อาลัยน้องวัวน้อย

[สาวส่าเมืองอุดร]

เมื่อสองอาทิตย์กว่าๆๆที่ผ่านมาตามที่จอยได้มาเว้าสู่พี่น้องฟังว่าน้องจอยได้นำหาลูกวัวน้อยพ้อแล้วเอามาสู่อ้อมอกของแม่วัว แล้วมื้อนี้จอยก็ต้องมาเสียใจ ที่ไปพ้อน้องวัวน้อยตัวนั้นของจอยได้ตายจากไป หลังจากมื้อนั้นที่นำหาพ้อ ก็สังเกตุน้องวัวมาตลอดดูเหมือนจะบ่แข็งแรง แล้วอีกอย่างเจ้าแม่น้องวัวน้อยกะบ่ค่อยสนใจหรึใด๋ก็บ่รู้ อธิบายบ่ถูก
เจ้าของก็ยุ่งยากนำฟามไก่หลังใหม่ แถบสิบ่มีเวลาไปเลาะ เบิ่ง พอมาเลาะมื้อนี้ก็ต้องเสียใจมาพ้อ สภาพน้องวัวน้อยนอนตาย ท่ามกลางทุ่งหญ้าอันแห้งแล้ง จะเข้าหนาวหญ้ากะแห้ง น้องวัวน้อยจักหลอยตายแต่มื้อใด๋ ยามใด๋ สามสี่มื้อก่อน ก็เห็นหย่างนำก้นแม่อยู่แต่มีอาการแปลกๆๆ มื้อเช้าจอยบ่เห็นน้องวัวน้อยตัวนีหย่างนำแม่วัว ถามท่านเจ้าคุณว่า ยามเอาหญ้าไปให้วัว เห็นเจ้าวัวน้อยโตนั้นบ่ เลากะว่าเห็นยุ สามสี่มื้อก่อน แต่มื้อนี้บ่ทันเห็ยเลย มันเป็นเวลาประมาณใกล้เคียงกัน คือมื้อสุดท้ายที่พ้อน้องวัวน้อย
จอย เลยเป็นสังหรณ์ใจ กล้าๆๆกลัวๆๆ ย้านไปเจอในสิ่งที่บ่อยากคิดอยากพ้อ ขับรถคันเดิมออกนำหาอีก ขับวนยุสุหม่องที่วัวไปอยู่ ก็บ่พ้อ เหลียวแนมไปอีกฝากจอยเห็นพวกเหยี่ยวนก จับกลุ่มกันก็เลยขับรถเข้าไปดู พ้อบาดนิ พ้อในสภาพที่ตายแล้ว ตาก็หาย นอนอ้าปาก ขนน้องวัวน้อยก็หลุดล่วง ขาน้องวัวอีกข้างถูกพวกเหยี่ยว พวกนก มาจิกกินเห็นแต่กระดูก จอยเห็นสภาพนั้นแล้ว บอกได้แค่คำเดียวว่าสลดใจและเสียใจน้ำตาก็ไหลออกมา ได้แต่ยืนเบิ่งนิ่งๆๆ แล้วก็อธิฐานจิตส่งให้วิญญาณของน้องวัวน้อยไปดี เสียใจกับความยุ่งยากของงานจนบ่ได้สนใจดูแล ตรวจเชค์น้องวัวน้อยเลย แต่ถึงจั้งใด๋ก็ยังดีที่ได้มีน้องวัวหย่างกายเข้ามาในความรู้สึกที่ดีและจะจดจำน้องวัวน้อยไปตลอด คั้นบ่ได้แงง มาแต่ตอนแกเกิดกะสิบ่เสียใจหลายปานนี้ดอกพี่น้องเอ๊ย บ่สมกับจอยตั้งชื่อให้ว่า โชคดี เว้ามาหล่ะเศร้าใจ
น้องวัวน้อย จ๋า เจ้าของคนนี้ ยังจำมื้อนี้ได้กอด ได้ลูบหัว ลูบหลัง กระซิบบอกน้องวัวน้อยว่า จะพาไปหาแม่ของเจ้า ตลอดเด้อจ้า รักน้องวัวน้อยตัวนี้เสมอ เจ้าโชคดีของแม่จอย