หลายๆคนมาหนีหน้า เคยได้จ๋ามาหนีห่าง
เคยมานั่งอยู่ไกล้ คือมาได้ดอกห่างเหิน
แมนสิฮ้องเฮียกเอิ้น เพินประเมินบอมีค่า
เคยฮ่วมพากันกินข้าว ยังเคยเว้าตอกต่อคำ
ซ่างบอจำคือทำได้ ลืมเฮาไปบอกายผ่าน
ลืมหนทางเข้าสู่บ้าน หรือกลัวย้านแมนอีหยัง
หรือแมนซังขี้หน้าแล้ว จัง หลอยหนี บอมีต่าว
เคยถามข่าวกันอยู่เรื่อย มาหนีฮ้างดอกห่างลัย
ทนน้อยใจมาหลายมื่อ ซ่างบอคือคนแต่ก่อน
เปลี่ยนไปไวคือใจฮ้อน มาหายจ้อยจังแมนลืม แท้น้อ
Bookmarks