออด ๆ แอด ๆ ต้องเข้าโรงหมอบ่อยมาก ๆ เกือบเอาชีวิตไม่รอดหลายครั้ง เพราะการคมนาคมสมัยนั้นไม่สะดวก ในหมู่บ้านมีรถปิ๊คอัพเก่า ๆ อยู่คันเดียวท้ายหมู่บ้าน และโรงพยาบาลก็อยู่ไกลหลายกิโลเมตร มิหนำซ้ำทางลูกรังเป็นหลุมเป็นบ่ออีกต่างหาก
ภาพแห่งความทรงจำต่าง ๆ ภาพของความยากจน ภาพแห่งการดิ้นรนต่อสู้ของของแม่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจ เมื่อใดที่ผมท้อ หรือเหนื่อยใจ ผมจะนึกถึงแม่เสมอ ท่านคือนักต่อสู้ชีวิตอย่างแท้จริง ทำให้ลูกมีการศึกษา และทำให้ผมมีวันนี้
วันเกิดของผมหลายปีที่ผ่านมา มีเพียงคำอวยพรจากคนรอบข้าง คือภรรยาและลูกชายของผม แต่หลังจากที่ผมได้เข้ามาเป็นสมาชิกเว็บบ้านมหาดอทคอม ผมได้รับคำอวยพรวันเกิดจากพวกเราหลาย ๆ คน ขอขอบคุณทุก ๆ ท่าน มา ณ โอกาสนี้ ขอให้พรนั้นจงกลับมายังท่านทั้งหลายเช่นกัน
พรใดเลิศ พรใดประเสริฐ ผมขออนุญาตนำพรนั้นไปมอบให้แม่และพ่อของผม เพื่อขอให้ท่านจงมีสุขภาพแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูก ๆ หลาน ๆ ต่อไปให้นานที่สุดครับ
ธุจ้า ธุจ้า ธุจ้า ธุจ้า
Bookmarks