ฉันเดินอยู่ข้างถนน
มองแอบเห็นคนร้องไห้
เห็นความเสียใจมีอยู่ทั่ว..มากมาย
ย้อนถามตัวเองว่าเคยร้องไห้ล่าสุดเมื่อไร
ทุกครั้งทำเป็นเข้มแข็ง
กับเพื่อนพ้องต้องแข็งแกร่งปกป้อง
นั่นคือความสุขอย่างหนึ่ง..ที่ได้คุ้มครอง
บอกตัวเองว่าห้ามร้อง..เดี๋ยวเพื่อนจะห่วงใย
ย้อนกลับมาดูตัวเอง
ที่แอบอวดเก่งมากมาย
แค่ดูละครเศร้ายังแอบร้องไห้
ก็ได้เข้าใจในตัวเอง
ฤาที่จริงแล้วฉันนี่แร่ะตัวยง
ทำทรนงแต่ช่างอ่อนไหว
แอบเก็บซ่อนตัวตนที่แท้ภายใน
มัวแต่รักษาความรู้สึกใครๆมากกว่า..ตัวเอง
อ้างข้อความนี้
Bookmarks