ชีวิตเฉียดตาย

[คนของหัวใจ]

ขโมยงัดบ้านไปบ่ดน กะมีงานเข้าอีกแล้ว สามมื้อที่แล้วกะลังล้างห้องน้ำตามปกติ กะลื่นล้มในห้องน้ำโดยที่บ่รู้ตัวเองเลยว่าลื่น สลบไป ตื่นขึ้นมากะเห็นตะของนอนยุพื้น กิ๊บหนีบผมแตก หัวคือมึนๆน้อ คอกะเจ็บเลยรู้ว่าล้ม และคงจะเอาทางหลังท้ายทอยลงหัวฟาดพื้นนั่นล่ะ เฮ็ดงานไปนำกะสังเกตว่าบ่ไหวตั้วนิ คือทรงมึนๆหัว แขนขาชาหมด ว่าสินอนกะบ่ไหว เลยไปหาหมอยุสินแพทย์ หมอกะส่งเข้าฉุกเฉิน เอ็กซเรย์ หัว คอ และนอนเบิ่งอาการระหว่างนั่นหัวกะมึนไปหมด คอกะหันบ่ได้ ทรมารหลาย พลิกทางได๋กะเจ็บ ยามเว็นบ่ปานได๋ ยามคืนบาดวังเวงบาดนิ ก่อนนอนกะโทรไปหาเถ่าเสี่ยวจูน(สาวไร่อ้อย) เถ่านั่นกะเว้าดีๆให้สวดมนต์เด้อ เฮ็ดบุญแบบนั่นแบบนี่ ข่อยกะน้ำตาสิไหล นอนยุผุเดียวเริ่มคิดไปทั่ว หันไปทางประตูกะย้าน สิเอิ้นให้พยาบาลมานอนเป็นหมู่กะบ่คือน้อ ตื่นมาห้าทุ่ม นอนกะบ่ได้จักเป็นหยัง ใจสิขาด ทุรนทุราย จับหัวตะของลุก เข็นน้ำเกลือไปเข้าห้องน้ำนำ นอนลงอีกกะบ่ได้ นั่งสมาธิบาดนิ สวดมนต์ไปนำ หลับได้ เอาใหม่ ตั้งสติดีๆปล่อยใจว่างๆบ่คิดหยัง นอนลงแล้วสวดมนต์ หลับได้เกือบแจ้ง (บ่เชื่ออย่าลบหลู่) ตอนนี่กะยังบ่หาย เจ็บระบมไปทั้งตัว คอกะหันบ่ได้คือเก่า คงจักอาทิตย์พู้นล่ะจั่งสิเซา เคยได้ยินตะคนว่าล้มในห้องน้ำบาดมาเจอกับตะของ ตายคืนเป็นแบบนี่เด้น้อ :l-