ยามมื่อลมพานต้อง ตระคองชลเฟือนฝั่ง
ฟังเสียงน้ำยวกยู้ โยนคลื่นคั่งพระลาน
ชลธารถาบฟ้ง นทีทองขาดท่อง
ตระคองน้ำแบ่งบุ้น บัวแบ้เบื่องใบ
โอ้นอ..ใจของอ้าย คณิงหลายไห้ฮ่ำ
แสนระกำเกลือกกลิ้ง นอนฮ้องฮ่ำไฮ
หล่านางเอ้ย.. ปานนี้ไปนอนค้าง ทางแดนไกลหม่องได๋น่อ
สั่งบ่มาล่ำเยี่ยม พอให้อ้ายอุ่นใจ แน่น้อ..
หรือว่านงนาถไท้ ซอนซายบ่อดอยาก
จั่งได้พรากอ้ายไว้ ให้นอนให้ฮ่ำคณิง
ให้ล่ำหลิงนำแต่หน้า กัลยาผู้งามค่อง
น้องสิเผยปากอ้า จาต้านต่อผุได๋
ย่านเด้..ย่านแต่สายใจหล่า สิมีสองสมคู่
มีผู้ซูซักซ้อน ซอนข้างผ่างหนาว
ได้แต่ซาวหมอนข้าง หว่างใจพี่ชายหวั่น
ฤดูกาลเหมันต์ แม่นลืมกันแล้วบ่หล่า แม่นลืมหน้าบ่าวพี่ชาย..ล่ะไป่น้อ..
Bookmarks