" อ้ายเคน อ้ายเคน มื้ออื่นเจ้าไปหดสวนยาส่อยข้อยแน่เด้อ ย้านบ่ทันไปเล่นเนาว์นำหมู่ " เสียงเจื้อยแจ่วของสาวน้อยวัยยังไม่เต็ม15 ดีนัก ระล่ำระลักบอกพี่ชาย
ด้วยสายตาที่ออดอ้อนตามปะสาน้องคนเล็กที่ขาดพ่อ และเธอก็สนิทสนม
กับพี่ชายคนนี้ เป็นนักหนา เพราะต้องดูแลกันมาตั้งแต่พี่สาวคนโต ออกเย้าออกเรือน
" เอ้อๆ มึงอย่าคาตะเล่นหลายหละ ฟ้าวไปนึงข้าวถ่าอิแม่ เลามามึงบ่ขิคร้านฟังเลาจ่มติ"
เสียงบอกเตือนจากพี่ชาย ที่พูดทีเล่นทีจริงแกมขู่ กับน้องสาวคนเดียว
"อ้ายเคนๆ มื้ออื่น ข่อยนัด อิสายลูกพ่อใหญ่มีคุ้มใต้ มันว่าสิไปสงน้ำพระยุวัดพร้อมข่อย เจ้าบ่อยากไปหาเล่นสาวติ อิสายมันผุงามเด๋ ผุบ่าวบ้านเฮามักมันหลายขนาดเดะอ้าย แต่มันบ่มักไผ" เสียงเล่าอวดสรรพคุณเพื่อนจากน้องสาว
" โอย .อิสายลูกพ่อใหญ่มี ผู้ใหญ่บ้านคุ้มใต้ มันใหญ่หละติ ปีกลายอ้ายคือเห็นมันยืนไห้เอา ขนมยุวัดยุ "
เสียงพุดจากพี่ชายที่ไม่ค่อยจะสนใจนัก
ราวกลาง เดือน5 ที่เป็นฤดูแล้ง เทศกาลสงกรานต์ ดูเป็นเทศกาลที่เฝ้ารอของหนุ่มๆสาวๆบ้านนา คนอิสานที่จะมีโอกาสได้พบหน้า สงน้ำพระ ตักทรายเข้าวัด กิจกรรมที่ต้องอาศัยการร่วมแรง ร่วมใจกันเพือที่จะบำรุงพุทธศาสนา รวมทั้ง มองหาคู่ใจหลังจากที่เสร็จสิ้นภาระกิจงานนา ของชาวบ้าน
ช่วงบ่ายคล้อยของวันนั้น บักเคนหนุ่มน้อยที่ไม่ค่อยจะปะสีปะสาเรื่องเข้าวัดสักเท่าไหร่ ถูกยายทุมแม่ของเขา ใช้ให้เอาของใช้ที่จำเป็นมาให้หลวงพีขุน ซึ่งเป็นพี่ชายของบักเคนที่วัด ความเก้ๆ กังๆเนื่องจากงานที่วัดไม่ใช่กิจที่ถนัดของเคน ถ้าให้เขาลงนาคงจะดุดีมากกว่านี้
"อ้ายเคน ไสว่าสิบ่มา " เสียงเจื้อยแจ่วของ อินางน้อยน้องสาวของเขาร้องเรียก มาจากลานวัดที่ทางท่านเจ้าคุณ หลวงพ่อ ได้จัดไว้ให้ชาวบ้าน รวมทั้งหนุ่ม-สาว ได้มาทรงน้ำพระ
" อิแม่ให้เอายามาให้หลวงพี่ " เสียงตอบจากผู้เป็นพี่ชาย
พลันสายตาหนุ่มน้อยวัยที่มองเห็นความสวยงามของเพศตรงข้ามอย่างบักเคน ก็มองไปเห็นสาวน้อยหน้าตาหมดจด ที่ยืนถือขันน้ำ อยู่ด้านหลังของน้องสาวของตัวเอง
" สาย แม่นบ่หล่า " เสียงออกจะสั่นนิดๆ ซึ่งผิดวิสัย ปกติของบักเคน หนุ่มน้อยที่ไม่ค่อยได้มองเห็นความงามของ สาวๆในหมุ่บ้านตัวเองสักเท่าไหร่
" อยุ่บ้านเดียวกันกะสิจำกัน บ่ได้น่อ " เสียงหวานส่งมาจากสาวน้อย ซึ่งยืนสะเทิ้นอาย จากสายตาที่ถูกมองเเหมือนจะทะลุ เข้ามาถึงหัวใจ จากชายหนุ่ม ที่หน้าตาดีทีสุดในหมุ่บ้านก็ว่าได้
"เป็นสาวมาผุงาม อ้ายจำจนสิบ่ได้แมะ " คำหวานๆที่พึ่งมีโอกาสได้ออกจากปากของชายหนุ่ม เล่นเอาสาวน้อยถือยืนถือขัน ยิ้มจนหุบแทบไม่ลง
" อ้ายเคนๆ ให้ข้อยกับอิสายไปไหว้หลวงพี่ขุน นำแน่เด้อ เทื่อเพิ่นสิมีแนวมาฝากข่อยแมะ" ท่าทีที่หวังของฝากจากเมืองบางกอก ที่คาดหวังจากพี่ชายที่ไปบวชเรียนมานาน
" มา ตี้หละ " เสียงพูดรับคำจนเกือบทันทีหลังจากที่น้องสาวพุดจบ
" ปะสาย กูสิพาไปไหว้หลวงพี่ขุน มึงจำอ้ายผู้ใหญ๋ กูได้บ่เลาไปบวชตะน้อยๆ หัวตะสิมาบ้าน " เสียงเลาพร่างอวดพี่ชาย ที่อยู่ในร่มกาสาวพัฒน์ ให้เพือนสาวทราบ
บักเคนเดินนำหน้าสองสาวน้อยขึ้นมาบนกุฎิ ซึ่งสองสาวนั่งรออยู่ตรงบันไดทางขึ้น ปล่อยให้พี่ชายเดินขึ้นไปคนเดียว
" ถ่าอ้ายยุนี้เด้อ ผุ้หญิงเพิ่นบ่ให้ขึ้นกุฏิพระ มันบ่แม่นแนว " ถึงจะไม่ค่อยได้เข้าวัด แต่เคนก็พอรู้ จารีต เล็กๆน้อยจากคำสอนของผู้ใหญ่ที่บางที คำสอนนั้นมาถึงเขาโดยไม่รู้ตัว
" อิแม่ให้เอายามาให้หลวงพี่ " บักเคนพูดหลังจากมองเห็นพระผู้เป็นพี่ชายเดิน ออกมาจากกุฏิ พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้พระ
" หลวงพี่ฝากขอบคุณโยมแม่เด้อ ...มากับไผหละเคน " เสียงทุ้มๆจากพระหนุ่ม พี่ชายที่มองเห็นสีกา สองคนนั่งรออยุ่ข้างล่าง
" อินางน้อยแม่นบ่นั่น ..... มากับไผหละผุนึง " เสียงถามจากพระหนุ่มผู้เป็นพี่ชาย
" แม่นจ้าหลวงพี่ ขะน้อยมากับอิสาย ลูกพ่อใหญ่มีคุ้มใต้จ้า มันมาสงน้ำพระ เลยมานำกัน " เสียงพรรณาจากสาวน้อยผู้เป็นน้องสาว ตอบพี่ชายที่มากเกินกว่าคำถาม
" สาย จำหลวงพี่ได้บ่หละ " พระหนุ่มส่งคำถาม มาเพื่อให้สาวน้อยที่มาด้วยไม่เก้อเขิน
" จำได้ยุจ้า หลวงพี่ " สาวน้อยก้มหน้าพูด เพราะด้วยจารีตคนชนบท ดูไม่เหมาะเท่าไหร่ที่สาวน้อย วัยอย่างเธอ จะสบตาพระหนุ่ม แม้จะไม่ใช่ที่ชุมชน
หลังเสร็จภาระกิจจากวัด อิสายก็ได้เอ่ยลาเพื่อนสาวเพื่อที่กลับบ้านเพราะ เริ่มเย็นมากแล้ว ได้เวลาหุ่งหาอาหาร ซึ่งสาวบ้านนา ชนบทอย่างเธอปฏิบัติมาตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว เพราะความเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน ผิดจากอินางน้อย ซึ่งยังไม่ปะสีปะสาอะไร
สายตาชายหนุ่มอย่างบักเคน ที่มองตามทาง ในใจมันอยากจะพุดเสียเต็มประดา เพื่อที่จะอาสาไปส่ง แต่ติดที่น้องสาวตัวเองมาด้วย จึงได้แต่ส่งสายตาไปส่งแทน
" ปะมะเมื่อเฮือนเฮาสั่น อ้ายเคน .. มื้ออื่นเส้า มาจั่งหันบ่สาย ถ้ามามึงถ่ากุยุหม่องเก่าเด้อ " เสียงร้องสั่งเพื่อนสาวก่อนจะแยกทางกันกลับบ้าน
หัวใจอันพองโตของบักเคน เริ่มเต้นไม่เป็นท่า ตั้งแต่เจอหน้าอิสาย สาวน้อยหน้าตาหมดจด ที่พึ่งแตกเนื้อสาว ใบหน้าอันปราศจากเครืองสำอางค์ ดูสะอาดสะอ้าน ยังลอยเด่นอยู่ในห้วงความคิดของบักเคนตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ....
ปล.........อย่าลืมติดตามตอนที่3 เร็วๆนี้เด้อจ้า
Bookmarks