ขอบคุณแนวคิดจากกระทู้ดีเจปุ้ยค่ะ

[หมูน้อย]

เวลาเดินเร็วกว่าเข็มนาฬิกาใช่ไหม..นั่งถามตนเองในช่วงเวลาที่ได้หยุดหายใจเพียงไม่กี่นาที
มันเกิดอะไร...เราทำทุกสิ่งเพื่ออะไร..ทำไมเราต้องทำงานเหนื่อยมากขนาดนี้..
มีคนถามว่า “ทำงานเพื่ออะไร....ชีวิตเธอจะอยู่ถึงวันไหน”

กี่ปัญหาที่เราต้องเผชิญ และหาแนวทางแก้ไขในวันๆหนึ่ง….ท้อไหม อาจมีบ้าง
แต่อย่าถามเลยว่าเหนื่อยไหม.....เซลล์ในสมองตายเกือบหมดแล้วมั่ง...

แรงใจที่ต้องกลับมาอ่านอีกหนึ่ง..เพื่อค้นหาคำตอบให้กับความคิด
หวนมาอ่านกระทู้ที่แสนจะดีมากๆๆของดีเจปุ้ย
เรื่องของ คิมฟุค...อ่านแล้ว..อ่านอีกหลายรอบ..
พบคำตอบและข้อคิดมากมาย...
ขอบคุณดีเจปุ้ยที่นำสาระดีๆมาฝาก
ทำให้วันนี้แม้จะเหนื่อยมากกับการพิสูจน์อักษรเป็นร้อยหน้า
กับการส่งกลับไป กลับมาเพื่อแก้ไข..เหนื่อยนะ..
แต่มีคนเหนื่อยกว่าเราเยอะ..เราต้องอดทนต่อไป....

(Kim Phuc (คิม ฟุค) จำภาพเด็กผู้หญิงวิ่งแก้ผ้าได้บ่(http://www.baanmaha.com/community/thread38154.html) 

'อภัยว่ายากแต่ลืมยากกว่า ชนะด้วยการเผชิญกับความเจ็บปวด อภัยได้โดยไม่ต้องลืม'


'ฉันอยากบอกเขาว่า เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควรพยายามทำสิ่งดีๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจุบัน และอนาคต'


'ฉันพบว่าการบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้สามารถฆ่าฉันได้'


'หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด'


เราไม่อาจควบคุมกำกับผู้คนให้ทำดี หรือไม่ทำชั่วกับเราได้ แต่เราสามารถควบคุมกำกับจิตใจของเราได้

เราไม่อาจเลือกได้ว่า รอบตัวเราต้องมีแต่คนน่ารัก พูดจาอ่อนหวาน
แต่เราสามารถเลือกได้ว่า จะทำใจอย่างไร เมื่อประสบกับสิ่งไม่พึงปรารถนา

'ฉันน่าจะโกรธ แต่ฉันเลือกอีกทางหนึ่ง แล้วชีวิตฉันก็ดีขึ้น'

บทเรียนของคิมฟุค คือ ในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ เราจึงไม่ควรปักใจอยู่กับอดีต แต่เราสามารถเรียนรู้จากอดีตเพื่อทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีขึ้นได้


บทเรียนจากอดีตอย่างหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้มาก็คือ การอยู่กับความโกรธ เกลียด และความขมขื่น นั้น ทำให้เธอเห็นคุณค่าของการให้อภัย

[พล พระยาแล]

เขาชื่อดีเจปุ้ยจ้าน้องเจนจ๋า ...ดีเจปุ้ย แน่นอนอยู่แล้วจ้า อิอิ กรี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ

[pui.lab]

ด้วยความยินดีค่ะน้องหมูน้อย และขอบคุณเช่นกันที่น้องชอบกระทู้พี่
พี่ปุ้ยเพิ่มเติมจ้าอ่านแล้วได้แนวคิด

"ฉันอยากบอกเขาว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควรพยายามทำสิ่งดี ๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจจุบันและอนาคต"

เมื่อเราโกรธใคร อยากทำร้ายใครนั้น คนแรกที่ถูกทำร้ายคือตัวเรานั่นเอง ไม่ใช่แค่จิตใจเท่านั้นที่เร่าร้อนเหมือนถูกไฟสุม แม้แต่ร่างกายก็ยังได้รับผลกระทบด้วย

การให้อภัยเป็นเรื่องยาก แต่การมีชีวิตด้วยจิตใจที่โกรธแค้นพยาบาทกลับเป็นเรื่องที่ยากลำบากกว่า คนที่มีความโกรธเกลียดอัดแน่นเต็มหัวใจย่อมไม่อาจพบความสุขและความเบิกบานใจได้ คนเช่นนี้ย่อมยากที่จะมีศรัทธาและกำลังใจในการมีชีวิต ด้วยเหตุนี้เราจึงควรเรียนรู้ที่จะปลดเปลื้องความโกรธเกลียดไปจากจิตใจ ด้วยการรู้จักให้อภัยและหมั่นแผ่เมตตาไปให้แก่คนที่ทำความเจ็บปวดให้แก่เรา


พิเศษจากนายขนมต้อมค่ะน้องหมูน้อย :l-

คนไทยนี้มีพิษสงรอบตัว แม้มือเปล่ายังเอาชนะคนได้ถึงเก้าคนสิบคน
นี่หากว่ามีเจ้านายดี มีความสามัคคีกัน ไม่ขัดขากันเอง และไม่เห็นแก่ความสุขส่วนตัว และโคตรตระกูลแล้ว
ไฉนเลยกรุงศรีอยุธยาจะเสียทีแก่ข้าศึก ดั่งที่เห็นอยู่ทุกวันนี้”