ในคืนที่แสงดาวหม่น
คืนที่คนเคยรักมาจากหาย
คืนที่แสนเปลี่ยวและเดียวดาย
คืนที่ข้างๆ กายไม่มีเธอ
คืนที่ใจป่วนปั่นเหมือนฝันค้าง
เป็นคืนที่อ้างว้างและเหน็บหนาว
เป็นคืนที่เมฆหมอกอำำพรางแสงเดือนดาว
เป็นคืนที่หงอยเหงาอีกค่ำคืน
คงไม่มีคืนที่เหน็บหนาวเท่าคืนนี้
เป็นคืนที่ลมกระโชกโศรกกำสรวล
คืนที่ความเหน็บหนาวร้าวทั้งมวล
คืนที่ใจครวญคร่ำพร่ำหาเธอ
Bookmarks