น้องสาวเอย...สายลมหนาวมาพานต้อง หัวใจหมองกะเริ่มหวั่น
คึดฮอดวันเคยฮักเจ้า อุกอั่งเอ้าได้คึดหา
จากกันมานานปีคล้อย คึดฮอดฮอยความฮักเก่า
โพนบักโกเคยนั้งเว้า คึดนำเจ้ายุบ่วาย
เป็นหรือตายอยากพ้อหน้า อยากสบตาหัวใจอุ่น
อยากลงทุนความฮักฮ่าง ยังลาร้างแล้วบ่น้อ
หากว่าบุญยังมีบ้าง ทุกทางย้างอยากมีเธอ
ยังอยากเจอแม้ห่างกัน ทุกๆวันยังฮักเจ้า...ละน้องสาวเอย
โพนหมากโกเถียงนาน้อย
ลมวอยๆอ้ายเว้าว่า
สิบ่ลาจากน้อง
นวลเนื้ออ้ายฮักแพง
ตาเว็นแดงแสงย้อย
อ้ายเลื่อนลอยบ่โอ้อ่าว
หรือพ้อสาวต่างบ้าน
จั่งลืมหล่าพี่บ่สน
คำสัญญาปากจ้นๆ
คนหนอคนสังมาว่า
อ้ายฮักน้องท่อฟ้า
เมฆาเคลื่อนกะบ่คลาย
แนมเบิ่งสายตาหล่า
เทิงวาจากะหวานอ่อย
หัวใจนางอ่อนอ้อยซ้อย
ยามไปจ้อยผัดบ่คืน....แท้น้อ
บ่าววัฒหาทางเข้าบ้านยังบ่ได้ติน้อ
อ้ายเอ้ย ลมพัดตีต่อยต้อง น้องนางคิดคนิงหา บ่าวอำคาคนไกล
อยู่จังได๋น้อปานนี่ แมนอยู่ดีซำบายบ้าง หรือเป็นหยังน้องยังห่วง
คิดฮอดดวงดอกพั้ว บัวแบ้ยังเบ่งบาน เคยประสานตาเข้าเว้าอ่อมๆ
ถนอมกัน ความสำพันบอเคยจาง ระหว่างใจดอกของน้อง คิดฮอดฮอง
สองเฮานั่น นั่งคุยกันใต้ต้นไฮ ยังฮักหลายอยู่เด้ออ้าย บอเคยได้
ว่าสิลืมนี่แหล่ว
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks