อีอี๋อี่ อิอี๊อี๋อ้อ นั่งสีซอเสียงเศร้าท่าผุมายมาหา
ผุเคยฟังภาษา ซอสีจากใจน้อง
ซอที่เคยได้ค้อง คลองหัวใจของคุณพี่
อยู่ไสน้อมื่อนี้ เสียงซอเศร้าสิบรรเลง
บ่าวคนเก่งเคยคอยน้อง นั่งแล้วมองน้องยิ้มใส่
นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนน้องใส่เสียงสร้อย อ่อยอี่นี่บรรเลง
เสียงซอเค่งขึ้นแล้ว เสียงแว่วหวาน ได้ต้านกล่าว
แล้วได้สีจ้าวจ้าว ห่าวจั่นใส่กลอง
คือดั่งอ้ายกับน้อง เฮาสองหย่องหากัน
เกิดเป็นสายสัมพันธ์ ฮักกันปานเด็กน้อย
ยังเคยจ้าจ้อยจ้อย เว้าอ่อยในคำหวาน
เป็นน้ำตาลมาละลาย เฮ็ดให้ใจอ่อนไหวพุ้น
โอ้พ่อคุณคนดี หรือว่ามีเก๋งคันใหม่
ขับไปเที่ยวทางได๋ ลืมสายใจแล้ว หล่ะบ้อ
ซอมันเศร้าเจ้าบ่มา ยังสีซอรอท่า ส่งสายตาจากเนื้ออุ่น
อยากสิหนุนตักอ้าย ชายคนโก้มาส่างลืม
ขอส่งจิตส่งใจ สีซอให้ไปส่งข่าว
บอกว่าสาวนี้ท่า สิเป็นบ้ายุผุเดียว แท้แล้วพี่เอ้ย
อีกหนึ่งตำนานเกี่ยวกับเครื่องดนตรีชนิดนี้ เสียงซอรำพัน อย่าฟ่าวค้านอ่านเด้อค่ะ
Bookmarks